...
Dat zei Vlaams topambtenaar Karine Moykens zaterdag jongstleden op een symposium over 'de toekomst van het Vlaams gezondheidsbeleid' georganiseerd door het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid. Voor de duidelijkheid: Moykens sprak 'namens zichzelf' maar voegde er wel aan toe dat haar voogdijminister - Wouter Beke - op de hoogte was van haar aanwezigheid op het congres. Een doorgedreven hervorming is noodzakelijk, vindt ze. "Heilige huisjes moeten op de schop. We willen de piramide van de hypergespecialiseerde zorg omdraaien en meer investeren in preventie. Dat kan door bevoegdheden over te hevelen. Het laat ook toe om de lijnen in de zorg te doorbreken en te werken met zorgpaden per pathologie. Zo kunnen gezondheid en welzijn hand in hand gaan", aldus Moykens. Homogene bevoegdheidspakketten zijn de kritische factor. "Het mag niet louter gaan over een overdracht van bevoegdheden zoals in de zesde staatshervorming. Bij een overheveling worden de 'behalves...' best weggelaten." Op een vraag uit de zaal wat er nog federaal blijft, antwoordde Moykens dat een centrale - zoniet Europese - regeling voor de erkenning en prijszetting van geneesmiddelen aangewezen is. "Daarvoor staan de deelstaten te zwak", zei ze. "Bovendien is een uniforme geneesmiddelenprijs binnen één land aangewezen. Hier leidt overhevelen niet tot meerwaarde voor een consistent/efficiënt beleid." Om de terugbetalingsmodaliteiten van geneesmiddelen te kunnen linken aan (regionaal verschillende) gezondheidsdoelstellingen rekent Moykens op interfederaal overleg met de deelstaten. De opmerking dat dit bijvoorbeeld voor de artsencontingentering al meer dan 20 jaar niet werkt, weerlegde de hoge ambtenaar: "Men moet niet overdrijven. Een interfederaal comité kan werken op voorwaarde dat mensen willen meewerken. Dat is niet gegarandeerd."