...
De arts is trots en hoopvol, maar bovenal kritisch, en wil zijn kleindochter via een reeks ironische tot licht sarcastische bedenkingen in de vorm van een langgerekte brief voor een aantal hardnekkige mythes behoeden.De auteur, dr. Joris Paesvelt, haalt een aantal typische gezondheidsclichés onderuit. Hij ontmaskert de huidige mythe om te fietsen als antidotum voor klimaatopwarming. Het klopt niet dat er voor elke fiets 'weer een auto minder is'. Het aantal fietsers mag dan wel gestegen zijn, het aantal auto's is dat ook. Alleen vermommen beleidsmakers en journalisten die laatste waarheid en krimpt intussen het openbaar vervoer steeds verder in.Ook typisch Belgische competitiesporten als voetbal en wielrennen moeten er aan geloven. Er gaan gigantische geldstromen in om en als nationale vorm van brood en spelen zwepen ze het volk op dat zich maar wat graag laaft aan bloederige valpartijen. Mens sana in corpore sano, zo gibbert Paesvelt, maar het schijnt de meeste supporters te ontgaan dat extreme belasting en uitputting van het lichaam elk streven naar welzijn volledig tenietdoet.Het lijkt er soms een beetje op dat Paesvelt spijkers op laag water gaat zoeken. Toch heeft hij, wat de kern van zijn boodschap betreft, het vaak bij het rechte eind. Misschien is het de politiek correcte lezer in mij die hem nu en dan als een oude zeur en pretbederver opzij lijkt te schuiven. Overtuigender is hij wanneer hij het beroepsgeheim van dokters onder de loep neemt. Zwijgen is goud, nog zo'n vastgeroeste waarheid. In heel wat gevallen had de arts beter kunnen spreken om leed te voorkomen, oppert Paesvelt. Hij illustreert het recht, soms zelfs de plicht, van het spreken met een aantal rake illustraties uit zijn eigen lange loopbaan. Heeft hij er goed aan gedaan het hiv-geheim van zijn patiënt X te hebben overgemaakt aan diens lief, ook al had hij hem moeten zweren de geheimhouding niet te verbreken?Paesvelt stelt ook de sentimentaliteit van onze tijd aan de kaak. Dierenrechten zijn tegenwoordig heel erg aan de orde, terecht misschien, maar overschaduwen ze niet de rechten van mensen, die nog steeds in een aantal pittige landen massaal onderdrukt of gefolterd worden. Idem voor de hype van de alternatieve geneeskunde, met praktijken zoals acupunctuur en homeopathie, die steeds meer mensen lokken en hen het geld uit de zakken kloppen in ruil voor onverdunde onzin en heling van kwalen die ook Moeder Natuur op tijd had genezen.Joris Paesvelt gaf zijn eigenzinnige kijk op de gezondheidszorg van vandaag in eigen beheer uit. Het kost wat moeite om de lectuur te beginnen. De vormgeving, of liever, de afwezigheid ervan, zijn niet echt een prikkelende uitnodiging. Maar wie eenmaal gewonnen is voor Paesvelts ironische blik en zijn geheel persoonlijke stem die hij nu, als gepensioneerde, de vrije loop kan geven, leest het boek weg als een pageturner.