...
Clinton Eastwood, Jr. verwierf bekendheid met de serie Rawhide. Na zeven jaar was hij dat westernpersonage zo beu dat hij het script van de spaghettiwestern A Fistfull of Dollars aanvankelijk niet eens wou lezen. Het besef dat het eigenlijk een bewerking betrof van de Kurosawa-film Yojimbo voerde hem toch naar Italië. Regisseur Sergio Leone was onder de indruk van de manier waarop Eastwood wandelde. Het zou zijn handelsmerk voor altijd blijven: weinig woorden maar uitingen via bewegingen en gebaren. Richard Burton (samen in Where Eagles Dare) vergelijkt hem met Spencer Tracy, Robert Mitchum en James Stewart: "Een ogenschijnlijke lethargie overheerst hen, ze lijken niets te doen." Don Siegel, zijn latere mentor, is van oordeel dat Eastwood het gevoel geeft dat al de anderen zich aan overacting bezondigen.Na For a Few Dollars More en The Good, the Bad and the Ugly keert Eastwood naar Hollywood. Daar startte hij zijn eigen productiemaatschappij Malpaso. In Dirty Harry regisseert Siegel Clint als de fascistische politie-inspecteur Harry Callahan. Ronald Reagan leende ooit diens legendarische uitspraak "Go ahead make my day".Martin Scorsese wijst op het gevaar van de ultraviolente scènes: "In westerns was dat minder erg maar in een modernere samenleving kan dat meer kwaad doen. Eastwood verschilt van sterren als Stewart, Cooper en Wayne doordat hij kijkt naar de donkere kant van de 'condition humaine' en daar bovendien nog een onwaarschijnlijke droge humor aan toevoegt." Toch kan je Harry vergelijken met het personage van Gary Cooper in High Noon. Op het einde gooien ze allebei hun badge weg omdat deze samenleving het niet redden niet waard is.Tijdens de opnames van The Beguiled besluit Clint zelf een korte documentaire te maken over Don Siegels regie. Zo krijgt hij de smaak te pakken aan de andere kant van de camera. Een kwart-eeuw voor Fatal Attraction was er Play Misty for me, zijn regiedebuut waarin Eastwood zelf de hoofdrol speelde. Een mijlpaal in zijn carrière is de western The Outlaw Josey Wales, ook een anti-oorlogsfilm door de verwijzingen naar Vietnam. Volgens Clint was het makkelijker een anti-oorlogsstatement te maken in een western omdat die zich niet in het hedendaagse afspeelt.In 1988 combineert hij zijn twee passies: film en muziek. Clint Eastwood speelde al vanaf zijn 16de piano in bars en zag Charlie Parker live. Voor Bird vroeg hij (de onlangs overleden) Lennie Niehaus originele opnames te gebruiken. De beste kreeg hij van de weduwe Chan Parker. Toen die hoorde dat Eastwood de film ging maken dacht ze eerst ' Oh my god, Dirty Harry'. Toch werden ze onmiddellijk vrienden. In 1996 neemt Eastwood tijdens een jazzconcert ter ere van hemzelf in Carnegie Hall even de microfoon: ' Ladies and gentlemen, I'm Clint Eastwood and I like jazz'. Volgens Clint zijn er slechts twee authentieke Amerikaanse kunstvormen: jazz en de western. Jazz is improvisatie, intuïtief net als Eastwoods acteren en regisseren. Op 62-jarige leeftijd krijgt Eastwood de ultieme erkenning. William Munny in Unforgiven is de culminatie van al zijn westernpersonages. De film wint Oscars voor Beste film, regisseur en Gene Hackman. Unforgiven toont exact hoe Eastwood over geweld denkt. Met Mystic River bezorgde hij Sean Penn zijn eerste Oscar. Het diepmenselijke Million Dollar Baby kreeg bekroningen als beste film, regie, actrice (Hillary Swank) en beste mannelijke bijrol (Morgan Freeman). Om dit overzicht af te sluiten nog vlug enkele favorieten van de laatste 15 jaar: Letters From Iwo Jima, Gran Torino en Invictus. Dat een mannenblad zich naar zijn voornaam noemde bewijst dat ze niet verder keken dan diens machopersonages. Clint roept nooit ' action' of ' cut' want hij wil niet commanderen wel gidsen. ' OK, let's start now' of ' OK, that's enough' hoor je hem haast fluisteren. Tom Hanks (Graham Norton Show) en Jim Carrey (Life Time Achievement Award) imiteren dat raak (te bekijken op Youtube).In 1986 was Clint even burgemeester van Carmel, volgens velen als een springplank naar meer, maar Eastwood doet nooit wat men van hem zou verwachten. Meryl Streep vertelt hoe Eastwood tijdens een emotionele scène in The Bridges of Madison County begon te wenen en zijn gezicht van de camera wegdraaide. Andere acteurs zouden het tegenovergestelde doen om een Oscar binnen te rijven. Naar verluidt zei hij tegen Streep: ' Nobody wants to see me cry'. Acteur Donald Sutherland vergelijkt hem ten slotte met de beeldhouwer Giacometti. "Hij blijft zijn beelden houwen tot de essentie overblijft, zodat je ze niet anders kan interpreteren."