Het medisch korps loopt niet over van enthousiasme over twee jaar coronabeleid, zo leert onze enquête bij meer dan 1.100 artsen. Verbazen doet dat niet. Wat een stortvloed aan maatregelen en emoties hebben we niet gezien sinds België op 13 maart 2020 in totale lockdown ging? Van 'blijf in uw kot' tot een zoektocht naar mondmaskers en een tekort aan handgel. Want handen wassen houdt het virus tegen. En anderhalve meter afstand natuurlijk.

Aberraties en paniekvoetbal genoeg. Met menselijke drama's in woonzorgcentra tot gevolg. En ondertussen schieten zorgverleners te hulp op inderhaast gecreëerde covidafdelingen. Artsen die dat niet kunnen, stonden werkloos - én zonder inkomen - aan de kant. Zorg wordt uitgesteld. De lente van 2020 was gelukkig zacht en eeuwigdurend. Witte vlaggen, wandelen... Leve de hulpverleners!

Het medisch korps loopt niet over van enthousiasme over twee jaar coronabeleid

De tijd verstrijkt, de toon verstrakt, de teugels gevierd. Met horten en stoten komt een track-and-tracebeleid tot stand. In een handomdraai stoomt 'Big Farma' vaccins klaar. Maar wie dient ze toe? Angstige mensen en ondoordachte maatregelen overspoelen huisartsen; vaccineren gebeurt in peperdure centra. Money is no issue. Zorg wordt uitgesteld bis. Eindeloze discussies trekken zich op gang over verplichte vaccinatie, het CST, een tweesporenbeleid en de maatschappij post-covid.

Politici (én experts) sloegen er de voorbije twee jaar al eens - of nogal vaak - naast. Dat vinden de meeste artsen die dagelijks met beide voeten in de modder staan. Maar misschien is mildheid voor menselijk falen wel meer op zijn plaats. Uiteindelijk raast een gezondheidsstorm van dergelijke omvang hooguit een keer om de honderd jaar door het Avondland. Wie kon alles voorzien?

Het medisch korps loopt niet over van enthousiasme over twee jaar coronabeleid, zo leert onze enquête bij meer dan 1.100 artsen. Verbazen doet dat niet. Wat een stortvloed aan maatregelen en emoties hebben we niet gezien sinds België op 13 maart 2020 in totale lockdown ging? Van 'blijf in uw kot' tot een zoektocht naar mondmaskers en een tekort aan handgel. Want handen wassen houdt het virus tegen. En anderhalve meter afstand natuurlijk. Aberraties en paniekvoetbal genoeg. Met menselijke drama's in woonzorgcentra tot gevolg. En ondertussen schieten zorgverleners te hulp op inderhaast gecreëerde covidafdelingen. Artsen die dat niet kunnen, stonden werkloos - én zonder inkomen - aan de kant. Zorg wordt uitgesteld. De lente van 2020 was gelukkig zacht en eeuwigdurend. Witte vlaggen, wandelen... Leve de hulpverleners! De tijd verstrijkt, de toon verstrakt, de teugels gevierd. Met horten en stoten komt een track-and-tracebeleid tot stand. In een handomdraai stoomt 'Big Farma' vaccins klaar. Maar wie dient ze toe? Angstige mensen en ondoordachte maatregelen overspoelen huisartsen; vaccineren gebeurt in peperdure centra. Money is no issue. Zorg wordt uitgesteld bis. Eindeloze discussies trekken zich op gang over verplichte vaccinatie, het CST, een tweesporenbeleid en de maatschappij post-covid. Politici (én experts) sloegen er de voorbije twee jaar al eens - of nogal vaak - naast. Dat vinden de meeste artsen die dagelijks met beide voeten in de modder staan. Maar misschien is mildheid voor menselijk falen wel meer op zijn plaats. Uiteindelijk raast een gezondheidsstorm van dergelijke omvang hooguit een keer om de honderd jaar door het Avondland. Wie kon alles voorzien?