En maar goed ook. Dat er meer dan een mineur probleem bestaat, is eigenlijk een understatement.
Wil men in dit dossier vooruitgang boeken, dan is er maar één manier: transparantie. Dit betekent dat zowel de NETTO-inkomsten van de diverse specialismen, als de NETTO-inkomsten van de huisartsen moeten gekend zijn.
En daar knelt nu juist het schoentje. Blijkbaar wil of kan men daar geen transparantie in geven. De redenen die hiervoor worden aangehaald raken kant noch wal. BVAS verzet zich mordicus tegen enige vorm van duidelijkheid op dat vlak, goed wetende dat een groot deel van dat honorarium eigenlijk gewoon overheidsgeld, dus belastinggeld is.
Wat impliceert dat het niet meer dan logisch is dat de bevolking recht heeft op de juiste cijfers. Nu goed, van een archaïsch syndicaat als BVAS, dat in veel dossiers nog in de middeleeuwen vertoeft, hoeft dit ook niet te verbazen.
Dit syndicaat leeft bij de gratie van de flou artistique. Zoveel mogelijk verwarring zaaien, weinig duidelijkheid bieden, veel geblaat, maar weinig wol. Pappen en nathouden. Nu eens de overheid tegen zich in het harnas jagen, om de dag nadien doodleuk een akkoord te sluiten met diezelfde overheid, kwestie van toch enige vorm van goodwill te tonen.
Dat zo weinig specialisten hun stem laten horen in dit dossier, toont ten overvloede aan dat er anno 2021 nog steeds een omerta heerst. Iedereen heeft schrik om uit de biecht te klappen. Nochtans zouden alle partijen gebaat zijn bij meer openheid en duidelijkheid.
Iedereen heeft schrik om uit de biecht te klappen. Nochtans zouden alle partijen gebaat zijn bij meer openheid en duidelijkheid
Het is bovendien verbazend te noemen dat het nota bene een prof. huisartsengeneeskunde was , die recentelijk in De Standaard met een plan afkwam om de ziekenhuisfinanciering, annex artsenverloning te hervormen. Je zou verwachten dat er tussen onze zowat 20.000 specialisten mensen tussen zitten die op dat vlak ook wel wat ideetjes hebben die ze willen delen. Niet dus...
Die stilzwijgendheid van onze confraters-specialisten in dat dossier zegt heel veel over hoe zij tegenover een radicale hervorming staan. In een eerdere bijdrage in Artsenkrant poneerde ik reeds dat we eerst eens zouden moeten weten hoeveel specialisten nu werkelijk achter een ziekenhuishervorming staan. Want ik krijg de indruk dat heel wat collegae perfect gelukkig zijn met de huidige gang van zaken. Waar op zich niks mis mee is. Maar dat men dan ook openlijk toegeeft dat het huidige reilen en zeilen perfect aanvaardbaar is voor hen.
Een recente bijdrage in De Tijd van een voorman van BVAS spreekt op dat vlak ook boekdelen. Erin slagen om in een bijdrage niks wezenlijks nieuws bij te dragen tot het debat... Het is een specialisme op zich.
Men fietst voortdurend rond de hete brij heen. Er worden beloftes gedaan allerhande, mooie plannen gemaakt hoe het beter zou kunnen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar echt concreet wordt men nooit. Dat is dan voor de onderhandelingstafel...
De essentie raakt ondergesneeuwd, waardoor dit dossier, dat ook al op het bord lag van onze collega De Block, ook nu weer gedoemd is te mislukken. Mijn enige conclusie is dat het been stijf houden, de kop blijven in het zand steken, een kenmerk is dat tot op heden nog maar zelden tot constructieve oplossingen heeft geleid.