...

Op de site van de Fondation Chantal Akerman lezen we het volgende: "Op 14 mei 1975 nam de filmgeschiedenis met de première op het Filmfestival van Cannes van Jeanne Dielman, 23, Quai du Commerce, 1080 Bruxelles, een plotse onverwachte wending. Een meesterwerk was geboren en een van de grootste filmmakers en artiesten van onze tijd kreeg internationale bekendheid." Chantal Akerman werd in 1950 geboren in een Pools-Joods gezin. Haar moeder Natalia waarmee ze een diepe band had, overleefde Auschwitz. Dit weerspiegelt zich in werk als News from home (1976) met een prominente rol voor de brieven van Akermans moeder. In No Home Movie (2015) die zich grotendeels in de keuken van het appartement van de moeder afspeelt, staat de moeder-dochterrelatie centraal. Toen Natalia Akerman in 2013 stervende was keerde Akerman uit New York terug om voor haar te zorgen wat leidde tot het boek Ma Mère Rit, helemaal gewijd aan haar kindertijd en haar ontsnapping uit Auschwitz. Naast het onderliggende thema van de moeder-dochterrelatie komen andere topics terug die Akerman bespeelde in haar artistiek leven. Familiefoto's en stills uit haar films kleuren het boek. Naar eigen zeggen besloot Chantal Akerman films te maken na het zien van Godards Pierrot Le Fou. Het was een andere regisseur, André Delvaux, die haar aanspoorde haar eerste film Saute ma ville aan filmmaker Erik De Kuyper te tonen. Die had toen het programma De Andere Film op de BRT. Het zou een begin worden van een krachtige samenwerking.Na een kort verblijf aan het Brusselse Insas (Institut National Supérieur des Arts du Spectacle) en de langspeelfilm L'enfant aimé ou je joue à être une femme mariée (1971) trok Akerman naar New York, waar ze de experimentele films ontdekte van Michael Snow, Andy Warhol en de briljante Litouwer Jonas Mekas. De daaropvolgende decennia zou ze werken en leven in Parijs en New York wat resulteerde in een uniek en heel gevarieerd oeuvre.Als een van de eerste filmregisseurs waagde Chantal Akerman halverwege de jaren 1990 de overstap naar de beeldende kunst. D'Est, oorspronkelijk als documentaire bedoeld, resulteerde in 1995 in een installatie op 24 monitoren. Naast D'Est zijn er nog zeven installaties te zien in het Amsterdamse Filmmuseum Eye, waaronder haar laatste Now uit 2015, het jaar waarin Akerman uit het leven stapte. Op 14 mei 2018 eerde Google haar door als doodle een cartoon te plaatsen van Chantal Akerman.