...
Volgens De Ridder zijn heel wat Belgen best trots op ons gezondheidssysteem, maar in vergelijking met andere Europese landen doen we het niet zo fantastisch. Wanneer het over technische infrastructuur en over hulp in geval van levensbedreigende situaties gaat, scoren we weliswaar goed. Maar de 5% langdurig zieken in ons land worden in de kou gezet. Wie een ho(o)g(er) inkomen heeft, brengt het er op het vlak van gezondheid beter af. Ons systeem, zo zegt de Ridder, is gericht op het in stand houden van ziekte, en niet, zoals het zou moeten, op het handhaven van de gezondheid. Daarom pleit Ri De Ridder voor een kritische evaluatie en een herinvestering van middelen, meer dan voor een financiële injectie op zich alleen. Er moet meer sponsoring komen voor kleinere buurcentra met een multidisciplinair team van eerstelijns-gezondheidswerkers, zoals huisartsen, verple(e)g(st)er(s), apothekers, sociaal werkers en straathoekwerkers. De Ridder richtte in de jaren '70 zelf het Gentse wijkgezondheidscentrum De Sleep op uit onvrede met het toenmalige systeem. Een buurtcentrum laat toe om direct op de bal te spelen en overmedicalisering tegen te gaan. In samenspraak met de patiënt kunnen weloverwogen keuzes worden gemaakt die eventuele dure technische ingrepen, operaties en hospitalisatie overbodig kunnen maken. Ook de al te royale honoraria en de ereloonsupplementen van specialisten moeten op de schop. De Ridder stelt voor de ziekenhuisartsen een nettoloon van max. 7000 euro uit te betalen. De sector houdt volgens de Ridder ook best op een erezaak te maken van overbodige scans en andere technische prestaties. Ook therapeutische hardnekkigheid en overmatig antibioticagebruik slorpen grote geldstromen op terwijl de uitkomst ervan bedenkelijk of zelfs gevaarlijk is. Mogelijke afromingen moeten de verspilling counteren en herinvestering mogelijk maken die inzet op preventie (België heeft voor preventie een budget dat procentueel kleiner is dan de meeste andere Europese landen) en op de ontwikkeling van weesgeneesmiddelen. Dat de belangen van Big Pharma disproportioneel zijn, staat buiten kijf. We betalen ook nog altijd teveel voor geneesmiddelen zonder dat de prijs ervan voor de consument (evenredig) daalt. En De Ridder gaat zelfs nog een stapje verder: voor hem kunnen ook het remgeld, de nomenclatuur en de individuele ziekteverzekering naar het rijk der fabelen worden verbannen. Wie graag de auteur zelf aan het woord hoort over zijn voorstellen voor een hervormde gezondheidszorg, kan morgenavond 20 november om 20h terecht op de boekvoorstelling in de Zebrastraat 32/00 in Gent. Goed ziek| Ri De Ridder | ISBN 978-94-6131-997-5 | € 22 | 224 pagina's | 20 november 2019