De afgelopen semesters zijn om op zijn zachtst uit te drukken 'bijzonder geweest'. Alsof ik spreek over een oorlogsdaad herinner ik me nog goed hoe woensdag 11 maart 2020 verliep.

In de ochtend de les bijgewoond. Ondertussen de eindeloze stroom aan nieuwsberichten over dat nieuwe virus wat gevolgd. Daarna de dissectiezaal binnen gestapt, even afgesloten van alle communicatie. Toen we buiten kwamen waren de lessen geschrapt. Dat was het dan. De dag ervoor nog vrolijk gezelschapspellenavond op kot gehouden, de dag erna was het semester gecanceld tot nader order. De vooruitzichten waren somber.

Al snel wisten de professoren een noodoplossing te operationaliseren. Lessen werden opgenomen hetzij via opname hetzij via ingesproken PowerPointpresentatie. Ideaal was het zeker niet maar gezien de omstandigheden kon het er mee door. Naast afwezigheid van sociale interactie was het gebrek aan een stabiel uurrooster een voornaam probleem.

Het semester hierna wist men deze moeilijkheden beter het hoofd te bieden. De universiteit schakelde over van 'het helemaal digitaal-scenario' naar een hybride vorm van onderwijs. Afhankelijk van de kleurencode kon men in beperkte mate lessen en de meeste practica op de campus bijwonen. Voor zover het compatibel is met de coronacijfers, is dit in mijn ogen de meest optimale manier van lesgeven. Wie besmet is of zich comfortabeler thuis voelt, kan daar probleemloos de les volgen en wie nood heeft aan les in de aula kan er naartoe gaan.

De timing was perfect geregeld binnen deze werkwijze. De lessen werden live gestreamd dus iedereen kreeg gelijktijdig hetzelfde te zien. Bovendien was er nog steeds de mogelijkheid om de les te herbekijken. Ideaal voor wie iets niet goed begrepen heeft, noodgedwongen de les moest missen of simpelweg volgens een totaal ander bioritme leeft.

Hybride onderwijs beantwoordt precies aan de noden van een ruime studentenpopulatie

Hoewel het mij nog niet duidelijk is of en hoe dit systeem na corona toegepast zal worden, zie ik hier duidelijk toekomstpotentieel in. Het beantwoordt precies aan de noden van een ruime studentenpopulatie.

Bovendien zijn sommige studenten al zodanig gewoon aan deze nieuwe manier van les volgen dat het voor hen mogelijk zelfs een contraproductieve aanpassing zou betekenen om volledig terug te keren naar de oude toestand.

Ook in moeilijke periodes die we allemaal kunnen doormaken biedt dit systeem zeker voordelen. Dat kan gaan van kleine zaken zoals problemen met het (openbare) vervoer tot meer ernstige zaken zoals langdurige ziekt, blessure of er mentaal onderdoor zitten. Zeker in deze laatste gevallen zou men te allen tijde deze technologische mogelijkheden moeten beschikbaar stellen. De infrastructuur bestaat en de professoren zijn eraan gewend.

Nu moeten we wel de bedenking maken dat het verlengen van deze hybride onderwijsmethode ook zijn nadelen kan hebben. Ik kan me inbeelden dat het aantal studenten dat op een vrijdagochtend de les bij zal wonen drastisch verminderd zal zijn. Dat is natuurlijk ook niet aangenaam voor professoren die graag wat publiek in de aula zien. Ook zou uitstelgedrag bij sommige studenten op die manier kunnen verergeren.

In tussentijd kan ik enkel maar hopen dat het hoger onderwijs zoveel mogelijk rekening zal houden met alle factoren bij deze complexe besluitvorming. De tijd zal het uitwijzen. Wat nu primeert, is het bedwingen van deze pandemie en dat is al een grote uitdaging op zich.

De afgelopen semesters zijn om op zijn zachtst uit te drukken 'bijzonder geweest'. Alsof ik spreek over een oorlogsdaad herinner ik me nog goed hoe woensdag 11 maart 2020 verliep. In de ochtend de les bijgewoond. Ondertussen de eindeloze stroom aan nieuwsberichten over dat nieuwe virus wat gevolgd. Daarna de dissectiezaal binnen gestapt, even afgesloten van alle communicatie. Toen we buiten kwamen waren de lessen geschrapt. Dat was het dan. De dag ervoor nog vrolijk gezelschapspellenavond op kot gehouden, de dag erna was het semester gecanceld tot nader order. De vooruitzichten waren somber. Al snel wisten de professoren een noodoplossing te operationaliseren. Lessen werden opgenomen hetzij via opname hetzij via ingesproken PowerPointpresentatie. Ideaal was het zeker niet maar gezien de omstandigheden kon het er mee door. Naast afwezigheid van sociale interactie was het gebrek aan een stabiel uurrooster een voornaam probleem. Het semester hierna wist men deze moeilijkheden beter het hoofd te bieden. De universiteit schakelde over van 'het helemaal digitaal-scenario' naar een hybride vorm van onderwijs. Afhankelijk van de kleurencode kon men in beperkte mate lessen en de meeste practica op de campus bijwonen. Voor zover het compatibel is met de coronacijfers, is dit in mijn ogen de meest optimale manier van lesgeven. Wie besmet is of zich comfortabeler thuis voelt, kan daar probleemloos de les volgen en wie nood heeft aan les in de aula kan er naartoe gaan. De timing was perfect geregeld binnen deze werkwijze. De lessen werden live gestreamd dus iedereen kreeg gelijktijdig hetzelfde te zien. Bovendien was er nog steeds de mogelijkheid om de les te herbekijken. Ideaal voor wie iets niet goed begrepen heeft, noodgedwongen de les moest missen of simpelweg volgens een totaal ander bioritme leeft. Hoewel het mij nog niet duidelijk is of en hoe dit systeem na corona toegepast zal worden, zie ik hier duidelijk toekomstpotentieel in. Het beantwoordt precies aan de noden van een ruime studentenpopulatie.Bovendien zijn sommige studenten al zodanig gewoon aan deze nieuwe manier van les volgen dat het voor hen mogelijk zelfs een contraproductieve aanpassing zou betekenen om volledig terug te keren naar de oude toestand. Ook in moeilijke periodes die we allemaal kunnen doormaken biedt dit systeem zeker voordelen. Dat kan gaan van kleine zaken zoals problemen met het (openbare) vervoer tot meer ernstige zaken zoals langdurige ziekt, blessure of er mentaal onderdoor zitten. Zeker in deze laatste gevallen zou men te allen tijde deze technologische mogelijkheden moeten beschikbaar stellen. De infrastructuur bestaat en de professoren zijn eraan gewend.Nu moeten we wel de bedenking maken dat het verlengen van deze hybride onderwijsmethode ook zijn nadelen kan hebben. Ik kan me inbeelden dat het aantal studenten dat op een vrijdagochtend de les bij zal wonen drastisch verminderd zal zijn. Dat is natuurlijk ook niet aangenaam voor professoren die graag wat publiek in de aula zien. Ook zou uitstelgedrag bij sommige studenten op die manier kunnen verergeren. In tussentijd kan ik enkel maar hopen dat het hoger onderwijs zoveel mogelijk rekening zal houden met alle factoren bij deze complexe besluitvorming. De tijd zal het uitwijzen. Wat nu primeert, is het bedwingen van deze pandemie en dat is al een grote uitdaging op zich.