Kris Permentier: 'Elke tattoo vertelt een verhaal'

De spoedarts is naar eigen zeggen erg geïnteresseerd in oude culturen zoals de Romeinen en de Azteken, en daar gebruikte men al tatoeages, klinkt het. "Dat geeft aan dat het fenomeen helemaal niet marginaal is. Ikzelf heb voor mijn eerste tattoo ook gekozen voor een eeuwenoud symbool, een pentagram, op mijn bovenrug." Dokter Permentier legt me in ontbloot bovenlichaam uit dat "die figuur vroeger zelfs als een volmaakte geografische figuur of symbool werd gezien. Op elk van de hoeken staan de initialen van mijn kinderen. Zij zijn mijn rijkmakers zoals ik ze noem. Hen zien opgroeien tot rechtschapen mensen, dat is mijn grootste rijkdom." Toch was niet iedereen van zijn kinderen enthousiast dat papa een tattoo liet zetten, zo blijkt. "Mijn oudste zoon vond het initieel maar marginaal. Maar hij heeft intussen ook wel gemerkt dat de persoon met de tattoo helemaal niet veranderd is doorheen de jaren. Dat stemt hem intussen milder." Dat vier van dr. Permentiers tattoos onzichtbaar zijn - naast de pentagram heeft hij nog drie tattoos op zijn bovenarm - maakt ook dat de buitenwereld in se niet weet dat de arts getattoeëerd is. "Ik heb er nog eentje staan op de binnenkant van mijn onderarm." De spreuk Luctor et emergo verwijst naar zijn persoonlijke strijd tegen Justitie en de Belgische staat. "Ik loop altijd met korte mouwen rond op spoed, die tattoo is dus zichtbaar. Maar in se kan het me niet schelen wat mensen daarvan denken." Maar toch biedt het soms ook aanleiding voor een gesprek, heeft hij ervaren. "Zo vroeg iemand me: kom jij uit Zeeland? Helemaal niet, ik ben van Aalst afkomstig en heb altijd in de Vlaamse Ardennen gewoond en gewerkt, nu als verantwoordelijke van de spoed in AZ Glorieux in Ronse. Maar die spreuk is blijkbaar ook de leuze van de Nederlandse provincie Zeeland. In die zin zie ik een tattoo veeleer als een kans om een gesprek aan te knopen, net zoals hondeneigenaars via hun huisdier een gemeenschappelijke basis hebben om te beginnen babbelen. In Ronse ken ik alvast geen andere collega's met tattoos, in Brussel waar ik af en toe nog met de MUG van Kliniek Sint-Jan uitruk, zie je dat veel meer. Zo ken ik een verpleegkundige die in het groot op zijn borst Do not reanimate heeft laten tatoeëren. Dat is een duidelijke boodschap, die man heeft dat daar niet zomaar laten zetten, hè." Dit gezegd zijnde: "Soms zegt een patiënt wel eens als hij of zij me ziet: 'Ik heb ook een tattoo', dan heb je al gespreksstof". De urgentiearts heeft nog drie kleinere tattoos op de rechterbovenarm. Een tweede Latijnse spreuk Non ducor, duco (Ik word niet geleid, ik leid) illustreert nogmaals hoezeer mijn gesprekspartner inspiratie vindt in de Romeinse beschaving om zijn eigen strijd te verwoorden. "Ik heb vaak het gevoel dat we al te vaak moeten strijden tegen managers en beleidsmensen, ook in ziekenhuizen, die meer bezig zijn met cijfertjes dan met geneeskunde en vooral geneeskunst. We zijn de mens in de geneeskunde aan het verliezen. Als ik bijvoorbeeld vraag om winterbanden voor de MUG en dat wordt geweigerd, of ik maak me zorgen over het tekort aan urgentieartsen, dan maakt dat me opstandig." Dr. Permentier heeft één tattoo die verwijst naar zijn werk als arts: "Ik was naar mijn tattoeëerder gestapt met een ontwerp van een perfect EKG-tracé. Hij heeft er een meer pathologische EKG van gemaakt. Dat sluit allicht meer aan bij hetgeen ik op spoed tegenkom," zegt hij met een grijns. Los daarvan: zo'n circulaire tattoo laten zetten, brengt ook risico's met zich mee. "Als die niet in hygiënische omstandigheden wordt gezet, kan een vleesetende bacterie zorgen voor infecties en je hele arm laten afsterven. Tattoeëerders waren zich daarvan in het verleden niet altijd bewust en dan zagen wij op spoed zo'n patiënten binnenkomen. Dat is gelukkig veranderd: de laatste zeven, acht jaar zien we veel minder van dat soort zaken." Tot slot, helemaal bovenaan op zijn arm prijkt nog een tribal tattoo. "Da's een teken dat je ergens bijhoort. Ik vond dat wel passen op mijn humerus." Toeval of niet, tijdens ons gesprek galmt muziek van de Scandinavische folkrockgroep Heilung door de boxen. "Ik hou sowieso eerder van metal à la Rammstein, maar ook dit soort groepen die zich laten inspireren door de Scandinavische mythologie kan ik wel smaken." Als ik dokter Permentier vraag of zich laten tattoeëren verslavend is en hij in de toekomst nog meer tattoos ziet zitten, klinkt het als volgt: "Dat weet je op voorhand nooit. In wezen, om het met een boutade te zeggen, is een tattoo de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie. Misschien is het inderdaad makkelijker om, als je eenmaal een tattoo hebt laten zetten, een extra tattoo te nemen. Laat het mij zo zeggen: Als mijn verhaal af is, zullen mijn tattoos ook af zijn."