Vrijdag 9 april. Voor de eerste keer rij ik naar Vaccovid, het Antwerpse vaccinatiedorp op Spoor Oost. Deze namiddag wordt het full speed vaccineren in Dienstencentrum Portugese Hof te Hoboken.
Antwerpen, en nabuurgemeenten Stabroek, Schoten, Wommelgem en Borsbeek besloten 'Vaccovid.be in je Buurt' in te richten. Ze noemen het 'decentrale' vaccinatieplekken voor minder mobiele personen. Hierdoor zullen later minder thuisvaccinaties nodig zijn wat meteen de druk op de overbevraagde huisartsen gevoelig vermindert.
Even zoeken naar de parking in de uithoek van de site, dan heel wat meters stappen naar de tent waar de 'crew' verzamelen blaast.
Onder het genot van een lekker belegd broodje en een geurende kop koffie maak ik kennis met enkele vrijwilligers die me straks zullen vergezellen. De drie zijn 'scriptoren', ze zorgen voor alle administratie die mee het vaccinatiegebeuren veilig en betrouwbaar maakt.
Het valt op dat naast het onvermijdelijke Engels ook het Latijn een plaatsje veroverd heeft in Vaccovid. Zo worden de artsen in het draaiboek toegesproken als Cosoror en Confrater, gender equality is hier geen ijdel woord.
De babbel doet de tijd vliegen, onze Iraanse chauffeur rijdt het busje voor. Op het middaguur valt het verkeer op de Ring mee, via Het Kiel bollen we Hoboken binnen waar men in Portugese Hof blij is ons te zien.
Samen met de chauffeur draag ik de koelbox naar binnen. De in Vaccovid zorgvuldig in piepschuimdozen verpakte vaccinspuitjes zullen straks het begin van vrijheid betekenen voor bijna 250 hoopvolle mensen.
Binnen is alles piccobello geregeld, de stadsdiensten zorgden voor een duidelijk onderverdeling in vier vaccinatieboxen.
De twee vaccinatoren staan klaar om te beginnen aan hun mooie taak. Vanmorgen was hier al een collega-hematoloog aan de slag. Ik ken hem al jaren, maar door het masker herkende ik hem niet meteen. De collega is al wat langer met pensioen dan ik, ik heb pas sinds begin april een streep gezet onder mijn huisartsenbestaan.
Vanmorgen kon hij al zijn deskundigheid gebruiken om de regelmatig opduikende twijfel te ontzenuwen. En die is er wel degelijk. De hele namiddag regent het vragen over AstraZeneca, soms opluchting als het Pfizer blijkt te zijn. Maar ze kwamen voor het bevrijdende vaccin, het merk was voor de meesten toch bijkomstig.
De taken van een arts in een vaccinatiecentrum zijn weinig spectaculair. De ampullen adrenaline, SoluMedrol en zowaar Tavegyl (aus Deutschland) blijven onaangeroerd. Bij grote drukte steek ik een handje toe bij het prikken. En regelmatig komt de scriptor bij me langs met vragen over allergie, soms hebben mensen een hele waslijst bij van substanties waar ze allergisch aan zijn.
Ook ongerustheid bij mensen met CVA of trombose in de voorgeschiedenis of bij gebruikers van bloedverdunners of antibiotica. Na de zegen van de arts verdwijnt de laatste twijfel en mag de vaccinator het vaccin uit de doos halen.
Het valt op hoe goed en gestroomlijnd de samenwerking op het terrein verloopt. Continu zie ik de coördinator tokkelen op haar laptop, registratie, lijsten bijwerken, regelmatig feedback naar Vaccovid Spoor Oost. Ook de stewards hebben hun handen vol om alles en iedereen in goede banen te leiden.
Als de laatste patiënt geprikt is blijkt dat er een bejaarde ontsnapt is aan de eindregistratie. Enkele telefoontjes later is ook de naam van die verloren oma in het register beland. De gelukkige krijgt onmiddellijk een afspraak voor de volgende prik.
En daar staat onze chauffeur, klaar om ons terug naar Vaccovid te brengen. Vaccovid.be in je Buurt, een puik initiatief! We spraken alvast af met dezelfde ploeg binnen vijf weken voor de tweede priksessie.