Broers Eno brengen de perfecte corona-soundtrack uit

De broers noemen Mixing Colours een anthologie van sonische inspiratie waarbij ze u meevoeren naar een prismatische wereld van kalmte en contemplatie. Moet er nog zand zijn? Brian noch Roger Eno zijn hiermee aan hun proefstuk toe. Aan Brian Eno kan je meerdere boeken wijden. Ontelbaar zijn de documentaires over en interviews met hem. Een goed overzicht geeft de site moredarkthanshark.org. Wanneer u de VPRO-documentaire, De klokkenluider van de nieuwe wereld, uit 1999 bekijkt (op youtube.com te vinden) beseft u dat Brian Eno muziek en kunst - hij exposeerde zijn video-installaties tot in Centre Pompidou - overstijgt. Na het afstuderen aan gerenommeerde Britse kunstscholen, startte hij als lid van Roxy Music (van 1971-1973) zijn professionele muziekcarrière, al omschreef hij zichzelf als 'non-musician'. Waanzinnig waren zijn flamboyante kostuums tijdens liveconcerten.Nadat hij de groep had verlaten begon hij een solocarrière die gekenmerkt wordt door zich steeds heruit te vinden. Centraal staat zijn omgaan met geluid op alle denkbare manieren. Hij vond daarbij vrij snel een bondgenoot in dat andere genie, Robert Fripp. Minstens even indrukwekkend zijn talloze voorbeelden van artiesten die onder supervisie van Eno zichzelf heruitvonden. Zonder Eno zou er geen sprake zijn van de Berlijnse trilogie van David Bowie of The Joshua Tree en Achtung Baby, mijlpalen in de discografie van U2. Hij liet zelfs David Byrne en zijn Talking Heads een andere richting uitslaan met als hoogtepunt Remain In Light in 1980. Beluister My Life In The Bush Of Ghosts dat hij samen met Byrne maakte in 1981 en waarop hij zich ontpopt tot sample-pionier. Nog een laatste voorbeeld: als Eno Chris Martin niet verplicht had zijn vingers vast te plakken, was het misschien al heel lang geleden afgelopen geweest met Coldplay. Eigenlijk brengt Eno sinds midden jaren 1970 de ideeën van John Cage over op een popminnend publiek. Minimalisme troef.In 1975 bracht Eno het album Discreet Music uit dat hij omschreef als 'ambient music'. Pas in de jaren 1990 zou ambient een echt genre worden, wat Eno tot 'godfather' bombardeerde. In de begeleidende tekst bij zijn album Music For Airports uit 1978 schreef Eno zelf 'It must be as ignorable as it is interesting'. Het nieuwe album Mixing Colours ligt helemaal in die briljante lijn.De broers leverden samen met softwaredesigner ook een reeks begeleidende films (terug te vinden op diverse digitale platformen) af bij zeven van de 18 nummers. "Hoe meer je luistert", vertelt Roger Eno, "zeker met de fabuleuze werelden die Brian creeërde, hoe meer je echt kan wandelen door dat enorme landschap en er blijven." De eerste samenwerking tussen Brian en Roger kwam er toen ze samen met Daniel Lanois For All Mankind componeerden, de soundtrack bij een documentaire over de Apollo-maanlanding. De muziek werd apart van de film uitgebracht als Apollo: Atmospheres and Soundtracks.Bijna 40 jaar later is er Mixing Colours. Op zoek naar rustgevende muziek voor deze periode of voor later in uw wachtkamer? Dan is Mixing Colours uw plaat. Brian and Roger Eno, Mixing Colours, is uit bij Universal Music.