Een nieuwe culturele hotspot

In juli van dit jaar werd - een goeie twee jaar na de opening - de 100.000ste bezoeker in het museum geregistreerd, niet slecht voor een gemeente van amper 6.000 zielen. Het idee is ontstaan in 2003, na een succesvolle expositie van Camille Claudel in Nogent-sur-Seine, het dorp waar ze een stuk van haar jeugd had doorgebracht. Vervolgens werd een fenomenale collectie uitgebouwd, deels afkomstig uit de verzameling van Claudels achternicht Reine-Marie Paris, deels door aankopen.In 2008 kocht de gemeente bovendien het vroegere woonhuis van de familie Claudel aan. Museumarchitect Adelfo Scaranello werd ingehuurd om de oude woning te laten integreren in een hedendaagse constructie. Het oude Musée Paul-Dubois-Alfred-Boucher, sedert 1902 gewijd aan twee verdienstelijke 19de eeuwse beeldhouwers uit Nogent-sur-Seine, had zijn beste tijd gehad en besloten werd om die omvangrijke collectie te integreren in het nieuwe Musée Camille Claudel. Een meesterlijke zet.Het nieuwe museum is op slag het grootste in Frankrijk, uitsluitend gewijd aan sculpturen. Het biedt een mooi overzicht van de beeldhouwkunst in de overgang van een officiële en formele stijl naar modernisme en expressionisme. Met als kers op de taart een wereldcollectie sculpturen van Camille Claudel, waaronder iconische werken als La Valse (in vier versies), L'âge mûr, Les Causeuses, de portretten van haar leermeester en minnaar Auguste Rodin en van haar broer, de schrijver Paul Claudel, en de Torso de Clotho chauve waarin een oude vrouw in verval wordt afgebeeld, een werk dat perfect matcht met Le Berger des Landes van Germaine Richier die de menselijke figuur letterlijk afbrokkelt en zo de vergankelijkheid van de mens symboliseert. Dat laatste werk is een onderdeel van een tijdelijke tentoonstelling (tot 6 oktober) van kunstenaars die zich na WOII in hun werk door Claudel hebben laten inspireren of op zijn minst een link vertonen met haar werk. Onder hen grote namen als Louise Bourgeois, Damien Hirst en de Franco-Marokkaanse Najia Mehadji.Opvallende vaststelling in het museum: in de 19de eeuw waren dokters een erg geliefd onderwerp om het straatbeeld op te smukken. Zij worden in volle glorie uitgebeeld, en op een piëdestal geplaatst net zoals andere redders en weldoeners van het vaderland... Zoals le docteur Leopold Ollier (1830-1900) bijvoorbeeld, geroemd als de grondlegger van de chirurgie en de moderne orthopedie, meer dan 3 meter hoog uitgebeeld als professor, letterlijk een groot man! Of le docteur Photinos Panas (1832-1903), die een standbeeld verdiende als oftalmoloog en uitgebeeld werd wanneer hij een blind kind onderzocht. Louis Pasteur ontbreekt uiteraard niet in het lijstje: zijn bronzen hoofd is van de hand van Paul Dubois. Vaak waren de artsenverenigingen de opdrachtgever voor de monumenten, zelden de nabestaanden want zo'n monument kostte een fortuin. De beeldhouwers behoorden in die gouden jaren dan ook tot het rijkere segment van de samenleving. Men spreekt in de 19de eeuw dan ook terecht van L'Age d'Or de la Sculpture, ook wel van statuomanie...Met het Musée Claudel in Nogent-sur-Seine heeft Frankrijk er een nieuwe culturele hotspot bij, op een uurtje van Parijs. Mooie 19de eeuwse landhuizen flankeren de waterkant, overal liggen bootjes aan de aanlegstijgers. Andere blikvanger is het 18de eeuwse Château de la Motte-Tilly dat een inkijk geeft in het kasteelleven van weleer.In het centrum van het dorp, vlakbij het Musée Camille Claudel, vindt u bovendien het 16de eeuwse Relais de Poste waar destijds Gustave Flaubert kind aan huis was. Vandaag is het een restaurant, Auberge du Cygne de la Croix, waar u de lokale specialiteiten kan leren kennen. Meer gastronomisch genot vindt u in het restaurant La Rosita, waar rijzende ster Lionel Séret u echte kunstwerkjes op basis van lokale producten voorschotelt onder de perenboom aan de oever van de Seine. Nogent-sur-Seine, een plek om te onthaasten in een setting van cultuur en natuur.