Bij de aanvang van het nieuwe schooljaar was de schoolbus voorpaginanieuws: een veertigtal leerlingen van scholen voor buitengewoon onderwijs (BUSO) in Buggenhout werden op 1 en 2 september niet opgepikt door hun schoolbus. De twee voorziene bussen waren zelfs niet uitgereden. En dat terwijl sommige leerlingen sinds dit schooljaar extreem vroeg, om 5 uur (!), moeten opstaan om dan nog eens urenlang op die bus naar school te zitten.

Een zware nalatigheid van De Lijn die zich al verontschuldigd heeft en belooft de tijdsduur van de schoolrit van 5 uur naar maximaal 3 (!) uur te brengen, voorlopig nog met mondmasker... Als ik kwaadwillig ben, hoor ik hen denken: het zijn tenslotte maar 'gehandicapten' maar we doen er in het politiek woordgebruik alles voor.

Niet alleen de lijnbus was voorpaginanieuws maar ook de vaccinatiebus. Niet meteen een echte bus want hij vervoert geen passagiers. Het is eerder een consultatieruimte die zich verplaatst naar locaties waar men denkt dat mensen nog overtuigd kunnen worden op de plaats waar ze wonen of samenkomen. Om zich te laten vaccinneren natuurlijk. Niet om methadon te verstrekken zoals eind jaren '90 van vorige eeuw.

In 1995 was er een zeer populair liedje over deze thematiek: busje komt zo. De zanger van het duo 'Höllenboer' was toen verpleegkundige in de verslavingszorg en maakte de tekst om op ludieke wijze het sterk beladen onderwerp uit de taboesfeer te halen. Hij wilde ook ageren tegen de geplande bezuiniging waarbij de methadonposten vervangen zouden worden door de busjes.

Om de vaccinatiegraad te optimaliseren is men in Vlaanderen tot het uiterste gegaan en vooral vindingrijk geweest. De mobiele equipes, voor zowel individuele personen als mensen die in een gemeenschap wonen zoals kloosterorden, maar ook de 'aanvoer' van daklozen naar het centrum waren daar in Gent voorbeelden van.

Hoe het nu verder moet, staat nog ter discussie. Vanaf woensdag 25 augustus startte in Gent de tour van de Prik & Go-vaccinatiebus, niet naar de winkelcentra zoals in Brussel maar specifiek gericht naar wijken en buurten waarvan men weet dat de vaccinatiegraad nog onder de 70% ligt. Met vooraf de nodige informatie naar artsen en eerstelijnswerkers en de vele sociale initiatieven die de stad rijk is. Met ook gedrukte flyers in quasi alle talen tot en met Farsi en Pasjtoe (voor wie die talen niet kent, er zijn tegenwoordig snelcursussen, voorlopig nog altijd online).

De geschiedenis mag zich niet herhalen, we moeten eruit leren, meer dan ooit!

En de bus was een succes, lezen we in de updatemail van 31 augustus die we als vaccinatiecentrummedewerkers wekelijks krijgen: 582 personen werden gevaccineerd tijdens de eerste vijf dagen. Met een eerste Pfizer of een Johnson zoals dat in het vaccintaaltje heet. De kleurige en smeuïge verhalen werden niet vermeld maar kregen we vrij snel te horen van onze collega's. Lof voor de lokale huisartsen trouwens die vooraf lijstjes bezorgden van patiënten die ze persoonlijk aangesproken en gemotiveerd hadden.

Er is natuurlijk ook kritiek. Moet dat nu echt, zulke investeringen voor zo'n beperkt aantal? Hebben ze nog geen kansen genoeg gehad om zich te kunnen laten vaccineren? Waarom kan het niet meteen in de huisartsenpraktijken zelf, de wijkgezondheidscentra of een lokale centrale plaats waar nu al eerstelijnszorg wordt toegediend? Volgende maand als de centra gesloten zullen zijn dan zullen de huisartsen het wel mogen oplossen voor diegenen die het toch nog willen of een derde vaccin nodig hebben.

Hebben we voldoende deugdzaamheid getoond in de huidige pandemie?, vraagt collega Wouter Van den Abeele zich terecht af. Het wordt hoog tijd dat we de noodzakelijke en belangrijke vragen stellen en proberen te beantwoorden. Niet alleen door politiek aangestelde expertengroepen maar door iedere betrokkene. Gij en ik dus.

Voor de beroepsgroep van de betrokken artsen heeft Artsenkrant alvast een aanzet gedaan om de mening te vragen over een aantal cruciale toekomstige (beleids)beslissingen, essentieel voor de samenleving en de gezondheidszorg na de pandemie. Maar het mag, het moet verder dan dat gaan. De geschiedenis mag zich niet herhalen, we moeten eruit leren, meer dan ooit! En als een satirisch liedje zoals 'busje komt zo' daarbij kan helpen, graag.

