Het rijtje dat in de ondertussen meer dan 460 dagen na de verkiezingen de revue is gepasseerd om te verzoenen wat niet te verzoenen valt, geeft er alle blijk van. Zondagavond waren de 'drie koningen' terug van even weggeweest toen koninklijk opdrachthouder Egbert Lachaert samen met de voorzitters van de partijen die mogelijk een Vivaldi-coalitie kunnen vormen, enkele uren samen zat.

Al hebben zij, in tegenstelling tot de echte wijzen uit het oosten die destijds op weg waren met goud, mirre en wierook naar de heiland, geen geschenken op zak. Ook dat is intussen duidelijk geworden. Er zit niks in de zak. Het is een lege doos, net zoals de Belgische staatsstructuur.

Erger dan een lege doos, is het feit dat de doos niet eens een bodem lijkt te hebben. Voor de Franstaligen is dat niet meteen een probleem. Er zijn transfers van zo'n 12 miljard, een sociale zekerheid die dient als hangmat en een financieringswet die niet aanzet tot enige financiële verantwoordelijkheid. Bovendien kan je perfect de helft van de Vlaamse kiezers uitsluiten zonder dat daar een haan naar kraait.

Merkwaardig is dat er een oplossing is om uit de impasse te geraken, maar dat niemand ze aandurft

Dat de coronapandemie tot bijkomende belastingen zal leiden, is voor onze Franstalige medeburgers ook niet echt een groot probleem. Die zullen Vlaanderen wel treffen en Franstalige politieke kopstukken overeind houden. Als zelfs een onverdachte figuur als Pierre Wunsch, gouverneur van de Nationale Bank, recent nog opmerkte dat Wallonië in grote mate afhangt van de Vlaamse transfers, is toch alles gezegd. Als hij stelde dat Wallonië dichter bij een communistisch dan een neoliberaal regime staat, dan hoef ik daar weinig aan toe te voegen. Dan heeft hij al mijn argumenten in één zin samengevat en kan ik me aansluiten bij onze noorderburen met de stelling 'nou breekt mijn klomp'.

Als we het dan toch over Nederlanders hebben. De Nederlandse premier die zich in Europa al verzet tegen onverantwoordelijke uitgaven zonder responsabilisering, zou gek worden in dit Belgisch model. Hij zou nooit dulden dat een deelstaat moet opdraaien voor de verspilzucht van een andere deelstaat, zeker niet als hij daar dan nog eens voor moet bijdragen.

De Nederlandse premier die zich in Europa al verzet tegen onverantwoordelijke uitgaven zonder responsabilisering, zou gek worden in dit Belgisch model

Vlamingen wel, blijkbaar. Ook al zijn we een demografische meerderheid in dit land. Op politiek vlak blijkbaar een minderheid! Net zoals Rutte zien wij geen graten in een solidaire steun, maar ze moet verantwoord, transparant en doeltreffend zijn. Vlaanderen moet over de juiste middelen beschikken om de financiële bestedingen van het Waalse gewest en Franstalige gemeenschap op hun accuraatheid te kunnen beoordelen. De uitgaven moeten de uitbouw van het gewest en de gemeenschap ondersteunen, niet het politiek cliëntelisme in stand houden.

Maar zo zien ze het niet in Bergen en Charleroi. Wat nodig is, is relance, klinkt het daar. Relance via hogere lonen, sociale uitkeringen, overheidsinvesteringen, nationalisering van cruciale sectoren. Met andere woorden, nog meer uitgaven. De rekening geraakt wel betaald. Die is voor Vlaanderen. Laat dat duidelijk zijn. Zo niet, blokkeren we het boeltje, zoals we dat nu al ruim 460 dagen doen. Er kan nog altijd een dagje bij.

Artikel 35 van de Grondwet kan een einde maken aan alle redetwisten

Merkwaardig is dat er een oplossing is om uit de impasse te geraken, maar dat niemand ze aandurft. Even, of zelfs nog merkwaardiger is dat Vlaamse volksvertegenwoordigers die impasse niet durven doorbreken door het inroepen van artikel 35 van de Grondwet.

Dat artikel is nochtans heel helder en kan een einde maken aan alle redetwisten. Het artikel stelt dat alle bevoegdheden aan de gewesten en gemeenschappen toebehoren met uitzondering van de residuaire bevoegdheden. Die gaan naar de federale overheid. Kortom het zijn de deelstaten die autonoom beslissen over hun staatsverband, hun rechten, hun plichten en de middelen.

Echte koningen zouden daar werk van maken. Ze zouden zich alvast een pak beter voelen in hun tocht naar de heiland. Wij van onze kant zouden ze onthalen met wierook, mirre en goud in plaats van omgekeerd. En bij hun aankomst zouden ze de verlossing vinden, in plaats van verlost te worden uit hun lijden. Op dat moment zal Vlaanderen echt zijn eigen koers kunnen varen en solidair gezondheidsbeleid kunnen uittekenen...

