Dit jaar is het 100 jaar geleden dat Astor Piazzolla (1921-1992) werd geboren. De redder van de Argentijnse tango kreeg destijds bakken kritiek over zich heen omdat hij experimenteerde met de traditionele tango en omdat hij crossover niet schuwde. Van zijn 'Libertango', waar ook Grace Jones inspiratie in vond, bestaan ondertussen honderden versies en opnames. Piazzolla's nuevo tango verlegde de standaard op ritmisch en harmonisch vlak. Zijn creativiteit en lef blijven tot vandaag musici en componisten aansporen om het genre te blijven uitdagen.
...
Honderd jaar geleden kwam Astor in Mar del Plata (Buenos Aires) ter wereld. Zijn ouders waren Italiaanse emigranten. Vijf jaar later verhuisde het gezin naar New York waar Astor jazzlegendes als Count Basie en Duke Ellington aan het werk hoorde. Van zijn vader die een tangofan was kreeg hij een bandoneon, het instrument dat onlosmakelijk met dat genre verbonden is. Hij leerde er van zijn bovenbuurman klassieke muziek op spelen, maar ook muziek van Gershwin en uiteraard Argentijnse tango.Op zijn zestiende keerde Astor terug naar Buenos Aires waar hij zijn plaats vond in het tango-orkest van Troilo, één van de honderden ensembles in de stad. Piazzolla was een uitmuntende bandoneonspeler die als uitvoerder zijn eigen herkenbare stijl ontwikkelde. Aan het conservatorium kreeg hij ondertussen les van de klassieke componist Alberto Ginastera. Zo werd de uitstekende bandoneonist ook componist. Hij zou de tango met klassieke invloeden verrijken, de bandoneon in het symfonieorkest binnenloodsen, en uitstapjes maken naar jazz en filmmuziek. Dat stuitte aanvankelijk op veel verzet, maar uiteindelijk zou Piazzolla de tangowereld voor altijd veranderen. Hij maakte legendarische opnames van zijn eigen oeuvre, maar tot vandaag blijven uitstekende musici zijn muziek herinterpreteren. En er zijn nog altijd componisten die geïnspireerd door Astor Piazzolla met zijn muzikale erfenis aan de slag gaan. Ksenija Sidorova speelt Piazzolla niet op de bandoneon, maar op een accordeon met toetsen en knoppen. Ze combineert op haar album felle en bitterzoete Piazzolla's met vier hedendaagse werken, én met de trage beweging uit het beroemde Bach/Marcello-concerto.De Letse topmuzikante interpreteert heel genuanceerd en beheerst haar instrument tot in alle finesses. Ze speelt erg doorleefd en doseert de emotie in haar uitvoeringen wonderwel: weemoed, pijn, maar ook hartstocht en tomeloze energie worden in precies afgemeten doses toegelaten. Ze omringt de accordeon voor dit programma met wisselende instrumentaties van piano, viool, contrabas, gitaar, tot strijkkwartet. Het NDR-orkest Elbphilharmonie uit Hamburg staat paraat om een aangrijpende vertolking van het Concerto voor bandoneon, strijkorkest en percussie te geven. En het BBC Orchestra of Wales is te horen in het befaamde Libertango.De vier hedendaagse stukken op het album zijn werken die de geest van Piazzolla ademen en waarvan sommige speciaal voor Ksenija Sidorova geschreven zijn. Sergey Akhunovs Two Keys to One Poem by J. Brodsky voor accordeon en strijkkwartet begint in een sterke hedendaagse toonspraak en verandert geleidelijk naar een meer vertrouwd tonaal idioom. Met deze gevarieerde opname draagt Ksenija Sidorova de accordeonfakkel op een overtuigende manier een nieuw tijdperk binnen. Meteen krijgen Astor Piazzolla en enkele van zijn talentvolle opvolgers een stijlvol eerbetoon. De cd Piazzolla 'Reflections' is uit bij Alpha 664 (outhere) De cd met bandoneonspeler Marcelo Nisinman kreeg de titel Extasis en het programma is opnieuw een combinatie van muziek van de maestro met recente creaties. Nisinman groeide op in Buenos Aires en leerde er Astor Piazzolla kennen toen die met zijn kwintet nu en dan in het huis van zijn ouders repeteerde. Hij leerde Piazzolla's bandoneonstijl goed kennen en sloeg ook als tango-componist de weg van vernieuwing en experiment in. Daarom staan op deze cd naast minder bekend werk van Piazzolla - 'C'est fini' uit de tijd dat Piazzolla in Parijs studeerde bij Nadia Boulanger verschijnt hier voor het eerst - ook drie composities van Marcelo Nisinman. Daarin vermengt hij een klassieke met een hedendaagse en persoonlijke stijl.Maar op de eerste plaats is hij een fenomenale bandoneonspeler die hier een uitstekend kwintet onder leiding van violist Daniel Rowland op sleeptouw neemt. Voor hem schreef Nisinman 'Daniel's tango', een miniconcerto voor viool en kwartet. Hij arrangeerde de muziek van Piazzolla ook heel vakkundig en creatief, luister bijvoorbeeld maar naar zijn versie van 'Le grand tango' die Piazzolla oorspronkelijk voor cellist Rostropovich componeerde.De titel Extasis verwijst naar een compositie van Piazzolla uit de jaren '60 die wat vergeten raakte. Het spreekt voor zich dat de musici die extase ook bij de luisteraars willen opwekken: met deze originele mix van Piazzolla en Nisinman is dat zeker niet onmogelijk.De cd Extasis met muziek van Piazzolla en Nisinman is uit bij Challenge Records CC72886