Geachte dokter,
Sinds de korte opstoot van commotie begin januari en het 'herstelde vertrouwen' tussen artsenvakbond Bvas en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Vandenbroucke, blijft het oorverdovend stil over de onderhandelingen. Was dat vertrouwen echt hersteld? Of blijft de dreiging van Bvas als een zwaard van Damocles boven het hoofd van de minister hangen? Gaan de onderhandelingen in alle stilte voort tot elkeen het onderste uit de kan heeft gehaald? Tot het grootste struikelblok is verwijderd, het plan van de minister om "álle artsen - dus ook wie uit de conventie is gestapt - te verbieden nog langer ereloonsupplementen aan te rekenen aan patiënten die recht hebben op een verhoogde tegemoetkoming."
Verhoogde tegemoetkoming (VT) wordt toegekend aan mensen die wegens een (zeer) laag inkomen niet altijd de soms noodzakelijke medische hulp (kunnen) zoeken. VT zorgt voor een kleine ondersteuning in de vorm van een vermindering van het remgeld en de mogelijkheid van de derdebetalersregeling. Als de geconsulteerde arts 'geconventioneerd' is, hoeft de patiënt slechts een minimaal bedrag uit eigen zak te betalen. Bij een niet-geconventioneerde arts is dat in principe hetzelfde, met het niet onbelangrijke verschil dat die arts zogenaamde 'supplementen' in rekening kan/mag brengen, waarvoor geen tussenkomst door de mutualiteit gebeurt. VT-ers doen er dus goed aan om bij geconventioneerde artsen op consultatie te gaan. Hier schuilt evenwel een adder onder het gras... Voor een (groeiend?) aantal medische disciplines is namelijk in geen velden of wegen een geconventioneerde arts te bespeuren!
Wat is het nut van verhoogde tegemoetkoming als niet-geconventioneerde artsen toch naar believen ereloonsupplementen kunnen aanrekenen, die nergens voor in aanmerking komen?
Dat alles is u welbekend, maar ik wil u toch een eenvoudig voorbeeld meegeven. Voor een parodontologische consultatie, waarvoor 90 euro (supplementen inbegrepen) aangerekend wordt, zou bij een geconventioneerde arts 60 terugbetaalbare euro moeten neergeteld worden. Als daarbovenop nog een (wegens mijn leeftijd) niet terugbetaalbare behandeling van 130 euro komt, is de rekening gauw gemaakt... In de regio waar ik woon zou de dichtstbijzijnde geconventioneerde parodontoloog zich volgens de gegevens op de website van het Riziv in Roeselare bevinden. Dat is al eventjes reizen met trein en bus.
Wat is het nut van verhoogde tegemoetkoming, derdebetalersregeling, maximumfactuur... als niet-geconventioneerde artsen toch naar believen ereloonsupplementen kunnen aanrekenen, die nergens voor in aanmerking komen? Als je als patiënt niet kán kiezen voor een geconventioneerde arts, lijken VT, DBR en MAF me hun doel mijlenver voorbij te schieten. Het zijn niet meer dan mooi versierde dozen vol gebakken lucht. Dat lijkt misschien wat overdreven, maar voor mensen voor wie elke euro ertoe doet, kan dit wel een slok op de borrel schelen...
Geachte dokter, met alle mogelijke respect voor uw beroep... om welke reden ook u zich al dan niet laat conventioneren, gaat niemand wat aan, maar ú heeft tenminste de mogelijkheid tot kiezen. Ú kan de conventie volgen of niet. En zelfs als u de conventie niet volgt, dan kan u nog vrij beslissen om supplementen aan te rekenen of niet. Een patiënt kan kiezen tussen betalen of niet behandeld worden.
In de 'Artseneed', (lang de Eed van Hippocrates genoemd) is onder meer te lezen: "Ik zal verantwoordelijk omgaan met de middelen die de maatschappij ter beschikking stelt en ijveren voor een gezondheidszorg die toegankelijk is voor iedereen." Is die befaamde eed een inderhaast afgerammelde formaliteit geworden? Glijden we (weer?) af naar klassengeneeskunde? Te veel mensen die er warmpjes bij zitten beseffen te weinig wat het voor mensen betekent om er niet warmpjes bij te zitten en voortdurend keuzes te moeten maken.
Soit. Dit moest me even van het hart. Aan u, dokter, nog altijd de keuze...