...

De huisartsenvereniging vindt het spijtig dat "collega's" voor assisen moeten verschijnen, dat "details uit de privésfeer van de familie op de straatstenen belanden" en dat eigenlijk het proces wordt opgemaakt van euthanasie bij psychisch lijden, en van euthanasie in het algemeen.Maatschappelijk debat?"Domus Medica schrijft zich onverkort in de rechtsstaat in en dus ook in de euthanasiewet" schrijft Van Giel. "Wij, artsen en alle mensen die op deze manier een alternatief hebben voor zinloos en onterend lijden, mogen blij zijn dat ons land zo'n wet heeft."De manier waarop nu het maatschappelijk debat over euthanasie gevoerd wordt, maakt de DM-voorzitter "onpasselijk", schrijft hij. Al beseft hij dat maatschappelijke debatten "zelden of nooit gekenmerkt [worden] door twijfel, schroom of nuance.""Per definitie bestrijken ze een verontrustend breed spectrum aan meningen, van doordachte expert-opinions en rake analyses, over warrige verzuchtingen, extreme standpunten, ongefundeerde beweringen en schromelijke overdrijvingen, tot en met klinkklare leugens en nonsens."Wat je nu ziet is misschien de prijs die je betaalt voor het voeren van een maatschappelijk debat. Maar als je al die doordachte meningen en ongezouten opinies optelt, krijg je nog geen representatief beeld van wat de bevolking denkt."Het is (...) aan onze politici, aan medisch onderlegde juristen en filosofen en aan alle mensen die beroepsmatig met euthanasie te maken krijgen om straks - na de waan van de dag, als na het proces en ongeacht de afloop daarvan het stof zal zijn gaan liggen - na te gaan of we als maatschappij ook iets kunnen leren uit wat deze trieste vertoning heeft losgemaakt."Grijze zones"Alvast één les hadden we beter veel eerder kunnen trekken. Ons land had nooit zo lang mogen wachten om zijn euthanasiewet te evalueren", aldus Van Giel."Elke fatsoenlijke samenleving waarin ideeën evolueren (...) is het aan zichzelf verplicht om te blijven nadenken over manieren waarop we die maatschappij - en dus ook haar regels - kunnen verbeteren.""In mijn dagelijkse praktijk merk ik dat niet alleen burgers maar ook veel artsen slecht op de hoogte zijn van wat de huidige euthanasiewet inhoudt." Dat vergroot uiteraard het risico dat in de uitvoering van de wet fouten sluipen.Een evaluatie houdt in "dat je de contouren van de wet inspecteert, nagaat waar eventuele onvolkomenheden of grijze zones zitten, en problemen benoemt waarmee mensen in de praktijk worden geconfronteerd."Roel Van Giel geeft een hele reeks van vragen die in een evaluatie voorop moeten staan.Erg fundamentele vragen: "Hoe gaan we om met euthanasie bij dementie? Hoe beschermen we patiënten tegen externe druk van buitenaf om al dan niet tot euthanasie over te gaan?"Ook vragen over de huidige praktijk: "Volstaat een euthanasiecommissie die alleen maar achteraf kijkt of alles in orde was? Zou het niet beter zijn dat de verschillende artsen die een advies moeten geven, ook daadwerkelijk samen vergaderen en het verslag daarvan samen opstellen om alle mogelijke misverstanden te voorkomen?"En misschien iets wat zeer sterk uit het proces naar voren komt: "Hoe gaan we om met de rouw van de nabestaanden?"Een evaluatie was zoveel beter geweest dan dit proces, dat alleen maar verliezers kent - stelt hij."Als dit proces één positief effect heeft, laat het dan dat zijn: dat het een brutale wake up-call mag wezen om per direct werk te maken van evaluatie. En niet één keer, maar op gezette tijden."De volledige tekst van dokter Roel Van Giel leest u op de website van Domus Medica.