Ik draag deze tekst op aan oud-student en geestesgenoot Gerlant Van Berlaer.

Zeer recent keken we met ongeloof en overrompeld door emoties naar de beelden van de ernstigste overstromingen die zich in België ooit hebben voorgedaan. Wij namen waar in real time hoe de natuur in een mum van tijd de meest gewelddadige en verwoestende kracht kon ontketenen.

Huizen stortten in voor onze ogen die we, tijdens het nieuwsbericht van de RTBF om 19u30 op 15 juli, gedurende vijftig minuten van het scherm van het televisietoestel niet konden afwenden. Hallucinante beelden volgden elkaar aanhoudend op.

De materiële schade is niet te overzien. De economische ramp veroorzaakt door deze aangekondigde natuurramp komt bovenop deze die de evenzeer aangekondigde, nog steeds woedende pandemie verwekt.

België is hard getroffen. Maar de dramatische ondergang beperkt zich niet daartoe en daar houd ik onze bewindvoerders voor verantwoordelijk. Deze vrije tribune beschouw ik als een humanitaire noodkreet, waarvoor ik - op juridisch vlak - de volle verantwoordelijkheid opeis.

Op de website van Knack las ik dat de heer Marc Bossuyt, gewezen commissaris-generaal voor de vluchtelingen en voormalig voorzitter van het Grondwettelijk Hof, verklaard heeft dat "een tweet waarin de voorzitters van PS en Ecolo verklaren te begrijpen dat de staatssecretaris niet kan toegeven aan hongerstakers, levens zou redden".

Met alle respect voor deze voormalige hoogwaardigheidsbekleder, ontegensprekelijk bekwamer in juridische aangelegenheden dan ondergetekende gynaecoloog, wil ik erop wijzen dat men evengoed, met een identiek waarheidsgehalte, zou kunnen stellen dat een dergelijke tweet de betrokkenen - medemensen die gezwoegd en geleden hebben, misprezen en uitgebuit werden, en aan wie een burgerlijke identiteit wordt geweigerd - tot wanhoopsdaden kan drijven.

Gedurende een kwarteeuw, toen ik de dienst leidde in het Academisch Ziekenhuis van de VUB, hing in de gang van de polikliniek, tegenover het kantoor van mevrouw Bea Pion, een met glas afgesloten kast. Berichtgeving met betrekking tot de dienst werd daarin uitgehangen.

Één bristol-karton werd nooit verwijderd. Daarop stond te lezen een gezegde uit een moslimland: "Tout homme en danger de mort est ton frère." Iedere man die in doodsgevaar verkeert, is je broeder. Voor mij is iedere van de hongerstakers dat geworden. Stuk voor stuk. Alle 430. En ik wil hen helpen.

Artsenkrant maakte gewag van een bericht verspreid door Dokters van de Wereld. Deze bewonderenswaardige vereniging, die eer aandoet aan ons beroep, stelt dat "het [...] onze fundamentele plicht [is] elk mensenleven te beschermen, ook in omstandigheden waarin mensen hun lichaam in gevaar brengen om gehoord te worden."

De bescherming waarvan sprake moet zich vertalen in een onophoudelijke druk door individuele artsen en hun beroeps- en wetenschappelijke verenigingen, uitgeoefend op de regering om van deze laatste te bekomen dat in de kortst mogelijke termijnen bekend gemaakt wordt dat de burgerlijke status van alle honger- en dorststakers collectief wordt geregulariseerd.

Wij leven in een rechtstaat, niet in het Iran van de ayatollahs

Wij leven in een rechtstaat, niet in het Iran van de ayatollahs. Wij beroepen ons, op juridisch vlak, op grondbeginselen gelegd tijdens de Verlichting en, meer bepaald, op de bijdragen van grondleggers van ons recht, zoals Montesquieu (1689-1755) en Malesherbes (1721-1794). Eerstgenoemde zocht naar "een wetssysteem en een grondwettelijk model dat eenieder zou behoeden voor elk instrumenteel gebruik van macht en wet. Hij was één van de eersten die expliciet een politieke gemeenschap concipieerde waarin de wet niet gezien werd als stuurknuppel van een gecentraliseerd instituut" (De Hert, 2016).

