De hete adem van een derde golf in de nek bewijst dat de strijd tegen de pandemie nog niet definitief gewonnen is. Essentieel blijven waakzaamheid, regels naleven, testen, testen, testen en quarantaine indien nodig.
Toch doet de snelle en massale komst van doeltreffende vaccins de sfeer totaal omslaan. Met dank aan de vaak verguisde farmaceutische industrie heerst er een zeker vooruitgangsoptimisme.
Uiteraard moeten er nog cols én kritiek - de nationale sport - overwonnen worden. Logistieke en transportspecialisten klagen over de inefficiëntie van één vaccinatiecentrum per 50.000 inwoners. Het hoort er één per 150.000 te zijn. Zo blijven we wel bezig natuurlijk. Nooit van 'nabijheid van zorg' gehoord, allicht.
Voor de burgemeesters kunnen er dan weer geen centra te veel zijn. Elke gemeente claimt er nu wel eentje. Daar valt wat voor te zeggen. Ouderen en minder mobiele mensen haken immers af als ze te ver moeten gaan.
Een door de overheid gevalideerd publiek 'dashboard vaccinatie' zou geen overbodige luxe zijn
Essentieel is ook een betrouwbare identificatie van risicopatiënten en een prioriteitstelling binnen die groep. De huisarts is hiervoor het beste geplaatst. Maar aangezien het medisch dossier geen verplichting is - en het aantal GMD's in Brussel en het zuiden van het land veel lager ligt dan in Vlaanderen - kan dit nog heel wat voeten in de aarde hebben. Allicht moeten aanvullende bronnen - ziekenhuizen en specialisten - aangeboord worden.
Te hopen ook dat men erin slaagt de vaccinaties ordentelijk te registreren in (het nationaal geworden) Vaccinnet. Voorts zou een door de overheid gevalideerd publiek 'dashboard vaccinatie' evenmin een overbodige luxe zijn.
Maar goed, we komen er wel. 'The Roaring Twenties' en het rijk van de vrijheid zijn in zicht. En om in dezelfde beeldspraak verder te gaan: onderweg nog oppassen voor 'The Great Depression'.