Hoeveel ik verdien, vraagt mijn zoon. "Tja, kijk, ik zou wel willen maar da's niet zo makkelijk te zeggen, dat hangt af van ... En 't belangrijkste is dat je rondkomt, ook later." "Doe dan een schatting, dat moet toch niet zo moeilijk zijn, of wil je het niet zeggen?", daagt hij me uit.
Natuurlijk! Maar ik ben zowel loontrekkende als zelfstandige, en zie je, dat is toch wel een verschil, ook voor later, als men op pensioen is..."
"Pensioen, dat is toch voor oude mensen, de doodgewone vraag is: wat verdien je nu?"
"Wat verdien ik nu? En verdien ik dat?
Als huisarts in het wijkgezondheidscentrum verdien ik 3.210 euro bruto, halftijds. Aan de universiteit heb ik een loon als loontrekkende praktijkassistent en als zelfstandige voor het Interuniversitair Centrum voor Huisartsopleiding. Halftijds komt dit overeen met 2.825 euro."
"Je verdient dus 6.000 bruto zou je kunnen zeggen. En wat met je boeken, je voordrachten?" "Voordrachten betekent in de helft van de gevallen een fles wijn of streekproducten. En als ze betalen, wat ik liever heb, laat ik het storten aan een van de vzw"s betreffende palliatieve zorg, of Oxfam. De opbrengst van mijn schrijverij gebruik ik om jong of kwetsbaar talent kansen te geven op het podium."
Gelijk loon voor gelijk werk, blijft mijn devies.
"Ja, dat weet ik," glundert hij. "Maar je verdient dus bijna dubbel zoveel als een mediane Belg die de Morgen leest. Iets meer dan het laagste ziekenhuisloon in UZ Gent en 4,4 keer minder dan het hoogste loon. Die geschatte lonen in UZ houden geen rekening met de inkomsten via privé-consultaties. Maar misschien geven jouw collega"s die inkomsten ook aan caritatieve instellingen", glimlacht hij met de krant online op zijn Fairphone.
"Wie weet? Wat ik wel weet, is dat ik mij niet goed voel omdat mijn jongste collega, jouw leeftijd, in het wijkgezondheidscentrum de helft van mijn loon heeft. Dat verdient zij niet. Door mijn ancienniteitsverlof werk ik daarenboven minder uren."
Loondiscussies ken ik van in het prille begin van mijn carrière en zullen aanwezig blijven tot aan mijn pensioen en later, want ik wil me blijven engageren in raden van bestuur van caritatieve en culturele instellingen. Gelijk loon voor gelijk werk blijft mijn devies. Man, vrouw en alles ertussenin gelijk betaald.
Personeel
In de groepspraktijk waar ik samen met mannelijke en vrouwelijke, jonge en oudere collega's werkte tot 2010, voor we overstapten naar een WGC-werking, werd principieel iedereen gelijk betaald per uren werk. Of je nu zes of drie consultaties deed per uur, veel of weinig technische ingrepen, thuisbevallingen of weekendwachten. Alle inkomsten kwamen in één pot en werden verdeeld volgens gewerkte uren, jaarlijks geëvalueerd.
Gelijk loon voor gelijk aantal uren werk is een moeilijke. D
We werkten als zelfstandigen, verdienden veel meer dan nu maar werkten 60 à 70 uur per week. Administratie en onthaal allemaal door onszelf erbij gedaan. In het WGC kan ik mij toeleggen op de kerntaken van huisarts. Administratie, onthaal, labo is overgelaten aan gekwalificeerd personeel. Zalig om mee samen te werken! De loonmassa die we nu in het WGC hebben zou ik op dezelfde manier willen verdelen. Jonge mensen met een gezin hebben het geld meer nodig dan een oudere persoon zoals ik, wiens kinderen de deur uit zijn en wiens huis is afbetaald.
Begin jaren '80 werkte ik ook in het abortuscentrum in Gent waar iedereen, tot en met de poetsman, 500 toenmalige Belgische franken verdiende. Het was een "Kollectief" met zelfbestuur waar niemand van de werknemers afhankelijk mocht zijn van het loon dat hij of zij verdiende. Je mocht er maar acht betaalde uren per week werken. Ik werkte er een halve dag van vier uren.
In diezelfde periode werkte ik ook vier uren in het Centrum voor Verantwoord Ouderschap (CEVO) in Brugge, 1.500 frank per uur betaald. De verpleegkundige kreeg er 500, de poetsvrouw 125 frank. Van zodra de abortuswet van toepassing was en abortuscentra 'gelegaliseerd' werden, ben ik in Brugge gestopt.
Gelijk loon voor gelijk aantal uren werk is een moeilijke. Dit kan waarschijnlijk alleen met een basisloon voor iedereen vanaf 18? De argumenten langer gestudeerd, grotere verantwoordelijkheid, incentive on top op, overtuigen me niet. Ben ik juist niet geprivilegieerd dat ik heb kunnen en mogen studeren en mijn werk mijn passie is, waar ik door de ontmoeting met de andere ook nog extra zingeving krijg?
"Waar heb ik dat verdiend? Ik heb dat niet verdiend, ik heb geluk dat ik zoveel heb verdiend en nu nog, behoorlijk veel, tweemaal meer dan de mediane Belg dus", mijmer ik.
"Maar binnenkort moet je op pensioen en hoeveel zal je dan verdienen?" plaagt mijn zoon mij.
"Ik zal waarschijnlijk ongeveer 1.236 euro per maand krijgen, bijna driemaal minder dan de werkende mediane Belg."
