Eigenlijk zijn het er meer, maar een ziekenhuis in een uithoek haalt natuurlijk geen vijfhonderd-en-nog-wat bevallingen (500 is niet zo weinig toch!) en aangezien rijtijden langer dan een half uur wat moreel bezwaar opleveren, mogen deze materniteiten nog openblijven. Zorg en economie zijn natuurlijk wel vaker tegenstanders, en het siert de (uit gerekend liberale) minister om lijn en visie proberen te trekken in die tegenstelling. Toch een paar bedenkingen.

Zwangerschap en bevalling zijn de laatste jaren toegenomen gemedicaliseerd. De standaard-zwangerschap die begint met een bij uitstek "natuurlijke" standaardbevruchting wordt al heel snel gevolgd door doktersbezoeken, (te veel) echografieën en zeer veel gepamper door allerhande goedbedoelende zorgverstrekkers (en hun honoraria). Zelfs met goede intercollegiale afspraken en zorgpaden suggereren we dat een vrouw niet normaal een kind op de wereld kan zetten zonder dat één of meerdere zorgverleners er een hand in hebben gehad Bovendien wordt de behoefte dichter aan te sluiten bij een natuurlijk proces geïllustreerd door de toenemende populariteit van zelfstandige vroedvrouwen in de begeleiding (en zelfs de bevalling) thuis.

Is de visie van het kabinet De Block niet altijd geweest om basiszorg dicht bij de mensen te houden?

De opname in het ziekenhuis voor arbeid en bevalling is, weliswaar niet om die reden, recent met een ligdag verkort en weinig andere prestaties in de ziekenhuiszorg zijn zo 'laagvariabel' als een bevalling. Toch is het uitgerekend de geboorte van een kind die nu aan bepaalde kost-efficiënte redeneringen moet voldoen. Mag ik dit even vreemd vinden? Is de visie van het kabinet De Block niet altijd geweest om basiszorg dicht bij de mensen te houden en hooggespecialiseerde zorg te groeperen, bijvoorbeeld via de ziekenhuisnetwerken. Dat we het halve land(je) moeten afreizen voor een Whippleoperatie of zelfs een nieuwe hartklep is logischer dan dat een barende vrouw nog verder moet rijden voor de bevalling. Dacht ik toch zo. Heeft u trouwens recent nog eens een vrouw met weeën vervoerd? Een half uur duurt lang hoor. Kan ik getuigen.

Maar evident is de olifant in de kamer de ziekenhuisfinanciering. Met steeds meer noodzakelijk budget voor overhead en management in een steeds krapper kader zonder supplementen, wordt de druk om rendabel te zijn altijd maar groter. Zorg hoeft niet altijd rendabel te zijn.

Eigenlijk zijn het er meer, maar een ziekenhuis in een uithoek haalt natuurlijk geen vijfhonderd-en-nog-wat bevallingen (500 is niet zo weinig toch!) en aangezien rijtijden langer dan een half uur wat moreel bezwaar opleveren, mogen deze materniteiten nog openblijven. Zorg en economie zijn natuurlijk wel vaker tegenstanders, en het siert de (uit gerekend liberale) minister om lijn en visie proberen te trekken in die tegenstelling. Toch een paar bedenkingen.Zwangerschap en bevalling zijn de laatste jaren toegenomen gemedicaliseerd. De standaard-zwangerschap die begint met een bij uitstek "natuurlijke" standaardbevruchting wordt al heel snel gevolgd door doktersbezoeken, (te veel) echografieën en zeer veel gepamper door allerhande goedbedoelende zorgverstrekkers (en hun honoraria). Zelfs met goede intercollegiale afspraken en zorgpaden suggereren we dat een vrouw niet normaal een kind op de wereld kan zetten zonder dat één of meerdere zorgverleners er een hand in hebben gehad Bovendien wordt de behoefte dichter aan te sluiten bij een natuurlijk proces geïllustreerd door de toenemende populariteit van zelfstandige vroedvrouwen in de begeleiding (en zelfs de bevalling) thuis.De opname in het ziekenhuis voor arbeid en bevalling is, weliswaar niet om die reden, recent met een ligdag verkort en weinig andere prestaties in de ziekenhuiszorg zijn zo 'laagvariabel' als een bevalling. Toch is het uitgerekend de geboorte van een kind die nu aan bepaalde kost-efficiënte redeneringen moet voldoen. Mag ik dit even vreemd vinden? Is de visie van het kabinet De Block niet altijd geweest om basiszorg dicht bij de mensen te houden en hooggespecialiseerde zorg te groeperen, bijvoorbeeld via de ziekenhuisnetwerken. Dat we het halve land(je) moeten afreizen voor een Whippleoperatie of zelfs een nieuwe hartklep is logischer dan dat een barende vrouw nog verder moet rijden voor de bevalling. Dacht ik toch zo. Heeft u trouwens recent nog eens een vrouw met weeën vervoerd? Een half uur duurt lang hoor. Kan ik getuigen.Maar evident is de olifant in de kamer de ziekenhuisfinanciering. Met steeds meer noodzakelijk budget voor overhead en management in een steeds krapper kader zonder supplementen, wordt de druk om rendabel te zijn altijd maar groter. Zorg hoeft niet altijd rendabel te zijn.