Het triomfantelijke gejuich uit het zuiden van het land nadat de regering besliste alle artsen een Riziv-nummer toe te kennen, is volkomen misplaatst. Deze regering in lopende zaken - in het bijzonder de Vlaamse partijen CD&V, Open VLD en minister Maggie De Block- draagt in deze een verpletterende verantwoordelijkheid.

Het triomfantelijke gejuich uit het zuiden van het land nadat de regering besliste alle artsen een Riziv-nummer toe te kennen, is volkomen misplaatst

Even herinneren aan de basisredenen waarom (te)veel artsen in het curatieve systeem injecteren een slechte zaak is. Vooreerst omdat dit uiteraard een shift naar meer preventieve geneeskunde - wat in Vlaanderen toch sterk leeft- zeker niet bevordert. Maar vooral ook omdat plethora betekent dat dokters weinig of geen patiënten hebben. Het doembeeld uit de jaren 1990 duikt op.

Enquêtes toonden aan dat beginnende huisartsen geen vijf patiënten per week zagen. Een minimum aan ervaring/oefening is nodig om goede geneeskunde af te leveren. Erger. Artsen met te weinig werk gaan op zoek naar werk. Lees: ze zoeken zieken en ziekten. Die zieken behandelen ze, ook als dat niet nodig is. Een extra (overbodig) onderzoek is mooi meegenomen. Dokters zijn net mensen, ze moeten leven. Het is wat kort door de bocht en cru uitgedrukt, maar dat zijn wel essentiële redenen om het medisch aanbod goed te plannen.

Een overaanbod aan artsen is slecht voor de volksgezondheid. En het zet druk op het budget van de ziekteverzekering. Indien enkel het noorden van het land decennia lang duurzaam omgaat met overheidscenten en Franstalig België niet dan draagt men zelf argumenten aan om de sociale zekerheid te splitsen. Ook al is er daarvoor _ zelfs in Vlaanderen _ geen meerderheid.

*Met dank aan Libération

Het triomfantelijke gejuich uit het zuiden van het land nadat de regering besliste alle artsen een Riziv-nummer toe te kennen, is volkomen misplaatst. Deze regering in lopende zaken - in het bijzonder de Vlaamse partijen CD&V, Open VLD en minister Maggie De Block- draagt in deze een verpletterende verantwoordelijkheid.Even herinneren aan de basisredenen waarom (te)veel artsen in het curatieve systeem injecteren een slechte zaak is. Vooreerst omdat dit uiteraard een shift naar meer preventieve geneeskunde - wat in Vlaanderen toch sterk leeft- zeker niet bevordert. Maar vooral ook omdat plethora betekent dat dokters weinig of geen patiënten hebben. Het doembeeld uit de jaren 1990 duikt op. Enquêtes toonden aan dat beginnende huisartsen geen vijf patiënten per week zagen. Een minimum aan ervaring/oefening is nodig om goede geneeskunde af te leveren. Erger. Artsen met te weinig werk gaan op zoek naar werk. Lees: ze zoeken zieken en ziekten. Die zieken behandelen ze, ook als dat niet nodig is. Een extra (overbodig) onderzoek is mooi meegenomen. Dokters zijn net mensen, ze moeten leven. Het is wat kort door de bocht en cru uitgedrukt, maar dat zijn wel essentiële redenen om het medisch aanbod goed te plannen.Een overaanbod aan artsen is slecht voor de volksgezondheid. En het zet druk op het budget van de ziekteverzekering. Indien enkel het noorden van het land decennia lang duurzaam omgaat met overheidscenten en Franstalig België niet dan draagt men zelf argumenten aan om de sociale zekerheid te splitsen. Ook al is er daarvoor _ zelfs in Vlaanderen _ geen meerderheid.*Met dank aan Libération