Het rijtje dat in de ondertussen meer dan 460 dagen na de verkiezingen de revue is gepasseerd om te verzoenen wat niet te verzoenen valt, geeft er alle blijk van. Zondagavond waren de 'drie koningen' terug van even weggeweest toen koninklijk opdrachthouder Egbert Lachaert samen met de voorzitters van de partijen die mogelijk een Vivaldi-coalitie kunnen vormen, enkele uren samen zat. Al hebben zij, in tegenstelling tot de echte wijzen uit het oosten die destijds op weg waren met goud, mirre en wierook naar de heiland, geen geschenken op zak. Ook dat is intussen duidelijk geworden. Er zit niks in de zak. Het is een lege doos, net zoals de Belgische staatsstructuur.Erger dan een lege doos, is het feit dat de doos niet eens een bodem lijkt te hebben. Voor de Franstaligen is dat niet meteen een probleem. Er zijn transfers van zo'n 12 miljard, een sociale zekerheid die dient als hangmat en een financieringswet die niet aanzet tot enige financiële verantwoordelijkheid. Bovendien kan je perfect de helft van de Vlaamse kiezers uitsluiten zonder dat daar een haan naar kraait.Dat de coronapandemie tot bijkomende belastingen zal leiden, is voor onze Franstalige medeburgers ook niet echt een groot probleem. Die zullen Vlaanderen wel treffen en Franstalige politieke kopstukken overeind houden. Als zelfs een onverdachte figuur als Pierre Wunsch, gouverneur van de Nationale Bank, recent nog opmerkte dat Wallonië in grote mate afhangt van de Vlaamse transfers, is toch alles gezegd. Als hij stelde dat Wallonië dichter bij een communistisch dan een neoliberaal regime staat, dan hoef ik daar weinig aan toe te voegen. Dan heeft hij al mijn argumenten in één zin samengevat en kan ik me aansluiten bij onze noorderburen met de stelling 'nou breekt mijn klomp'.Als we het dan toch over Nederlanders hebben. De Nederlandse premier die zich in Europa al verzet tegen onverantwoordelijke uitgaven zonder responsabilisering, zou gek worden in dit Belgisch model. Hij zou nooit dulden dat een deelstaat moet opdraaien voor de verspilzucht van een andere deelstaat, zeker niet als hij daar dan nog eens voor moet bijdragen. Vlamingen wel, blijkbaar. Ook al zijn we een demografische meerderheid in dit land. Op politiek vlak blijkbaar een minderheid! Net zoals Rutte zien wij geen graten in een solidaire steun, maar ze moet verantwoord, transparant en doeltreffend zijn. Vlaanderen moet over de juiste middelen beschikken om de financiële bestedingen van het Waalse gewest en Franstalige gemeenschap op hun accuraatheid te kunnen beoordelen. De uitgaven moeten de uitbouw van het gewest en de gemeenschap ondersteunen, niet het politiek cliëntelisme in stand houden. Maar zo zien ze het niet in Bergen en Charleroi. Wat nodig is, is relance, klinkt het daar. Relance via hogere lonen, sociale uitkeringen, overheidsinvesteringen, nationalisering van cruciale sectoren. Met andere woorden, nog meer uitgaven. De rekening geraakt wel betaald. Die is voor Vlaanderen. Laat dat duidelijk zijn. Zo niet, blokkeren we het boeltje, zoals we dat nu al ruim 460 dagen doen. Er kan nog altijd een dagje bij.Merkwaardig is dat er een oplossing is om uit de impasse te geraken, maar dat niemand ze aandurft. Even, of zelfs nog merkwaardiger is dat Vlaamse volksvertegenwoordigers die impasse niet durven doorbreken door het inroepen van artikel 35 van de Grondwet. Dat artikel is nochtans heel helder en kan een einde maken aan alle redetwisten. Het artikel stelt dat alle bevoegdheden aan de gewesten en gemeenschappen toebehoren met uitzondering van de residuaire bevoegdheden. Die gaan naar de federale overheid. Kortom het zijn de deelstaten die autonoom beslissen over hun staatsverband, hun rechten, hun plichten en de middelen. Echte koningen zouden daar werk van maken. Ze zouden zich alvast een pak beter voelen in hun tocht naar de heiland. Wij van onze kant zouden ze onthalen met wierook, mirre en goud in plaats van omgekeerd. En bij hun aankomst zouden ze de verlossing vinden, in plaats van verlost te worden uit hun lijden. Op dat moment zal Vlaanderen echt zijn eigen koers kunnen varen en solidair gezondheidsbeleid kunnen uittekenen...