...
Prof. Ilse Degreef: "Toen ik mijn medische loopbaan startte, wilde ik geloven in gelijke carrièremogelijkheden voor mannen en vrouwen. Vandaag kan ik enkel vaststellen dat dit niet altijd het geval was." Ilse Degreef is handchirurg aan UZ Leuven, en hoogleraar orthopedie aan KU Leuven. "Er waren confronterende momenten. Die keer bijvoorbeeld dat een groot onderzoeker me in de hoek duwde met oneerbare intenties. Ik ging er niet op in, en nadien konden we nooit meer samenwerken. Of het feedbackgesprek over mijn 'tekortkomingen', die blijkbaar niet van toepassing waren op mannelijke collega's die wel promoties verzilverden. Formuleer je daar vervolgens een bedenking bij, dan wordt dat als 'typisch vrouwelijke jaloezie' bestempeld." "De verschillen tussen mannen en vrouwen liggen mee aan de basis van deze ongelijkheid", vindt prof. Degreef. "Wij vrouwen zijn eerder zelfkritisch en terughoudend. We pakken zelden uit met onze sterktes. Doen we het wel, dan zijn we een 'manwijf', 'arrogant' of willen we ons te veel bewijzen." "Dat betekent ook dat vrouwen vaak extra hun best doen. Daarbij merk ik heel wat, wat ik noem, 'onopvallende uitblinkers' op. Met deze contradictie bedoel ik dat veel kwaliteiten onderschat worden, mede omdat sommige evaluatoren onvoldoende objectief zijn en 'mannelijke' eigenschappen meer waarderen. Niet alleen omdat het zelf vooral mannen zijn, ook vrouwen doen dat onbewust." "Misschien kunnen we positiever zijn en focussen op aanvullende voordelen in plaats van op de denkbare nadelen van mannelijke en vrouwelijke stereotypes", stelt prof. Ilse Degreef voor. "Naast klassiek gewaardeerd leiderschap met zelfvertrouwen, directheid, taakgerichtheid en dominantie - wat je disciplinair kan noemen -, kunnen we bv. ook aandacht geven aan een zorgzame, begripvolle en sociale stijl. De stille werker die weliswaar mogelijk zelf een kind baart, is misschien wel kampioen in multitasking, doorzetten en nieuwe inspiratie. Al moet ze, volgens mijn ervaring, een hobbeliger parcours afleggen..." Prof. Ilse Degreef: "Een mannelijke collega zei ooit tegen me dat je geen vrouw zou willen zijn in een artsenassociatie omwille van "sfeer en zwangerschap". Daarom zijn quota soms nodig om bastions te doorbreken, hoewel ik er principieel tegen ben. Maar ook dan is het niet evident. Een collega werd ooit toegesnauwd: "Je zetelt hier omdat je vrouw bent, verwacht niet dat we naar je zullen luisteren." Een term als 'vrouwendag' vindt prof. Degreef denigrerend of naar hokjesdenken neigen. "Toch vind ik dat het nodig is om in deze wereld met veel vrouwonvriendelijke toestanden en evoluties, stil te staan bij discriminatie en om gelijkheid in diversiteit aan te moedigen. Trouwens, mannendag bestaat ook."