"Gelukkig heb je een aanvullend pensioen dat je hebt kunnen betalen door meer te verdienen als je werkte" lacht hij.
"Wat zei ik ook alweer in het begin van ons gesprek: 't belangrijkste is dat je rondkomt, ook later. Blij dat ik zal blijven kunnen werken om wat extra te verdienen..."
Natuurlijk! Maar ik ben zowel loontrekkende als zelfstandige, en zie je, dat is toch wel een verschil, ook voor later, als men op pensioen is...""Pensioen, dat is toch voor oude mensen, de doodgewone vraag is: wat verdien je nu?""Wat verdien ik nu? En verdien ik dat?Als huisarts in het wijkgezondheidscentrum verdien ik 3.210 euro bruto, halftijds. Aan de universiteit heb ik een loon als loontrekkende praktijkassistent en als zelfstandige voor het Interuniversitair Centrum voor Huisartsopleiding. Halftijds komt dit overeen met 2.825 euro.""Je verdient dus 6.000 bruto zou je kunnen zeggen. En wat met je boeken, je voordrachten?" "Voordrachten betekent in de helft van de gevallen een fles wijn of streekproducten. En als ze betalen, wat ik liever heb, laat ik het storten aan een van de vzw"s betreffende palliatieve zorg, of Oxfam. De opbrengst van mijn schrijverij gebruik ik om jong of kwetsbaar talent kansen te geven op het podium.""Ja, dat weet ik," glundert hij. "Maar je verdient dus bijna dubbel zoveel als een mediane Belg die de Morgen leest. Iets meer dan het laagste ziekenhuisloon in UZ Gent en 4,4 keer minder dan het hoogste loon. Die geschatte lonen in UZ houden geen rekening met de inkomsten via privé-consultaties. Maar misschien geven jouw collega"s die inkomsten ook aan caritatieve instellingen", glimlacht hij met de krant online op zijn Fairphone."Wie weet? Wat ik wel weet, is dat ik mij niet goed voel omdat mijn jongste collega, jouw leeftijd, in het wijkgezondheidscentrum de helft van mijn loon heeft. Dat verdient zij niet. Door mijn ancienniteitsverlof werk ik daarenboven minder uren."Loondiscussies ken ik van in het prille begin van mijn carrière en zullen aanwezig blijven tot aan mijn pensioen en later, want ik wil me blijven engageren in raden van bestuur van caritatieve en culturele instellingen. Gelijk loon voor gelijk werk blijft mijn devies. Man, vrouw en alles ertussenin gelijk betaald. PersoneelIn de groepspraktijk waar ik samen met mannelijke en vrouwelijke, jonge en oudere collega's werkte tot 2010, voor we overstapten naar een WGC-werking, werd principieel iedereen gelijk betaald per uren werk. Of je nu zes of drie consultaties deed per uur, veel of weinig technische ingrepen, thuisbevallingen of weekendwachten. Alle inkomsten kwamen in één pot en werden verdeeld volgens gewerkte uren, jaarlijks geëvalueerd. We werkten als zelfstandigen, verdienden veel meer dan nu maar werkten 60 à 70 uur per week. Administratie en onthaal allemaal door onszelf erbij gedaan. In het WGC kan ik mij toeleggen op de kerntaken van huisarts. Administratie, onthaal, labo is overgelaten aan gekwalificeerd personeel. Zalig om mee samen te werken! De loonmassa die we nu in het WGC hebben zou ik op dezelfde manier willen verdelen. Jonge mensen met een gezin hebben het geld meer nodig dan een oudere persoon zoals ik, wiens kinderen de deur uit zijn en wiens huis is afbetaald. Begin jaren '80 werkte ik ook in het abortuscentrum in Gent waar iedereen, tot en met de poetsman, 500 toenmalige Belgische franken verdiende. Het was een "Kollectief" met zelfbestuur waar niemand van de werknemers afhankelijk mocht zijn van het loon dat hij of zij verdiende. Je mocht er maar acht betaalde uren per week werken. Ik werkte er een halve dag van vier uren. In diezelfde periode werkte ik ook vier uren in het Centrum voor Verantwoord Ouderschap (CEVO) in Brugge, 1.500 frank per uur betaald. De verpleegkundige kreeg er 500, de poetsvrouw 125 frank. Van zodra de abortuswet van toepassing was en abortuscentra 'gelegaliseerd' werden, ben ik in Brugge gestopt.Gelijk loon voor gelijk aantal uren werk is een moeilijke. Dit kan waarschijnlijk alleen met een basisloon voor iedereen vanaf 18? De argumenten langer gestudeerd, grotere verantwoordelijkheid, incentive on top op, overtuigen me niet. Ben ik juist niet geprivilegieerd dat ik heb kunnen en mogen studeren en mijn werk mijn passie is, waar ik door de ontmoeting met de andere ook nog extra zingeving krijg?"Waar heb ik dat verdiend? Ik heb dat niet verdiend, ik heb geluk dat ik zoveel heb verdiend en nu nog, behoorlijk veel, tweemaal meer dan de mediane Belg dus", mijmer ik."Maar binnenkort moet je op pensioen en hoeveel zal je dan verdienen?" plaagt mijn zoon mij."Ik zal waarschijnlijk ongeveer 1.236 euro per maand krijgen, bijna driemaal minder dan de werkende mediane Belg.""Gelukkig heb je een aanvullend pensioen dat je hebt kunnen betalen door meer te verdienen als je werkte" lacht hij."Wat zei ik ook alweer in het begin van ons gesprek: 't belangrijkste is dat je rondkomt, ook later. Blij dat ik zal blijven kunnen werken om wat extra te verdienen..."
