...
Iedereen probeert zijn weg te vinden. Meer thuis blijven maar af en toe toch eens naar buiten gaan. Onze agenda's lopen leeg. Congressen worden geannuleerd. Vergaderingen worden uitgesteld of verlopen digitaal. Alleen nog consultatie met patiënten voor wie het echt nodig is. Opvolgen van chronische patiënten kan eventueel per telefoon.Wat met de patiënten voor wie het doorbreken van de routine en het wegvallen van de vaste structuur zeer destabiliserend is? Wat met patiënten die al deze veranderingen ten gevolgde van de coronacrisis moeilijk aankunnen, en angstig worden voor de gevaarlijke onzichtbare vijand? Wat met de patiënten die we probeerden te activeren en uit hun isolement te halen, maar die nu aangemaand worden om helemaal niet meer buiten te komen? De meeste patiënten met een reeds bestaande psychische stoornis zullen deze situatie aankunnen. Sommigen zullen zelfs beter functioneren in het licht van deze uitdaging. Het is echter waarschijnlijk dat psychiaters zullen moeten zorgen voor patiënten bij wie een verergering van klachten optreedt, als gevolg van de impact van de epidemie op henzelf en op hun dierbaren. Voor hen moeten we er zijn.