...

Sinds de 6de staatshervorming in 2014 waarbij een heel aantal bevoegdheden van de federale staat werden overgeheveld naar de gemeenschappen en de gewesten, kwamen ook de gespecialiseerde revalidatieziekenhuizen, zoals Inkendaal bijvoorbeeld, onder Vlaamse bevoegdheid. Hierdoor zijn deze ziekenhuizen niet onderhevig aan de federale ziekenhuiswet, terwijl de revalidatiediensten binnen de algemene ziekenhuizen nog wel onder het toepassingsgebied van die ziekenhuiswet ressorteren. Resultaat hiervan is dat een coherent revalidatiebeleid in ons land uitblijft. Men had nochtans gehoopt dat een nieuw Vlaams revalidatiebeleid tijdig de positie van de revalidatieziekenhuizen zou omschrijven en versterken, des te meer gezien het hele ziekenhuislandschap de afgelopen jaren een grondige verandering zou ondergaan, onder meer door de vorming van netwerken. Helaas bleef enige actie van deze aard ongeveer vijf jaar lang uit. Het is pas begin dit jaar dat een Vlaamse conceptnota rond revalidatie het licht zag en werd opgenomen in het nieuwe regeerakkoord. Intussen blijken de revalidatieziekenhuizen zelf de continuïteit van hun werking te hebben gehandhaafd en te hebben ingezet op het broodnodige voortbestaan van de sector. Maar er blijft dringend nood aan een geïntegreerde revalidatievisie die ook onverwijld en transparant wordt doorgevoerd in een gelijkaardig revalidatiebeleid. De sector wacht vooral op de omzetting van het Vlaamse revalidatiebeleid naar erkenning en financiering rond het brede domein van revalidatie, en in het bijzonder naar de erkenning en financiering van revalidatieziekenhuizen in hun regionale en supra-regionale opdracht. Het is daarom juist des te meer een jammere zaak dat de Vlaamse regering de implementatie van het Vlaamse revalidatiebeleid meteen start met een lineaire besparing van 1,3% in het historische budget van de revalidatieziekenhuizen en een besparing in de naar Vlaanderen overgedragen Riziv-conventies. Komt daarbij dat de Vlaamse overheid geen oplossing biedt voor de statutaire en de loonverschillen die er bestaan tussen het personeel van algemene ziekenhuizen met een revalidatie-afdeling (die federaal gefinancierd blijven) en de revalidatieziekenhuizen (die onder financiering van de Vlaamse overheid staan). Karolien Pennewaert van revalidatieziekenhuis Inkendaal trekt overigens nog harder aan de alarmbel omwille de onderfinanciering waarvan Inkendaal reeds slachtoffer is als derdelijns-referentieziekenhuis (voor complexe neurorevalidatie-trajecten). Om de kwaliteit van zorg niettemin hoog, betaalbaar en toegankelijk te houden, zet Inkendaal daarom in op een groepering met UZ Brussel en VUB, op haar specifieke rol binnen het regionale ziekenhuisnetwerk en de verticale uitbouw van revalidatie. Het pleidooi mag duidelijk zijn: geen revalidatiebeleid met twee snelheden voor patiënt en zorgverlener, en graag een duidelijke positionering van de Vlaamse supra-regionale referentieziekenhuizen binnen de context van netwerkvorming, erkenning en financiering.