Naar aanleiding van de nakende studiedag 'Time = money. Hoeveel geld is uw tijd waard, collega?', een organisatie van Doctors4Doctors, kroop dr. Eric Boydens (gedelegeerd bestuurder D4D) voor Artsenkrant in de pen. "Tijd is méér waard dan geld."
Een winstgevende economie (een spuitje van 1,9 miljoen euro) heeft de macht overgenomen van ons gezondheidssysteem dat op solidariteit en medemenselijkheid gebouwd was.
De mutualiteiten hebben patiënten omgevormd tot "klanten".
In deze mix is de arts-patiënt relatie op de achtergrond geraakt.
Nochtans is elke patiënt op zoek naar een vertrouwensvolle arts die containing, steun en expertise kan bieden wanneer nodig.
Hiervoor heeft zowel de patiënt als de arts, de juiste tijd nodig. Géén klok-tijd, wél balans-tijd voor wat nodig is om kwaliteit en medemenselijkheid te bieden.
Daden van zorgzaamheid zijn dan mogelijk, naar patiënten toe én naar onszelf.
Gestructureerde respectloosheid
De stelling over geld van onze leermeester prof. Alfons Van Orshoven 40 jaar geleden klonk als volgt: "Dokters moeten zoveel verdienen dat ze niet met geld moeten bezig zijn."
Dokters móeten nu met geld bezig zijn, en opkomen voor de tijd en de middelen die ze nodig hebben.
Als er in 2011 een plan bestaat om intellectuele prestaties te herijken, en we anno 2019 vernemen dat dit nog vier jaar zal duren, dan herken ik dit als gestructureerde respectloosheid naar het werkveld dat acuut in nood is.
Zowel de patiënt als de arts heeft de juiste tijd nodig
Het is nú tijd om over kwaliteit te spreken, we kunnen geen vier jaar meer wachten.
We zullen niet staken, misschien wel in een burn-out geraken. Nog erger is dat velen de job zullen verlaten omdat ze zich in deze setting geen arts meer voelen.
Excellence, Medemenselijkheid en Rekenschap geven
Dat zijn de drie pijlers voor professionele performance bij artsen, aldus Kiki Lombarts, hoogleraar Universiteit Amsterdam.
Ze zegt: we zijn beter af om die rekenschap die we geven, binnen de beroepsgroep te leggen, in plaats van ze extern in een audit te laten gebeuren door meestal economisch geïnspireerde initiatieven, die véél kosten, en waarbij onterecht beslag op onze tijd wordt gelegd.
En waar we nauwelijks, in de feedback hierover, iets positiefs mee kunnen verbeteren in ons werk.
Daarom willen we nu dat de overheid ook transparant rekenschap geeft van wat nu met gemeenschapsgelden al dan niet gebeurt.
Daar hebben we prof. Lieven Annemans voor gevraagd.
Maar, vooral collega's, we willen bewaken dat we in de toekomst, geen efficiënte, simpele en nog enkel "medi-burgers" moeten afleveren.
We willen arts en mens blijven in het contact met onze patiënten.
Het begrip 'gezondheid' herformuleren en méér geld om artsen gezond (en gelukkig) te houden
Prof. Machteld Huber heeft een model ontwikkeld om positieve gezondheid te formuleren.
Hoe belangrijk is dit in de eerste plaats niet voor ons, collega's!
Dat we nu méér aandacht kunnen geven aan gezonde (en gelukkige) artsen, en deze hard werkende beroepen gezond houden!
Dat hebben patiënten vooral nodig, want een patiënt wil toch niet door een uitgeputte arts geopereerd worden?
En dat kunnen we nu gaan meten.
Meer info over de studiedag 2019 van D4D vindt u hier.
Een winstgevende economie (een spuitje van 1,9 miljoen euro) heeft de macht overgenomen van ons gezondheidssysteem dat op solidariteit en medemenselijkheid gebouwd was.De mutualiteiten hebben patiënten omgevormd tot "klanten".In deze mix is de arts-patiënt relatie op de achtergrond geraakt.Nochtans is elke patiënt op zoek naar een vertrouwensvolle arts die containing, steun en expertise kan bieden wanneer nodig.Hiervoor heeft zowel de patiënt als de arts, de juiste tijd nodig. Géén klok-tijd, wél balans-tijd voor wat nodig is om kwaliteit en medemenselijkheid te bieden.Daden van zorgzaamheid zijn dan mogelijk, naar patiënten toe én naar onszelf.Gestructureerde respectloosheidDe stelling over geld van onze leermeester prof. Alfons Van Orshoven 40 jaar geleden klonk als volgt: "Dokters moeten zoveel verdienen dat ze niet met geld moeten bezig zijn."Dokters móeten nu met geld bezig zijn, en opkomen voor de tijd en de middelen die ze nodig hebben.Als er in 2011 een plan bestaat om intellectuele prestaties te herijken, en we anno 2019 vernemen dat dit nog vier jaar zal duren, dan herken ik dit als gestructureerde respectloosheid naar het werkveld dat acuut in nood is.Het is nú tijd om over kwaliteit te spreken, we kunnen geen vier jaar meer wachten.We zullen niet staken, misschien wel in een burn-out geraken. Nog erger is dat velen de job zullen verlaten omdat ze zich in deze setting geen arts meer voelen. Excellence, Medemenselijkheid en Rekenschap gevenDat zijn de drie pijlers voor professionele performance bij artsen, aldus Kiki Lombarts, hoogleraar Universiteit Amsterdam.Ze zegt: we zijn beter af om die rekenschap die we geven, binnen de beroepsgroep te leggen, in plaats van ze extern in een audit te laten gebeuren door meestal economisch geïnspireerde initiatieven, die véél kosten, en waarbij onterecht beslag op onze tijd wordt gelegd.En waar we nauwelijks, in de feedback hierover, iets positiefs mee kunnen verbeteren in ons werk.Daarom willen we nu dat de overheid ook transparant rekenschap geeft van wat nu met gemeenschapsgelden al dan niet gebeurt. Daar hebben we prof. Lieven Annemans voor gevraagd. Maar, vooral collega's, we willen bewaken dat we in de toekomst, geen efficiënte, simpele en nog enkel "medi-burgers" moeten afleveren.We willen arts en mens blijven in het contact met onze patiënten.Het begrip 'gezondheid' herformuleren en méér geld om artsen gezond (en gelukkig) te houdenProf. Machteld Huber heeft een model ontwikkeld om positieve gezondheid te formuleren. Hoe belangrijk is dit in de eerste plaats niet voor ons, collega's!Dat we nu méér aandacht kunnen geven aan gezonde (en gelukkige) artsen, en deze hard werkende beroepen gezond houden!Dat hebben patiënten vooral nodig, want een patiënt wil toch niet door een uitgeputte arts geopereerd worden?En dat kunnen we nu gaan meten.
