...

Beleidspsychologe Sandra Deblanc en adjunct-diensthoofd van de adolescentengroep Deborah Palmans staan ons te woord. De groepsvergadering vindt telkens plaats op vrijdag, om 11u. De sfeer is er vrij ontspannen. Op 6 november, de dag van onze aanwezigheid, ging het vooral over praktische, dagdagelijkse grieven, zoals het water van de douchekop dat in alle richtingen spuit, of de vraag naar een overleg met de centrale keuken om het menu meer aan te passen aan de behoeften van de kinderen en de jongeren. Geen straffe psychiatrische problematiek dus, maar doordeweekse, herkenbare issues die ook in de thuissituatie voorkomen. Maar ook diepgaande thema's worden er besproken zoals bijvoorbeeld een regelmatige evaluatie van het therapierooster of het zoeken naar een andere locatie voor de dramatherapie zodat die ongestoord kan plaatsvinden.. "De laatste jaren hebben we gemerkt dat de groepsvergaderingen geëvolueerd zijn", zegt Deborah Palmans. "In de beginjaren ging het er heel basic aan toe, met een eenvoudige evaluatie van de afgelopen week. Stilaan zijn we meer beginnen inzetten op patiëntenparticipatie, met nog steeds een evaluatie van de afgelopen week, maar ook feedback over de werking en bespreking van de taakverdeling. Zo zijn we bijvoorbeeld samen met de jongeren op zoek gegaan naar mogelijkheden om het therapieaanbod uit te breiden met muziektherapie, nadat uit de vergadering was gebleken dat de jongeren dat eigenlijk wel misten. Voor de praktische problemen die aan bod komen (een kast die niet meer dichtgaat, een lamp die stuk is op de kamer), wordt afgesproken wie dat gaat opvolgen en volgt er de week nadien een evaluatie." Daar waar de groepsvergaderingen in het verleden al eens in het water vielen door een andere activiteit op hetzelfde moment, of wegens een feestdag, worden ze nu steevast op een vast tijdstip gehouden, en eventueel verplaatst indien nodig. "We willen op die manier de groepsvergadering verankeren in de gehele patiëntenparticipatie", vervolgt Sandra Deblanc. "Vroeger was het zo dat de dokter in zijn/haar witte jas van bovenaf het behandelbeleid ging uitstippelen en opleggen. Daar stappen we al geruime tijd van af, en we betrekken de patiënt, in ons geval de jongere, maar ook de context er rond (gezin, CLB,...) erbij. Want wie zijn wij om te zeggen 'je zit zo in elkaar en je hebt dat nodig'? We zien de patiënt als expert van zijn eigen proces, dat is onze basisfilosofie. We hebben geprobeerd om dat in onze werking in te bouwen, op een structurele manier, en de groepsvergadering is een belangrijk aspect daarvan, maar zeker niet het enige. Het begint al bij het intakegesprek: wat zijn de behandeldoelstellingen? Die komen in eerste instantie van de jongere, van de ouders, de omgeving. Mensen worden ook degelijk ingelicht over onze werking, met behulp van een informed consent en een uitgebreide brochure." Deborah Palmans: "Bij de opname vragen we telkens aan de jongere zelf wat we over hem/haar moeten weten, waarmee we best rekening houden. Tijdens de wekelijkse groepsvergadering wordt dat geformaliseerd, evenals in de tweewekelijkse teamvergadering waarop per patiënt het werkplan wordt besproken. De jongere bereidt dat voor, en het team doet hetzelfde, waarna er gezamenlijk overleg volgt. Ook de doelstellingen en de actiepunten worden op dat moment vastgelegd. We streven ernaar om de patiëntenparticipatie steeds meer in real time te laten gebeuren. Bedoeling is om te komen tot een systeem waarbij de jongere bij de vergadering van de hulpverleners aanwezig is en meteen feedback kan geven. De meeste jongeren gaan daar ook graag op in." Voor de groepsvergaderingen wordt er telkens een verantwoordelijke aangeduid, die het proces in handen moet nemen. Deborah Palmans: "Dat is voor hen een uitstekende oefening, waar ze veel uit leren. Ze moeten gesprekken aangaan met de andere jongeren in de groep, onderling com- municeren en oplossingen bedenken,... Belangrijk is dat er zo snel mogelijk terugkoppeling is, zodat ze kunnen opvolgen wat het resultaat is van de problemen die ze hebben aangekaart. Ook de sfeer en de dynamiek binnen de groep moeten bespreekbaar zijn." Voor de ouders zijn er overlegmomenten met de psycholoog. "Ideaal zou zijn als zij ook formeel bij de groepsvergaderingen aanwezig kunnen zijn, maar daarin zijn we nog op zoek naar de beste formule", zegt Sandra Deblanc. "Ze kunnen nu wel al de verslagen inkijken. Die komen op de kamers van de jongeren te hangen, en de ouders kunnen die uiteraard lezen." Verder verloopt de communicatie met de ouders via de wekelijkse gezinsgesprekken met de psycholoog en de deurcontacten met de leefgroepbegeleiding, bij bezoek en tijdens het brengen en ophalen in het weekend.Verder is er ook een nauwe samenwerking met het CLB, om de terugkeer naar school voor te bereiden. "Daarin zijn we eveneens geëvolueerd van een top-down positie - wij zijn de experts - naar gezamenlijk overleg, met inbreng van alle betrokkenen." De jongeren zelf zijn alleszins heel positief over de inspraak die ze hebben, zowel over praktische zaken als over hun behandeltraject. De aanwezigheid van het Artsenkrant-team op 6 november (die door onvoorziene omstandigheden ietwat anders is uitgedraaid dan voorzien) werd overigens ook aangekaart in de groepsvergadering en besproken met de ouders, en unaniem goed bevonden. Artsenkrant brengt dit jaar opnieuw een maandelijkse reeks in samenwerking met Zorgnet-Icuro, deze keer rond het thema rond het thema 'patiëntenparticipatie'. Doorheen het jaar zetten we tien inspirerende initiatieven in de kijker.