...

Een zoveelste portret van de Franse filmgigant lijkt ons niet aan de orde. Wie toch graag eerst een overzicht leest van leven en werk van Jean-Luc Godard verwijzen we door naar artsenkrant.com Daar vindt u in het archief (29 september 2017) de tekst die we publiceerden naar aanleiding van de Godardbiopic Le Redoutable. Deze fascinerende Spielerei op een bepaalde periode van Godards leven kan u nog tot 29 september bekijken op Auvio, zowat de VRT Max (voorheen plus) van de RTB. Jean Cocteau zei ooit: "Ce qu'on te reproche, cultive le, parce que c'est toi". In mei 2014, toen Godard zijn laatste fictiefilm Adieu au Langage op het festival van Cannes kwam voorstellen, sprak hij weinig flatterend over misschien wel zijn bekendste fan Quentin Tarantino. Die haalt al jaar en dag Godard als zijn belangrijkste invloed aan en noemde zelfs zijn productiemaatschappij A Band Apart naar Godards film Bande à Part. Godard: "Hij heeft niets betaald, hij is wat men in de 18e eeuw noemde 'un faquin' (nvdr, vrij vertaald: een schurk), een triestige gast, maar des te beter dat hij gelukkig is. Voor- heen verafschuwde men dergelijke mensen, maar nu niet meer. Men laat het los." The Guardian vroeg Paul Schrader, scenarist van Taxi Driver en regisseur van Mishima of recenter The Card Counter, om een commentaar bij Godards dood. Schrader:"Ik deed mijn best om een Godardachtig antwoord te verzinnen op een niet Godardse vraag: In cinema, is er een voor Godard en een na Godard. Hij haalde zijn films uit elkaar, assembleerde ze om ze dan opnieuw uiteen te halen zodat het zijn persoonlijke Rubiks kubus werd. Als meester van de quotes zou hij het geapprecieerd hebben als ik het personage van Tanya (Marlene Dietrich) citeer over Hank Quinlan (Orson Welles) - 'He was some kind of man. What does it matter what you say about people?' - in Touch of Evil." Schraders spitsbroeder Martin Scorsese prijst Godard de hemel in: "Niemand durfde zoveel als Godard. Bekijk Vivre Sa Vie,Le Mépris of Made in USA. Je wist nooit wat te verwachten van moment tot moment, van frame tot frame. Zo diep ging zijn engagement voor het medium. Godard herdefinieerde het hele idee van wat een film is en wat film kan worden, te beginnen met A Bout de Souffle. Hij maakte nooit een film die zich nestelde in één ritme, 'mood' of uitgangspunt. Zijn films brachten je ook nooit in een dromerige sfeer. Ze sloegen je wakker. In een epoque waarin zovele mensen eraan gewend zijn geraakt zichzelf als passieve consumenten te zien blijven zijn films meer dan ooit nodig." Dat wakker schudden en ook het aanzetten om zelf films te gaan maken kwam in vele in memoriams terug de voorbije week. Luca Guadagnino (Call Me By Your Name en binnenkort Bones and All) was 14 toen hij in het verstikkende Palermo naar aanleiding van de vertoning van Je vous salue, Marie een woedende massa zag tekeer gaan. Guadagnino: "Hoe - vroeg ik me af - kan een film zo'n geweIddadige reactie teweeg brengen? Toen zag ik de film en door zijn heldere tedere schoonheid ontdekte ik de kracht van ideeën". De Franse regisseuse Claire Denis (van wie nu Avec amour et acharnement in de zalen loopt): "Godards geest is geworteld in het midden van Europa, een continent met een zwaar beladen geschiedenis. Met Le Petit Soldat, reveleerde hij een andere kant van Frankrijk tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog. Er heerst weer oorlog in Europa. Hoogste tijd om Godards Je Vous Salue, Sarajevo te herbekijken." Zoals we al in eerdere artikels aanstipten besloot Chantal Akerman films te maken na het zien van Godards Pierrot Le Fou. Vanaf 4 oktober vinden in Brussel heel wat evenementen plaats rond de gevierde regisseuse, daarover meer in een volgende krant. Net zoals François Truffaut en vele andere Franse filmregisseurs begon Godard als journalist bij Cahiers du Cinéma. We sluiten ons eerbetoon af met hoe de redactie reageerde op zijn dood: "Hij hielp ons nadenken en cinema binnen de geschiedenis zien en de geschiedenis aan de hand van cinema. Belangrijk is dat niemand ooit het idee had hem in een pantheon te plaatsen, zijn grootsheid te officialiseren. Zo ontsnapte hij grandioos aan elke glorificatie of recuperatie. Hij stelde tegenover de regel van cultuur de uitzondering van kunst, hij die wou dat men op zijn graftombe als epitaaf plaatste: Au contraire."