Bij de aanvang van het nieuwe schooljaar was de schoolbus voorpaginanieuws: een veertigtal leerlingen van scholen voor buitengewoon onderwijs (BUSO) in Buggenhout werden op 1 en 2 september niet opgepikt door hun schoolbus. De twee voorziene bussen waren zelfs niet uitgereden. En dat terwijl sommige leerlingen sinds dit schooljaar extreem vroeg, om 5 uur (!), moeten opstaan om dan nog eens urenlang op die bus naar school te zitten. Een zware nalatigheid van De Lijn die zich al verontschuldigd heeft en belooft de tijdsduur van de schoolrit van 5 uur naar maximaal 3 (!) uur te brengen, voorlopig nog met mondmasker... Als ik kwaadwillig ben, hoor ik hen denken: het zijn tenslotte maar 'gehandicapten' maar we doen er in het politiek woordgebruik alles voor.Niet alleen de lijnbus was voorpaginanieuws maar ook de vaccinatiebus. Niet meteen een echte bus want hij vervoert geen passagiers. Het is eerder een consultatieruimte die zich verplaatst naar locaties waar men denkt dat mensen nog overtuigd kunnen worden op de plaats waar ze wonen of samenkomen. Om zich te laten vaccinneren natuurlijk. Niet om methadon te verstrekken zoals eind jaren '90 van vorige eeuw.In 1995 was er een zeer populair liedje over deze thematiek: busje komt zo. De zanger van het duo 'Höllenboer' was toen verpleegkundige in de verslavingszorg en maakte de tekst om op ludieke wijze het sterk beladen onderwerp uit de taboesfeer te halen. Hij wilde ook ageren tegen de geplande bezuiniging waarbij de methadonposten vervangen zouden worden door de busjes. Om de vaccinatiegraad te optimaliseren is men in Vlaanderen tot het uiterste gegaan en vooral vindingrijk geweest. De mobiele equipes, voor zowel individuele personen als mensen die in een gemeenschap wonen zoals kloosterorden, maar ook de 'aanvoer' van daklozen naar het centrum waren daar in Gent voorbeelden van. Hoe het nu verder moet, staat nog ter discussie. Vanaf woensdag 25 augustus startte in Gent de tour van de Prik & Go-vaccinatiebus, niet naar de winkelcentra zoals in Brussel maar specifiek gericht naar wijken en buurten waarvan men weet dat de vaccinatiegraad nog onder de 70% ligt. Met vooraf de nodige informatie naar artsen en eerstelijnswerkers en de vele sociale initiatieven die de stad rijk is. Met ook gedrukte flyers in quasi alle talen tot en met Farsi en Pasjtoe (voor wie die talen niet kent, er zijn tegenwoordig snelcursussen, voorlopig nog altijd online).En de bus was een succes, lezen we in de updatemail van 31 augustus die we als vaccinatiecentrummedewerkers wekelijks krijgen: 582 personen werden gevaccineerd tijdens de eerste vijf dagen. Met een eerste Pfizer of een Johnson zoals dat in het vaccintaaltje heet. De kleurige en smeuïge verhalen werden niet vermeld maar kregen we vrij snel te horen van onze collega's. Lof voor de lokale huisartsen trouwens die vooraf lijstjes bezorgden van patiënten die ze persoonlijk aangesproken en gemotiveerd hadden.Er is natuurlijk ook kritiek. Moet dat nu echt, zulke investeringen voor zo'n beperkt aantal? Hebben ze nog geen kansen genoeg gehad om zich te kunnen laten vaccineren? Waarom kan het niet meteen in de huisartsenpraktijken zelf, de wijkgezondheidscentra of een lokale centrale plaats waar nu al eerstelijnszorg wordt toegediend? Volgende maand als de centra gesloten zullen zijn dan zullen de huisartsen het wel mogen oplossen voor diegenen die het toch nog willen of een derde vaccin nodig hebben.Hebben we voldoende deugdzaamheid getoond in de huidige pandemie?, vraagt collega Wouter Van den Abeele zich terecht af. Het wordt hoog tijd dat we de noodzakelijke en belangrijke vragen stellen en proberen te beantwoorden. Niet alleen door politiek aangestelde expertengroepen maar door iedere betrokkene. Gij en ik dus. Voor de beroepsgroep van de betrokken artsen heeft Artsenkrant alvast een aanzet gedaan om de mening te vragen over een aantal cruciale toekomstige (beleids)beslissingen, essentieel voor de samenleving en de gezondheidszorg na de pandemie. Maar het mag, het moet verder dan dat gaan. De geschiedenis mag zich niet herhalen, we moeten eruit leren, meer dan ooit! En als een satirisch liedje zoals 'busje komt zo' daarbij kan helpen, graag.