Hoewel ik dagelijks probeer bij te blijven met het medische nieuws, kwam ik dankzij Twitter nota bene pas recent tot de ontdekking dat het implanteren van hormonen (een spiraal of staafje) niet meer aangerekend kan worden in de huisartsen- en gynaecologenpraktijk. Het nomenclatuurnummer 149030 kan nog ingegeven worden bij het afrekenen, maar werd al sinds 1 maart 2022 op 0 euro gezet. Volgens minister Frank Vandenbroucke is dit te verantwoorden omdat "een dergelijke procedure redelijk eenvoudig uit te voeren is en integraal deel uitmaakt van een raadpleging". Dit lijkt me zeer kort door de bocht en wel om verscheidene redenen.

Enerzijds omwille van praktische argumenten. Er is voor het plaatsen van een spiraal nood aan gespecialiseerd materiaal. Dit dient aangekocht te worden én na elk spiraalconsult grondig te worden gesteriliseerd. Met andere woorden: dat zijn bijkomende kosten bovenop een gewoonlijke consultatie.

Anderzijds omwille van menselijke en communicatieve overwegingen. De spiraalplaatsing kan mogelijks nog wel als eenvoudige procedure an sich beschreven worden. Toch is er een heel aantal artsen dat zich er niet aan waagt. En de uitvoering bij een patiënte is lastiger dan op een kunststoffen proefmodel. Er komt immers heel wat communicatie bij kijken. Ik hoop althans dat al mijn collega's hun tijd durven te nemen om bij elke handeling de patiënt te informeren. Dat er tijd genomen kan worden om te pauzeren wanneer de pijn of de angst de overhand neemt. Je wilt als arts dan liever niet de volgende patiënt al in je nek voelen blazen. Of er schuift al eens per ongeluk een spiraal op de grond. Erger nog: de patiënt lijkt de handeling te ondergaan zonder tekst en uitleg.

Het heeft voor de patiënten heel wat voeten in de aarde

Bovendien kan je niet voorspellen hoe de patiënte zal reageren op de baarmoederlijke krampen die volgen op de spiraalplaatsing. Ik zie dappere dames met een hoge pijngrens die meteen rechtstaan en naar buiten wandelen. Ik zie evengoed dappere dames die een kwartier (of langer) moeten blijven liggen voordat ze weer stabiel op hun benen staan. Laat ons hen dan vooral bijstaan, in plaats van op ons horloge te piepen om te kijken hoeveel patiënten je intussen achter loopt.

Dus ja, zo eenvoudig is een spiraalplaatsing wat mij betreft dus niet. Een cervixuitstrijkje, dat zou misschien wel kunnen voldoen aan de definitie van "een procedure die redelijk eenvoudig uitvoerbaar is en integraal deel uitmaakt van een raadpleging". Maar gek genoeg kunnen we een cervixuitstrijkje wél nog steeds tarificeren. Nomenclatuurnummer 114030 levert zoals eerder 5,36 euro op. En laat ons wel wezen: dat gaat vele malen vlotter en is minder pijnlijk dan een spiraalplaatsing.

Is het geen idee om beleid te voeren waarbij we patiënten net stimuleren om kleine chirurgie en technische handelingen door de huisarts te laten uitvoeren? En er elke arts ook de tijd voor te gunnen op basis van volwaardige nomenclatuurnummers? Het gaat mij voor alle duidelijkheid niet over de verloning. Wél over een basisinzicht in een (spiraal)consult: er komt meer bij kijken dan technische handelingen. Noem een spiraalplaatsing geen eenvoudige procedure: het heeft voor de patiënten heel wat voeten in de aarde. Zij informeren zich steeds uitgebreid op voorhand en bezinnen eer ze zich eraan wagen. Misschien kan de beleidsvoering dat ook nog meer doen?

Hoewel ik dagelijks probeer bij te blijven met het medische nieuws, kwam ik dankzij Twitter nota bene pas recent tot de ontdekking dat het implanteren van hormonen (een spiraal of staafje) niet meer aangerekend kan worden in de huisartsen- en gynaecologenpraktijk. Het nomenclatuurnummer 149030 kan nog ingegeven worden bij het afrekenen, maar werd al sinds 1 maart 2022 op 0 euro gezet. Volgens minister Frank Vandenbroucke is dit te verantwoorden omdat "een dergelijke procedure redelijk eenvoudig uit te voeren is en integraal deel uitmaakt van een raadpleging". Dit lijkt me zeer kort door de bocht en wel om verscheidene redenen. Enerzijds omwille van praktische argumenten. Er is voor het plaatsen van een spiraal nood aan gespecialiseerd materiaal. Dit dient aangekocht te worden én na elk spiraalconsult grondig te worden gesteriliseerd. Met andere woorden: dat zijn bijkomende kosten bovenop een gewoonlijke consultatie. Anderzijds omwille van menselijke en communicatieve overwegingen. De spiraalplaatsing kan mogelijks nog wel als eenvoudige procedure an sich beschreven worden. Toch is er een heel aantal artsen dat zich er niet aan waagt. En de uitvoering bij een patiënte is lastiger dan op een kunststoffen proefmodel. Er komt immers heel wat communicatie bij kijken. Ik hoop althans dat al mijn collega's hun tijd durven te nemen om bij elke handeling de patiënt te informeren. Dat er tijd genomen kan worden om te pauzeren wanneer de pijn of de angst de overhand neemt. Je wilt als arts dan liever niet de volgende patiënt al in je nek voelen blazen. Of er schuift al eens per ongeluk een spiraal op de grond. Erger nog: de patiënt lijkt de handeling te ondergaan zonder tekst en uitleg. Bovendien kan je niet voorspellen hoe de patiënte zal reageren op de baarmoederlijke krampen die volgen op de spiraalplaatsing. Ik zie dappere dames met een hoge pijngrens die meteen rechtstaan en naar buiten wandelen. Ik zie evengoed dappere dames die een kwartier (of langer) moeten blijven liggen voordat ze weer stabiel op hun benen staan. Laat ons hen dan vooral bijstaan, in plaats van op ons horloge te piepen om te kijken hoeveel patiënten je intussen achter loopt. Dus ja, zo eenvoudig is een spiraalplaatsing wat mij betreft dus niet. Een cervixuitstrijkje, dat zou misschien wel kunnen voldoen aan de definitie van "een procedure die redelijk eenvoudig uitvoerbaar is en integraal deel uitmaakt van een raadpleging". Maar gek genoeg kunnen we een cervixuitstrijkje wél nog steeds tarificeren. Nomenclatuurnummer 114030 levert zoals eerder 5,36 euro op. En laat ons wel wezen: dat gaat vele malen vlotter en is minder pijnlijk dan een spiraalplaatsing. Is het geen idee om beleid te voeren waarbij we patiënten net stimuleren om kleine chirurgie en technische handelingen door de huisarts te laten uitvoeren? En er elke arts ook de tijd voor te gunnen op basis van volwaardige nomenclatuurnummers? Het gaat mij voor alle duidelijkheid niet over de verloning. Wél over een basisinzicht in een (spiraal)consult: er komt meer bij kijken dan technische handelingen. Noem een spiraalplaatsing geen eenvoudige procedure: het heeft voor de patiënten heel wat voeten in de aarde. Zij informeren zich steeds uitgebreid op voorhand en bezinnen eer ze zich eraan wagen. Misschien kan de beleidsvoering dat ook nog meer doen?