In deze editie beschrijft Christophe Depamelaere het welhaast middeleeuwse werkritme dat sommige plattelandshuisartsen er anno 2022 nog steeds op nahouden. Moeten op nahouden. Ook lokale collegialiteit lost immers het tekort aan artsen niet op. 'La Flandre profonde', in dit geval Wingene, is dan nog extra onaantrekkelijk voor jonge huisartsen. Al is de West-Vlaamse situatie wellicht niet eens vergelijkbaar met de 'medische woestijnen' in Frankrijk.

Enkele tientallen kilometers naar het noordoosten, in Antwerpen, presenteerde Domus Medica zaterdag haar langverwachte visiedocument 'Huisarts 2023'. Zeker is het zinvol om af en toe stil te staan en zich te bezinnen over de toekomst. Waar willen we naartoe met de huisartsgeneeskunde over zeven jaar? En hoe verloopt de weg daarheen?

Dat er enkel langetermijnoplossingen zijn, is ontmoedigend voor wie dagelijks met beide voeten in de modder verder ploetert

Contrasten zijn confronterend en leerrijk. Welke krachtlijnen uit het visiedocument helpen dokter Depamelaere vooruit? Uittredend DM-voorzitter Roel Van Giel somberde alvast. Het moet eerst slechter worden alvorens het weer beter wordt. En noodoplossingen zijn beter dan geen zorg. Voorwaar!

Essentieel is: meer huisartsen opleiden. Een noodzakelijke maar onvoldoende voorwaarde. Want hoe loods je ze naar de regio's waar de nood het hoogst is? Vestigingspremies alleen volstaan niet. En de aanbevelingen om huisartsenpraktijken meer te ondersteunen en nieuwe zorgberoepen te creëren, zijn in hetzelfde bedje ziek. Zijn mensen bereid naar het platteland te verhuizen? Idem voor zij-instromers, taakdelegatie enz. Afspreken met collega's is ook mooi. Maar is het bij gebrek eraan realistisch?

Bestonden er pasklare oplossingen dan waren ze natuurlijk al lang ingevoerd. Maar dat er enkel langetermijnoplossingen zijn, is ontmoedigend voor wie dagelijks met beide voeten in de modder verder ploetert.

In deze editie beschrijft Christophe Depamelaere het welhaast middeleeuwse werkritme dat sommige plattelandshuisartsen er anno 2022 nog steeds op nahouden. Moeten op nahouden. Ook lokale collegialiteit lost immers het tekort aan artsen niet op. 'La Flandre profonde', in dit geval Wingene, is dan nog extra onaantrekkelijk voor jonge huisartsen. Al is de West-Vlaamse situatie wellicht niet eens vergelijkbaar met de 'medische woestijnen' in Frankrijk. Enkele tientallen kilometers naar het noordoosten, in Antwerpen, presenteerde Domus Medica zaterdag haar langverwachte visiedocument 'Huisarts 2023'. Zeker is het zinvol om af en toe stil te staan en zich te bezinnen over de toekomst. Waar willen we naartoe met de huisartsgeneeskunde over zeven jaar? En hoe verloopt de weg daarheen? Contrasten zijn confronterend en leerrijk. Welke krachtlijnen uit het visiedocument helpen dokter Depamelaere vooruit? Uittredend DM-voorzitter Roel Van Giel somberde alvast. Het moet eerst slechter worden alvorens het weer beter wordt. En noodoplossingen zijn beter dan geen zorg. Voorwaar! Essentieel is: meer huisartsen opleiden. Een noodzakelijke maar onvoldoende voorwaarde. Want hoe loods je ze naar de regio's waar de nood het hoogst is? Vestigingspremies alleen volstaan niet. En de aanbevelingen om huisartsenpraktijken meer te ondersteunen en nieuwe zorgberoepen te creëren, zijn in hetzelfde bedje ziek. Zijn mensen bereid naar het platteland te verhuizen? Idem voor zij-instromers, taakdelegatie enz. Afspreken met collega's is ook mooi. Maar is het bij gebrek eraan realistisch? Bestonden er pasklare oplossingen dan waren ze natuurlijk al lang ingevoerd. Maar dat er enkel langetermijnoplossingen zijn, is ontmoedigend voor wie dagelijks met beide voeten in de modder verder ploetert.