Op Wonca Europe gaf minister Vandenbroucke een tamelijk indrukwekkende openingsspeech over zijn ambitieuze, 'disruptieve' hervormingsplannen voor de eerste lijn en de huisartsgeneeskunde. Een bewindsman met een visie is een essentiële eerste voorwaarde om ergens te geraken. Dat Vandenbroucke ook over daad- en werkkracht beschikt om zijn ideeën in de werkelijkheid om te zetten, bewees hij al meermaals.
Daar ligt het kalf niet gebonden. Hamvraag is of de Vooruit-excellentie wel eens achterom kijkt. Zijn de troepen - en dat is wat anders dan de academici - overtuigd van de wenselijkheid om te hervormen? Volgen ze de generaal die de reputatie heeft sterk overtuigd te zijn van het eigen gelijk?
Vaak lijkt er een diepe kloof te gapen tussen het wettelijke en het werkelijke land. Neem de digitalisering, een essentieel gegeven. In België worden heel wat verschillende systemen en software gebruikt. Dikwijls praten ze niet met elkaar. Of nog. Sommige (zelfs universitaire) ziekenhuizen gebruiken archaïsche elektronische patiëntendossiers die bijvoorbeeld geen geneesmiddeleninteracties aangeven. Het helpt de omslag niet vooruit.
Is geïntegreerde zorg überhaupt wel mogelijk?
Verder. Legio zijn de wachtruimtes met affiches die patiënten een gezonde levensstijl en preventie aanpraten. Wordt er daarom in de beslotenheid van het kabinet tussen huisarts en patiënt ook (vaak) over gesproken? Het valt te betwijfelen. Een groeinorm van 2,5% smeert dus veranderingen maar is niet het enige wat telt. Zoals de minister zelf aangeeft, het gaat ook om een manier van denken en handelen. Dat vergt een moeilijke mindshift.
Meer. Taalgrens is zorggrens. Tal van indicatoren wijzen uit dat noord en zuid een ander paradigma hanteren in de gezondheidszorg. Is geïntegreerde zorg überhaupt wel mogelijk?