...
De jongste dagen verschenen in de media interessante opiniestukken en artikels over het thema. Veruit het meest aangrijpend was wel het moedige getuigenis van radiotherapeut-oncoloog Annelies Maes op artsenkrant.com. Ze beschrijft de lijdensweg van haar man met pancreaskanker. Dokter Maes drukt ons hard met de neus op de feiten. Gezondheidszorg, zorg en welzijn, gaat over de mens. Alle eerstelijnszones, groepspraktijken, centralisaties en sub-, subspecialisaties ten spijt is de eed van Hippocrates nog steeds richtinggevend. Helaas drijven we in de praktijk te vaak af richting antwoordapparaat, chatbot, secretaresse of anonieme arts. Nummertje trekkenOoit bezocht ik het 'Institut Moderne pour Malades', in Gent een icoon. Het ziekenhuis is al lang ter ziele gegaan, het telde minder dan honderd bedden. Vervlogen tijden verheerlijken is een slecht idee. Het belet niet dat anno 2024 nabijheid en toegankelijkheid essentiële waarden blijven. Ze dreigen teloor te gaan in moloch-instituten waar enkel de ratio telt en anonieme patiënten een nummertje trekken. De overheid heeft de verdomde plicht om over de centen te waken. Je kan elke euro maar één keer uitgeven. Dat betekent prioriteiten stellen. Maar eerder dan tientallen miljoenen te verkwanselen aan behandelingen die de levensduur amper - en niet eens kwalitatief - verlengen, zijn investeringen in warme nabije zorg nodig. Politici, denk daaraan!