Als het schillen van een ui

Zach Braff kent u misschien nog van Garden State met onder andere Nathalie Portman. Voor zijn derde langspeelfilm als regisseur schreef hij ook het scenario. Dat was volledig in functie van zijn ex Florence Pugh. Die actrice blijft even fris als toen we haar met een mokerslag zagen binnenkomen in Lady Macbeth. Ze bewees inmiddels dat ze zowat elke rol aankan, van de hoofdrol in een horrorfilm (Midsommar) tot een neonoir (Don't you Worry, Darling) aan de zijde van Harry Styles. Tijdens de productie van A Good Person las ze voorlopige versies van het script en gaf ze aanwijzingen voor de dialogen. Ze blijft moeiteloos overeind in de talrijke scènes met Morgan Freeman die er almaar ouder uitziet maar dan wel op een mooie manier.Braff geeft - zoals het schillen van een ui - de diverse lagen van zijn personage met mondjesmaat weer en al zeker dat van Freemans. Ondanks de best zware thematieken (depressie, verslavingen, rouw, trauma en schuldgevoel) blijft A Good Person een verrassend toegankelijke film die over de generaties heen bij een ruim publiek ingang zal vinden. Enkele lepels Amerikaanse saus zorgen misschien af en toe voor dat tikkeltje teveel aan 'melo'. Desalniettemin is A Good Person een familiefilm, 'but not as we know it, Jim'. Geef hem een kans, u zal er alvast geen slechter persoon van worden.