Nelly

Alle ogen zijn dezer dagen gericht op het Overlegcomité van morgen. Want meer en meer lijkt het erop dat de weg naar het rijk van de vrijheid bezaaid ligt met wolfijzers en schietgeweren. Om te beginnen is er de zeer besmettelijke Britse variant die in december opdook - Nelly voor de vrienden. De variant maakt geen onderscheid naar leeftijd en zorgde de afgelopen dagen voor flink wat onrust in Antwerpen en West-Vlaanderen. Een niet-verkozen, nogal dictatoriaal aangelegde provinciegouverneur ging flink van het paadje af en bewees daarmee dat de functie best wordt afgeschaft. Zonder ruggensteun van zijn eigen partij werd hij ook prompt teruggefloten. Het valt niet uit te sluiten dat het Overlegcomité maatregelen neemt die in dezelfde richting gaan. Maar dat is dan tenminste een politiek overlegde consensus met een maatschappelijk draagvlak. Althans, dat hopen we toch. In het verleden liep het ook daarmee wel vaker mis. Over de heikele kwestie van de niet-essentiële buitenlandse reizen is het laatste woord evenmin al gezegd. Maar wie in deze België vergelijkt met pakweg het Verenigd Koninkrijk slaat de bal uiteraard flink mis. We zijn geen eiland, wel een dichtbevolkt transitland dat het bovendien moet hebben van een open economie. De enige juiste weg lijkt hier een Europese aanpak te zijn. In het licht van voorgaande heikele kwesties zijn de logistieke problemen bij de opbouw van bijna 100 vaccinatiecentra klein bier. Zowel bij de bevolking als bij de lokale besturen is het enthousiasme groot. Ook hier kritiek natuurlijk. Oei, in een sporthal. En oei, in een cultureel centrum. Begin deze week kregen de eerste zorgverleners een vaccin. De Vlaamse overheid wil dat blijkbaar strak in de hand houden. Dat leidde meteen tot een valse start. Sommige hub-ziekenhuizen begonnen schuchter, andere moesten wachten. Een goede indruk gaf het niet.