Een Oostenrijkse studie die werd gepresenteerd tijdens het EASD 2021 wijst op een beduidend hoger sterfterisico na een bariatrische ingreep bij mannen dan bij vrouwen, ook op lange termijn.

De gegevens die eind september werden gepresenteerd tijdens het EASD 2021 komen uit de grootste studie over 'metabolisch gezonde' obesitas en wijzen op een cardiologische impact.

Een studie die eind september werd gepresenteerd tijdens het virtuele congres van EASD toont een verband aan tussen het risico op CVA en de graad van insulineresistentie bij patiënten met diabetes type 2.

Uit een internationale studie die werd gepresenteerd tijdens het congres van EASD van 2021 blijkt dat deze vrouwen minder kans maken dan mannen om een preventieve behandeling te krijgen zoals aspirine, een statine of een bloeddrukverlagend middel.

Onlangs gepubliceerde genetische studies suggereren een mogelijk causaal verband tussen hoge insulinewaarden en het risico op een cardiovasculaire ziekte (CVZ). Bepaalde auteurs hebben dus de hypothese geopperd dat een hoge nuchtere insulinemie ook geassocieerd zou zijn aan precursoren van CVZ zoals een toegenomen intimamediadikte (IMD > 1 mm) of arteriosclerose (AS, gedefinieerd door de aanwezigheid van plaques).

In een retrospectief patiënt-controleonderzoek dat werd gepresenteerd tijdens het EASD-congres 2021 bogen de auteurs zich over een mogelijk verband tussen de glucosehomeostase en het botmetabolisme. Ze wilden aan de hand van de gegevens van Deense registers nagaan of eerder gebruik van een bisfosfonaat (in dit geval alendronaat) het risico op DT2 wijzigde. Er werden in totaal 163.588 patiënten met DT2 en 490.764 gematchte controlepersonen ingesloten. De gemiddelde leeftijd was 67 jaar en 55% van de deelnemers was man.

Het is niet bekend wat bij DT1 het immuunsysteem triggert om de bètacellen van de pancreas aan te vallen, maar er wordt aangenomen dat het meestal gaat om de combinatie van een genetische predispositie en een uitlokkende omgevingsfactor zoals een virus of een voedingsmiddel.

We vermoedden het al en een Australische studie bevestigt het: in 2020 is de frequentie van angststoornissen en depressie wereldwijd met meer dan een kwart gestegen als gevolg van de coronapandemie, en nog meer bij vrouwen en jonge mensen.

Volgens een recente studie uitgevoerd aan de Cleveland Clinic ontwikkelen patiënten die regelmatig een neusspray met corticosteroïden gebruiken, minder vaak een ernstige Covid-19. Het risico op ziekenhuisopname, opname op de bewakingsafdeling en overlijden zou 20-25 % kleiner zijn.

Onlangs is misschien een nieuwe complicatie van Covid-19 ontdekt: het rustelozeaarssyndroom, een syndroom dat aanleunt bij het rustelozebenensyndroom en waarbij de anale last zou worden veroorzaakt door een probleem in het centrale zenuwstelsel. Tot nog toe is er maar één geval beschreven.

Regelmatig buitenkomen heeft positieve invloed niet alleen op het algemene welzijn, maar ook op de hersenstructuur. Een Duitse longitudinale studie leert dat "goed verluchte" hersenen meer grijze stof hebben in de rechter dorsolaterale prefrontale cortex. Die zone speelt mee bij het plannen van acties en de cognitieve controle

Volgens een Zweedse studie verlaagt lichaamsbeweging het risico op optreden van angststoornissen op lange termijn met bijna 60 % zowel bij mannen als bij vrouwen. Vrouwen die een hogere lichamelijke prestatie neerzetten, liepen meer risico op optreden van een of andere angststoornis dan vrouwen met een zwakkere prestatie.

Volgens een epidemiologisch onderzoek is het risico op optreden van een CVA, ziekenhuisopname wegens en overlijden aan een CVA kleiner bij mensen die op hoge hoogte wonen, vooral op een hoogte van 2000 tot 3500 m.

Volgens een Britse studie zou het coronavirus de hersenen van patiënten met een sars-CoV-2-infectie kunnen beschadigen, ook als ze geen symptomen hebben, met atrofie van de grijze stof als gevolg.

Amerikaanse virologen hebben ontdekt dat de microbiota van de neus en de neuskeelholte waarschijnlijk biomarkers bevat die waardevol zouden kunnen zijn bij de evaluatie van de ernst van een sars-CoV-2-infectie en het uitdokteren van nieuwe behandelingen.

In het tijdschrift Open Forum Infectious Diseases is onlangs een studie gepubliceerd die op basis van gegevens van het grote Amerikaanse cohortonderzoek OPERA in de reële klinische praktijk heeft aangetoond dat het aantal therapeutische mislukkingen negen maanden na het starten van de behandeling bij patiënten met een zeer hoge initiële viruslast significant lager was bij behandeling met dolutegravir dan met een eerstelijnstherapie met andere geneesmiddelen.

Welk percentage van de patiënten bij wie een hiv-infectie is gediagnosticeerd sinds het ter beschikking stellen van PrEP, had een PrEP kunnen/moeten krijgen? Wat verklaart die gemiste kansen? Belangrijke vragen waarop een studie die dr. Isabelle Poizot-Martin (CHU Sainte-Marguerite, Marseille) op verzoek van het Franse ANRS heeft uitgevoerd, het antwoord heeft proberen te vinden.