...

In Azië lijkt de opmars van het nieuwe coronavirus momenteel gestopt, het aantal besmettingen loopt terug. In Europa is dat nog lang niet het geval. Tot nader order is Italië het zwaarst getroffen land van het Avondland. De gezondheidszorg zit er in moeilijke papieren. Niet voor niets laat de Italiaanse regering het hele land in lockdown gaan.Bij ons zijn we zover niet. Evengoed is duidelijk dat de gezondheidszorg in België de komende weken nog harde noten moet kraken. Krijgen we de coronacrisis onder controle zonder dat mensenlevens onnodig verloren gaan en zonder dat we in chaotische Italiaanse toestanden belanden? Medisch is het virus niet bijzonder letaal. De hamvraag is in de eerste plaats of we er organisatorisch klaar voor zijn. In eerste instantie zijn de huidige maatregelen gericht op het voorkomen van een overbelasting. Van het systeem en van de mensen die erin werken. Huisartsen vormen het eerste aanspreekpunt voor wie zich ziek voelt. Een telefonische triage van patiënten kan overbelasting tegengaan en kan voorkomen dat mensen meteen of onnodig naar de spoed trekken. Een pluim voor de Orde der artsen die snel op de bal speelt en telefonische consultaties faciliteert. Staalafnames op een aparte locatie doen en niet in de huisartsenpraktijk lijkt eveneens te getuigen van gezond verstand. Het 'generiek samenwerkingsprotocol' dat huisartsenvereniging Domus Medica en het netwerk van zorgorganisaties Zorgnet-Icuro afsloten, verdient lof.Het is overigens niet evident dat zorgverleners - huisartsen en ziekenhuizen - op die manier de handen in elkaar slaan. Dat voor nu. Het lijkt erop dat - alle voorzorgsmaatregelen ten spijt - een zekere overbelasting van de ziekenhuizen in de nabije toekomst onvermijdelijk is. Regeren is vooruitzien en dus probeert de 'Risk Management Group' die de coronacrisis tracht te bezweren, alle neuzen in dezelfde richting te krijgen. Aan universitaire ziekenhuizen wordt gevraagd de nodige behandelcapaciteit te voorzien. Voor ziekenvervoer van COVID-19-patiënten van de thuissituatie naar het ziekenhuis wijst men per provincie specifieke ambulancediensten aan. Ziekenhuizen moeten eenmalig de inzetbare beademingstoestellen en hart/longmachines beschikbaar voor COVID-19-patiënten inventariseren. Dagelijks komt er een update van de beschikbare capaciteit aan Intensieve Zorg. Of dit zal volstaan ter voorbereiding van de nakende crisis? The proof of the pudding is in the eating.Ergens tussen 'het veld' en het beleid hangen wetenschappers zoals de Leuvense viroloog Marc Van Ranst. Hij vangt veel kritiek - ongetwijfeld ook omwille van zijn uitgesproken politieke overtuiging. Objectief gesproken is professor Van Ranst echter een troef in tijden van crisis: hij communiceert met kennis van zaken, helder en rationeel. Zijn bereidheid om steeds opnieuw uitleg te geven, is bovendien quasi oneindig.Deze regering in lopende zaken moet in de zeer lange blessuretijd die haar werd toegemeten nog alle zeilen bijzetten om deze onverwachte crisis het hoofd te bieden. Daarvoor haalt ze voorlopig een voldoende. Met haar typerende, charismatische - op het randje van het pathetische - manier van spreken, vormt minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) een aanvulling op Van Ranst.Wat de zaken evenwel zeker niet vooruithelpt, is de ongemeen ingewikkelde structuur van dit land. De vele ministers die hun zegje mogen/moeten doen over een of ander aspect van het gezondheidsbeleid doen kostbare tijd verloren gaan. En zelfs corona is communautair. Franstalig België wil verbieden, Vlaanderen houdt het bij adviezen. Minister-president Elio Di Rupo (PS) ziet ziekenhuizen in chaos. Vlaamse artsen en ziekenhuizen spreken dat meteen tegen.