Artsenverkiezingen: het debat

Een goede representatieve vertegenwoordiging van de artsen is een absolute noodzaak, maar vergt ook vereniging en engagement. In de diverse overlegfora en/of onderhandelingsgremia voor de gezondheidszorg is een degelijke vertegenwoordiging van de artsen absoluut wenselijk. Het zijn essentiële stakeholders in het gezondheidszorgsysteem die structureel en systematisch aan het overleg en de onderhandelingen moeten deelnemen met representatieve vertegenwoordigers. Voor ons betekent dat artsenvertegenwoordigers voor hun beroepsgroep met enerzijds een goede kennis van de geldende regelgeving, maar evenzeer met een sterke aansluiting bij de actuele praktijk. Het is noodzakelijk dat deze vertegenwoordigers kunnen beschikken over een ruime en goedwerkende ondersteunende vereniging waarbinnen de dossierbehandeling en standpuntbepaling snel en efficiënt georganiseerd kunnen worden. Wil de beroepsgroep met voldoende impact zich vertegenwoordigd zien, dan is er ook vereniging nodig. Verdeeldheid verzwakt, vereniging en afstemming versterken. Wij roepen ook in onze beroepsgroep onze zorgverstrekkers op zich geëngageerd aan te sluiten bij een beroepsorganisatie. Wij proberen door doorgedreven werking met werkgroepen sterk inhoudelijk voorbereidend werk te leveren met reële betrokkenheid van de collega's met terreinervaring en specifieke expertise. Zo komen de talenten beschikbaar om een meer formele vertegenwoordigende rol voor de beroepsgroep op te nemen. We hebben deze vertegenwoordigers die het verschil kunnen maken nodig. Verkiezingen zijn een uniek moment waarop zorgverstrekkers hun engagement en hun aansluiting bij de beroepsvereniging duidelijk maken. Maar bij voorkeur gaat het een stap verder naar het zich beschikbaar stellen om actief het lidmaatschap in te vullen. Maar kan dat allemaal op basis van vrijwilligheid blijven duren? We stellen vast dat het vele voorbereidende werk en het deelnemen aan het overleg en de onderhandelingen zelf steeds meer tijd eisen en organisatorisch steeds complexer worden. Dan moet dat met voldoende en goed daarop voorbereide vertegenwoordigers kunnen gebeuren. Worden de representatieve vertegenwoordigers daarin dan passend organisatorisch en financieel ondersteund? Genieten zij van de noodzakelijke erkenning en waardering binnen de eigen beroepsgroep of -vereniging, vanuit de overheden en instanties die zo nadrukkelijk op hen een beroep doen om dat vol te kunnen houden? Als stakeholder in het gezondheidszorgsysteem, als collega representatieve vertegenwoordiger voor onze beroepsgroep, voelen wij goed de noodzaak aan dat een goede vereniging, degelijke en voldoende vertegenwoordiging een enorm verschil kan maken in de overlegvergaderingen en onderhandelingen. We stellen vast dat het steeds moeilijker wordt om voor bepaalde werkvergaderingen nog die passende en noodzakelijke vertegenwoordiging van de artsen concreet ingevuld te krijgen. Daar wordt dan de inbreng van deze essentiële stakeholder hard gemist of geraken we helaas niet verder. We kunnen alleen maar toejuichen dat een belangrijke stakeholder als Hendrik Van Gansbeke het belang van een goede en representatieve artsenvertegenwoordiging onderschrijft. Om de 60.000 Belgische artsen goed te verdedigen, moet je inderdaad ervaren vertegenwoordigers inschakelen die de onderhandelingstechnieken beheersen en zich niet in de luren laten leggen. De onderhandelaars van Bvas beschikken over een grote knowhow en expertise, ze zijn gepokt en gemazeld in het syndicalisme. Heel wat van hen hebben zich toegelegd op bepaalde expertisedomeinen. Intern wordt al die expertise gedeeld en doorgegeven. De kruisbestuiving die zo ontstaat, is een enorme troef waarover Bvas beschikt. Belangrijk bij dat alles is dat al onze syndicalisten ook voeling hebben met de bekommernissen en verwachtingen op het terrein. Het is geen toeval dat deze krant recent vaststelde dat Bvas "het best capteert wat er onder het medisch korps leeft".Het is niet meer van deze tijd dat artsen dat allemaal pro deo en ten koste van hun eigen praktijkvoering doen. Daarom maakt Bvas werk van meer professionalisering. Een betere financiering van de artsensyndicaten door de overheid zou daarbij helpen. We gaan ook helemaal akkoord dat er nood is aan 'vereniging'. Bvas is het enige federale syndicaat dat alle artsen verenigt. Huisartsen én specialisten. Vlamingen, Brusselaars en Walen. Mannen én vrouwen. Beginnende artsen én eindeloopbaan artsen. Intramuraal én extramuraal werkende artsen. Zelfstandigen én artsen met een ander statuut. Wij luisteren naar alle artsen en verdedigen gezamenlijke standpunten. Het is tegenwoordig 'bon ton' om te zeggen dat artsensyndicaten niet meer representatief zijn. Vaak komt het van politici uit partijen die, ondanks het verplichte karakter van parlementsverkiezingen, maar een fractie van de kiezers overtuigen. In 2018 behaalde Bvas 56% van de stemmen, maar er hebben te weinig artsen een stem uitgebracht en dat betreuren we. De ingewikkelde procedure en de chaotische start hebben toen zeker niet geholpen. Voor ons zijn de verkiezingen in juni geslaagd als minstens 40% van de artsen een stem uitbrengt. We doen extra inspanningen om de jonge artsen te motiveren. In ons kiesprogramma gaat veel aandacht naar een betere work-life balance. We willen onze vergadermomenten ook beter afstemmen op jonge artsen. Bij Bvas denken we steeds bottom-up. Daarom stellen we voor dat elke huisartsenkring een verantwoordelijke voor de syndicale contacten aanduidt die als 'liaison officer' de brug tussen de kringen en de syndicaten kan leggen.