Eén jaar na de start van de Mars van de Terugkeer staan zorgverleners in Gaza voor een ongeziene uitdaging: de ledematen van manifestanten redden die voor Israëlische troepen als doelwit dienen. Het voorbije jaar raakten al meer dan 29.000 mensen gewond. 7.000 van hen werden geraakt door militaire munitie, vaak afgevuurd door scherpschutters van het leger. Zo'n 90 % van de gewonden werd in de onderste ledematen geraakt.
De kogels die scherpschutters gebruiken zijn ontworpen om vanop 1.000 meter afstand dodelijke verwondingen toe te brengen, maar worden nu vanop veel kortere afstand afgevuurd. De ernstige verwondingen die de scherpschutters aanrichten, vereisen bij patiënten doorgaans 5 tot 9 operaties alvorens de wonden kunnen genezen. Hun herstel neemt vervolgens minstens 2 jaar in beslag.
Recent bracht Artsen Zonder Grenzen medische experts samen in Brussel om de uitdagingen in reconstructieve chirurgie voor deze patiënten te bespreken. Uit gegevens van Palestijnse chirurgen en internationale organisaties die momenteel actief zijn in Gaza, blijkt dat 800 tot 1.200 jonge Palestijnen nog steeds wachten op reconstructieve chirurgie aan de onderste ledematen. Palestijnse chirurgen uit het Al Shifa-ziekenhuis - het grootste ziekenhuis in Gaza - beschreven hoe bij de meeste slachtoffers de onderste ledematen geviseerd werden, en meer specifiek het onderdijbeen of de achterkant van de knie, waar één enkele kogel volstaat om zowel de zenuwen, de bloedvaten als het kniegewricht te beschadigen.
Dergelijke verwondingen hebben als gevolg dat 20 tot 40 % van de patiënten bacteriële beenderinfecties oploopt die de klinische wondzorg verder bemoeilijken en extra zwaar wegen op het bij voorbaat al wankele zorgsysteem. De aanwezigheid van multiresistente bacteriën maakt de behandeling van dergelijke infecties extra moeilijk en duur. De teller met Palestijnen die al een amputatie moesten ondergaan wegens te zware verwondingen aan de ledematen staat inmiddels op 124. Bij laattijdige behandeling van de infecties kan dat cijfer snel oplopen. Bovendien liep 15 % (om en bij de 980 mensen) permanente zenuwschade op, met bijkomende beperkingen tot gevolg.
De mensen in Gaza worden aan hun lot overgelaten
Als antwoord op de nood aan gespecialiseerde reconstructieve chirurgie aan ledematen verdrievoudigde Artsen Zonder Grenzen haar capaciteit om medische activiteiten te voeren in de Gazastrook. Eén project bestaat erin om samen met de Union of Health Work Committees een eenheid op te zetten in het al-Awda-ziekenhuis in het noorden van de Gazastrook, gespecialiseerd in het redden van ledematen. Palestijnse en internationale zorgprofessionals uit alle specialisatiedomeinen en disciplines werken samen om complexe medische zorg te verlenen. Zo willen ze bij zoveel mogelijk voorheen gezonde jonge mensen de beperkende gevolgen van hun verwondingen tot een minimum herleiden.
De mensen in Gaza worden aan hun lot overgelaten. Een internationale gemeenschap die de crisis het hoofd biedt, blijkt onbestaande. Er speelt een waaier aan politieke belangen, waarin de steun voor de bezetting de bovenhand haalt. Israël kan rekenen op bilaterale hulp op ongeziene schaal, terwijl het verstoken blijft van humanitaire mechanismen om de gevolgen van de uitzichtloze bezetting en belegering aan te pakken.
Zorgprofessionals kunnen het beleid alleen tarten door levens te blijven redden en het leed te verzachten. In Gaza vertaalt zich dat naar het redden van ledematen die als doelwit dienen om een opstand in de kiem te smoren.
De kogels die scherpschutters gebruiken zijn ontworpen om vanop 1.000 meter afstand dodelijke verwondingen toe te brengen, maar worden nu vanop veel kortere afstand afgevuurd. De ernstige verwondingen die de scherpschutters aanrichten, vereisen bij patiënten doorgaans 5 tot 9 operaties alvorens de wonden kunnen genezen. Hun herstel neemt vervolgens minstens 2 jaar in beslag.Recent bracht Artsen Zonder Grenzen medische experts samen in Brussel om de uitdagingen in reconstructieve chirurgie voor deze patiënten te bespreken. Uit gegevens van Palestijnse chirurgen en internationale organisaties die momenteel actief zijn in Gaza, blijkt dat 800 tot 1.200 jonge Palestijnen nog steeds wachten op reconstructieve chirurgie aan de onderste ledematen. Palestijnse chirurgen uit het Al Shifa-ziekenhuis - het grootste ziekenhuis in Gaza - beschreven hoe bij de meeste slachtoffers de onderste ledematen geviseerd werden, en meer specifiek het onderdijbeen of de achterkant van de knie, waar één enkele kogel volstaat om zowel de zenuwen, de bloedvaten als het kniegewricht te beschadigen.Dergelijke verwondingen hebben als gevolg dat 20 tot 40 % van de patiënten bacteriële beenderinfecties oploopt die de klinische wondzorg verder bemoeilijken en extra zwaar wegen op het bij voorbaat al wankele zorgsysteem. De aanwezigheid van multiresistente bacteriën maakt de behandeling van dergelijke infecties extra moeilijk en duur. De teller met Palestijnen die al een amputatie moesten ondergaan wegens te zware verwondingen aan de ledematen staat inmiddels op 124. Bij laattijdige behandeling van de infecties kan dat cijfer snel oplopen. Bovendien liep 15 % (om en bij de 980 mensen) permanente zenuwschade op, met bijkomende beperkingen tot gevolg.Als antwoord op de nood aan gespecialiseerde reconstructieve chirurgie aan ledematen verdrievoudigde Artsen Zonder Grenzen haar capaciteit om medische activiteiten te voeren in de Gazastrook. Eén project bestaat erin om samen met de Union of Health Work Committees een eenheid op te zetten in het al-Awda-ziekenhuis in het noorden van de Gazastrook, gespecialiseerd in het redden van ledematen. Palestijnse en internationale zorgprofessionals uit alle specialisatiedomeinen en disciplines werken samen om complexe medische zorg te verlenen. Zo willen ze bij zoveel mogelijk voorheen gezonde jonge mensen de beperkende gevolgen van hun verwondingen tot een minimum herleiden.De mensen in Gaza worden aan hun lot overgelaten. Een internationale gemeenschap die de crisis het hoofd biedt, blijkt onbestaande. Er speelt een waaier aan politieke belangen, waarin de steun voor de bezetting de bovenhand haalt. Israël kan rekenen op bilaterale hulp op ongeziene schaal, terwijl het verstoken blijft van humanitaire mechanismen om de gevolgen van de uitzichtloze bezetting en belegering aan te pakken.Zorgprofessionals kunnen het beleid alleen tarten door levens te blijven redden en het leed te verzachten. In Gaza vertaalt zich dat naar het redden van ledematen die als doelwit dienen om een opstand in de kiem te smoren.
