...
Waar Östlund in The Square het kunstwereldje in zijn blootje zette, kleedt hij nu de modewereld en de superrijken uit. De filmtitel verwijst naar een term die plastische chirurgen gebruiken voor een zorgrimpel die opduikt tussen de wenkbrauwen. De film start met een jongeman wiens carrière als topmodel begint te 'boomen' maar die tegelijkertijd moeilijkheden ondervindt om zijn relatie met een vrouwelijk model in stand te houden. Ostlund: "Zoals in al mijn films is ook hier het vertrekpunt een blik op het menselijk gedrag. Heel wat scènes hebben een link met een sociologische studie of een anekdote die iets oplicht vanuit gedragskundig oogpunt." Het initiële idee was dat schoonheid een economische waarde heeft en niet alleen in de modewereld. Östlund: "Hoe we eruit zien bepaalt onze sociale contacten. Dat zorgt voor een universele ongelijkheid, maar schoonheid kan u ook toelaten op de socio-economische ladder te stijgen." Tijdens zijn research in de modellenwereld kwam de regisseur tot een verrassende vaststelling: "Heel wat mannelijke modellen vertelden me hoe ze heksentoeren moesten uithalen om te ontsnappen aan machtige homoseksuele mannen die seksuele gunsten eisten in ruil voor een betere carrière. Zo spiegelt de situatie van een mannelijk model wat vrouwen meemaken in een patriarchale samenleving." Klassenverschil en ongelijkheid tussen man en vrouw zijn de hoofdthema's in Triangle of Sadness en zorgen veelvuldig voor groteske momenten. De scène waarin de anarchistische kapitein, weergaloos vertolkt door Woody Harrelson, met een Russische oligarch een wedstrijd aangaat om elkaar af te troeven met marxistische en kapitalistische citaten, is een instant klassieker.De manier waarop Östlund erin slaagt zijn kijkers zowel te laten nadenken als ze te laten gieren van het lachen, is alleen voor de allergrootsten weggelegd. Gevolg: Östlund behoort nu tot het kransje van de dubbele Gouden Palmwinnaars