...
De aanslepende actie van de gevangenisbewaarders dreigt uit de hand te lopen. Ze is symptomatisch voor de malaise op Justitie. Opeenvolgende regeringen slagen er maar niet in om de moeilijkheden onder controle te krijgen. Overbevolking, gevangenen die in mensonwaardige omstandigheden hun straf uitzitten... Niets nieuws onder de zon. Kranten en televisie-uitzendingen lepelen u er dagelijks de beelden over op. Hoe is het zover kunnen komen? De meest geciteerde verklaringen verwijzen naar het aanhoudende gebrek aan efficiëntie en middelen - ondanks een torenhoog overheidsbeslag! Al lijkt het wel dat gevangenissen bijbouwen of renoveren weinig soelaas biedt. En de gevangenisartsen in dit hele verhaal? Door de staking zijn ze nu zo goed als technisch werkloos. In 'normale' omstandigheden zweeft hun functie tussen die van behandelend arts en arbeidsgeneesheer. Ze vervullen een duidelijk sociale opdracht. Gezien de omstandigheden dienen ze zich echter al te vaak te beperken tot het 'Kurieren am Symptom'. Terwijl ze ondertussen op hun hoede moeten zijn en zich niet mogen laten manipuleren. Nogal wat gevangenen zijn immers 'graag' ziek. Een ziekenhuisopname is dé manier om eventjes te ontsnappen aan de dagelijkse horror. In die omstandigheden is het voor de artsen uiteraard niet gemakkelijk hun eed van Hippocrates gestand te doen. Ondertussen is het wel merkwaardig vast te stellen dat gezondheidszorg voor gevangenen nog steeds onder voogdij van het ministerie van Justitie valt. Daar kan allicht een beetje vooruitgang geboekt worden. Eerder kwam het federale Kenniscentrum in een door minister Maggie De Block gevraagde studie al tot het besluit dat de bevoegdheid best wordt overgeheveld naar Volksgezondheid. Tijd om hier werk van te maken. Lost het de problemen niet op, dan zorgt het ten minste voor meer coherentie.