...
Het hoeft geen betoog dat de coronacrisis een grote impact heeft gehad en nog steeds heeft op de hele zorgsector. Niet enkel is de beoefening van de geneeskunde volledig veranderd, ook werden wij als collega's letterlijk sociaal gedistancieerd van elkaar. Er kon nog weinig live vergaderd worden en peer-interactie werd bemoeilijkt. Maatregelen van overheidswege werden geïmplementeerd en de 'diagnostische en therapeutische vrijheid' van artsen werd aan banden gelegd. Gestuurd worden in het dagdagelijkse medisch handelen vanuit de overheid door strikte richtlijnen van Sciensano was voor velen onder ons - gewoon aan de professionele autonomie - overweldigend.Een aantal Twitteractieve artsen besloot daarom de handen in elkaar te slaan en op zoek te gaan naar de mening van de Belgische artsen betreffende de aanpak van de coronacrisis. Het is immers niet zo duidelijk hoe de collega's staan ten opzichte van het huidige beleid. Hoe ervaart de praktiserende arts de dirigerende rol van de overheid? Hebben de maatregelen gezorgd voor stabiliteit en structuur in deze crisis, of voelen we ons als sector gepasseerd om zelf de nodige beslissingen te kunnen nemen? Welke maatregelen moeten naar de toekomst toe overeind blijven, welke niet, en waar moeten er aanpassingen komen in het gevoerde beleid? Lijkt de hele zorgsector, initieel de heldenstatus toegedicht, nu niet te worden geculpabiliseerd, mede gestuurd vanuit een aantal stakeholders? Graag danken we Artsenkrant voor de samenwerking en het open forum en durven we hopen op een massale participatie aan de enquête 'post-covid' (zie ook blz. 2) vanuit de basis. De resultaten ervan zouden onze overheden en Sciensano kunnen inspireren voor het verder te voeren beleid.