'De coronacijfers worden beter!' We horen het elke dag, in elk journaal. Minder besmettingen, minder opnames, zelfs minder patiënten op intensieve zorg. We zijn over het toppunt van de tweede golf. Het gaat goed. Euforie alom! Straks kunnen we de draconische maatregelen beginnen af te bouwen. Vandaag gaan de scholen alweer open!
Dat de minimale daling van de patiënten op intensieve zorg nog voor een groot deel te wijten is aan het nog steeds grote aantal overlijdens (het zijn uiteraard de meest zieken die het meest kans maken om te overlijden), daar gaat men in de euforie niet op in.
Dat - ondanks die enorme sterfte van ca. 200 patiënten per dag -, de cijfers op intensieve nauwelijks dalen, wil zeggen dat er nog elke dag heel veel mensen bijkomen op deze kritische afdelingen.
Dat de bemanning van deze departementen overbelast blijft, dat andere zieken - mensen die wachten op een hartoperatie bijvoorbeeld - nog langer moeten wachten, dat we nog steeds heel dicht bij het absolute maximum aanleunen van wat onze ziekenhuizen aankunnen, dat we nog steeds niet ver weg zitten van de Italiaanse beelden uit Lombardije in de eerste golf, maar nu ook uit de regio Napels in de tweede golf...
En net nu gaan we de scholen weer open. Terwijl er steeds meer evidentie is dat er ook bij de kinderen superverspreiders (weliswaar meestal asymptomatisch) zijn. Terwijl recent ook de KU Leuven vaststelde dat er bij jonge kinderen duidelijk meer infecties zijn dan men aanvankelijk dacht...
We mogen er niet aan denken dat het heropenen van de scholen tot een nieuwe accelaratie van de tweede golf leidt
Een groot deel van de bevolking heeft het nu wel begrepen. Blijf strikt in uw bubbel behalve voor het absoluut noodzakelijke, uw werk, noodzakelijke inkopen, medische verzorging, etc. Bewaar de veiligheidsafstand overal waar mogelijk, vermijd crowding, draag uw mondmasker, ontsmet uw handen.
Net nu de bevolking doet wat van haar verwacht wordt, net nu we zien dat dit al een beetje effect heeft, net nu men de mensen zou moeten aanmoedigen om verder te doen,... Is het dan ook onbegrijpelijk dat men besloten heeft linken te creëren tussen de 'bubbels', door verbindingen te maken via onze jeugd: 'Ik knuffel mijn zoontje, mijn zoontje knuffelt zijn vriendje op school, het vriendje knuffelt zijn mama,...en het virus krijgt vrije doorgang van mijn bubbel naar die van het gezin enkele straten verderop!'
Ik mag er niet aan denken dat dit tot een nieuwe accelaratie van de tweede golf leidt. We bevinden ons dan meteen op de highway to hell.
Akkoord, kinderen hebben recht op onderwijs. Maar extreme toestanden vergen extreme maatregelen. Nu nog drie weken de scholen dicht, één week minder paasvakantie en twee weken minder grote vakantie (dan blijven er toch nog steeds zeven weken). Een ongehoord voorstel, onaanvaardbaar voor het lerarenkorps? Ik weet het!
Maar is dit nog steeds ondenkbaar als men berekent dat men hiermee honderden, wat zeg ik, duizenden mensenlevens kan redden, en tienduizenden moeizame revalidaties kan voorkomen?