...

"In 1983 was Artsenkrant/Le Journal du médecin een krantje van zestien pagina's en gekleurd door een kleine politieke partij. De redacteur van toen, Philippe Marchal, had de ambitie om er een krant van te maken die de geneeskunde en de verslaggeving van medische internationale congressen oversteeg, een concept dat toen hoogst origineel was." Het werd al snel een succesverhaal. Het aantal lezers gaat de hoogte in en de adverteerders lieten niet lang op zich wachten. "Het was de tijd waarin de medisch-politieke actualiteit een hoge vlucht kende. De arts is niet langer een van de notabelen van het dorp, net zoals de leraar en de notaris. Het corporatisme en het syndicalisme doen hun intrede om de belangen van artsen te verdedigen. De eerste problemen met de sociale zekerheid duiken op, samen met de besparingen. Artsen verenigingen zich en ijveren voor meer dan hun eigen welzijn. Artsenkrant is hun krant. De oprichters hadden ook niet ver gezocht toen ze een titel voor het blad moesten vinden...".Tabloid Ook origineel in die tijd was het formaat: tabloid toen alles verscheen op A 4 formaat. "De krant telde al snel meer dan 24 bladzijden. Er waren inkomsten en het aantal bladzijden moest opgedreven worden. De optie 2 x 24 was in onze ogen problematisch en daarom bedachten we een bijkomende publicatie: Sportgeneeskunde Gezondheid??? Sport Médecine santé... " Het bedrijf verhuisde naar de Waterloosesteenweg, de redactie aan de ene kant en de administratie aan de andere kant. Het zijn de 'vette jaren'. Er gaat geen maand voorbij zonder dat een farmaceutische firma een nieuw antihypertensivum, antidepressivum of cholesterolverlagend middel op de markt brengt. "Het bedrijf dat Artsenkrant/Le Journal du médecin uitgeeft is bijna een familiebedrijf, het is niet beursgenoteerd. Het succes van de uitgeverij berust op de verschillende pijlers van het bedrijf. Er was een gezond beleid, een excellent salesteam en groot respect voor de journalisten. Onze kracht was dat het hele productieproces zich binnen onze muren afspeelde." "In het midden van de jaren tachtig waren het de Voorschriftenboekjes die het bedrijf op de been hielden, dat moet ik eerlijk toegeven. Maar die boekjes worden vanaf 1985 geviseerd door de overheid die meent dat een arts die een advertentie ziet op een voorschrift 'onder invloed' is. Op een bepaald ogenblik is er zelfs sprake van een verbod...".Crisis 1985 is het jaar van de crisis. De aandeelhouders van het bedrijf verlaten het schip. Jean-Pierre Dehaspe en Pierre Dory en een twintigtal medewerkers blijven achter en werken hard samen om het bedrijf gaande te houden. De volgende jaren koopt de uitgeverij Patient Care, Medivision (audiovisuele medische communicatie) en wordt BON (Belgian Oncology News) opgericht, dat vandaag nog altijd bestaat. Daarnaast fusioneert Medex met Medasso. In goede tijden heeft het bedrijf meer dan 120 personen in dienst. Het was het tijdperk van dr. Maurice Einhorn, een kleurrijke hoofdredacteur die oudere lezers nog goed kennen. "De redactie hing sterk aan elkaar en beschouwde de krant als zijn kind. De journalisten hadden contacten met alle mogelijke instellingen en gaven allemaal het beste van zichzelf." De crisis van 2000 is een harde dobber. De advertentiemarkt gaat over kop en Artsenkrant kent een moeilijke periode. In 2007 verlaat Pierre Dory het bedrijf. Maar omdat hij van fair-play houdt is hij blij dat Artsenkrant hem overleefde.