'Huisartsen denken niet voldoende aan beroepsziekten'

Het aantal eerste aanvragen bij het Fonds lag in 2012 iets lager dan het jaar voordien: 6.295 dossiers tegenover 6.419. Toch gaat het om één van de hoogste aantallen van de voorbije tien jaar. "De toename in 2011 en het aanzienlijke aantal voor 2012 hebben te maken met de recente erkenning van tendinitis als beroepsziekte", legt Patrick Strauss van het Fonds uit. Sinds die aanpassing in oktober vorig jaar is tendinitis al snel de meest voorkomende aandoening geworden (17,5% van de eerste aanvragen), vóór rugproblemen (16,7%) en ademhalingsstoornissen (15,2%).Het valt overigens te verwachten dat die tendens zich ook in 2013 voortzet. Want vóór de erkenning werd tendinitis duidelijk onderschat, luidt het. Al betekent dit niet dat we van een tendinitisepidemie kunnen gewagen; de aandoening wordt gewoon zichtbaarder.Opvallend in de cijfers is verder dat minder dan drie op de tien eerste aanvragen door vrouwen worden ingediend. Die kloof springt ook elders in het oog. Amper 63 vrouwen kregen in 2012 voor het eerst een uitkering voor permanente werkonbekwaamheid toegekend, tegenover 1.015 mannen. Van die mannen zijn er 700 ouder dan 55 jaar: stuk voor stuk gevallen van silicose.Niet altijd de reflexPatiënten die bij het Fonds een dossier indienen, doen dat op aanraden van hun huisdokter, specialist, bedrijfsarts of ziekenfonds. "Het probleem is dat er vaak niet voldoende gecommuniceerd wordt tussen die partijen", betreurt Patrick Strauss. Een betere samenwerking is zeker aangewezen, vindt hij, met name om de vereiste informatie te verzamelen. De helft van de aanvragen bij het Fonds zijn immers onvolledig en worden dus niet aanvaard.Andere vaststelling: in de voormalige steenkoolgebieden (Luik, Limburg, Charleroi, ...) hebben huisartsen vaker de reflex om een aandoening bij hun patiënten te koppelen aan hun professionele activiteit. Maar in de rest van het land lijkt het alsof artsen ons niet kennen, zegt Strauss. "Er is nog heel wat werk aan de winkel. Het aantal beroepsziekten is te klein opdat alle artsen zich de juiste vraag zouden stellen. Soms hebben artsen minder dan één geval per jaar. Dat moet een onderschatting zijn."