De rechtstaat ('État de droit') is gebaseerd op dat concept. Het is een "staat die het recht als hoogste gezag handhaaft". In een rechtsstaat geniet de burger vrijheid, rechtszekerheid en rechtsgelijkheid, alsook bescherming van zijn rechten en vrijheden, tegen medeburgers én tegen machtsmisbruik van de overheid. Het tegenovergestelde van de rechtsstaat is de politiestaat of de totalitaire staat. De rechten waarvan sprake omvatten deze op gezondheid en leven, materies die het medisch korps in het bijzonder aanbelangen.

El sueño de la razon produce monstruos (titel van ets nr. 43 in de reeks Los Caprichos door Francisco de Goya y Lucientes [1746-1828]: 'De slaap van de reden brengt monsters voort')

In haar monumentaal werk, 'The march of folly - From Troy to Vietnam', verdedigt Barbara Tuchmann (1912-1989) de stelling dat met een dilemma geconfronteerde bewindvoerders meestal opteren voor de slechtste keuze, met rampzalige en vaak zeer langdurige gevolgen. De weigering vanwege vier van de zeven regeringspartijen om een gefundeerd verzoek in te willigen is de allerslechtste optie en doet vermoeden dat zij gedicteerd is door extreemrechts.

De ongelukkige mensen in de Brusselse Begijnhofkerk, op de VUB en de ULB maakten een kritische fase door waarbij op ieder ogenblik overlijdens zich konden voordoen. De onbetamelijke afwezigheid van gepaste humane reactie vanwege de overheid deed 115 academici en bekende internationale figuren zoals Ken Loach, Noam Chomsky Christiane Taubira en Angela Davis een open brief publiceren waarin zij protesteren tegen de onmenselijke manier waarop de hongerstakers door de Belgische overheid worden behandeld.

Ikzelf richtte op 16 juli l.l. twee mails aan staatssecretaris Sammy Mahdi, bevoegd voor Asiel en Migratie. Op 17 juli verzond ik een brief aan eerste minister Alexander De Croo; dit schrijven is ondertussen, op mijn verzoek, verschenen op de algemene blog van Het Humanistisch Verbond (https://humanistischverbond.be/blog/664/brief-aan-eerste-minister-alexander-de-croo/).

Ik pleit er uiteraard voor dat het gezonde verstand het haalt. De gemoederen binnen de bewindsploeg mogen niet verhitten. De juiste, de enige humane beslissing is een collegiale regularisatie.

Kom tussen. Betrek je erbij. [...] Dat alles zal je een schoon geweten bezorgen. De opsluiting bij de volgende pandemie zal minder zwaar uitvallen

Kom tussen. Betrek je erbij. In deze zaak, en andere. Tegen rassenhaat, de klimaatopwarming, het gebruik van pesticiden, maar in de eerste plaats voor je medemensen. Voor meer sociale gerechtigheid, vrouwenrechten, de vrijlating van Ahmadreza Djalali.

Zonder oponthoud. Hardnekkig. Draag bij tot het steunfonds opgericht door het Rode Kruis van België (rekeningnummer BE70 0000 0000 2525) voor de slachtoffers van de recente overstromingen. Dat alles zal je een schoon geweten bezorgen. De opsluiting bij de volgende pandemie zal minder zwaar uitvallen.

Ik draag deze tekst op aan oud-student en geestesgenoot Gerlant Van Berlaer.Zeer recent keken we met ongeloof en overrompeld door emoties naar de beelden van de ernstigste overstromingen die zich in België ooit hebben voorgedaan. Wij namen waar in real time hoe de natuur in een mum van tijd de meest gewelddadige en verwoestende kracht kon ontketenen. Huizen stortten in voor onze ogen die we, tijdens het nieuwsbericht van de RTBF om 19u30 op 15 juli, gedurende vijftig minuten van het scherm van het televisietoestel niet konden afwenden. Hallucinante beelden volgden elkaar aanhoudend op. De materiële schade is niet te overzien. De economische ramp veroorzaakt door deze aangekondigde natuurramp komt bovenop deze die de evenzeer aangekondigde, nog steeds woedende pandemie verwekt.België is hard getroffen. Maar de dramatische ondergang beperkt zich niet daartoe en daar houd ik onze bewindvoerders voor verantwoordelijk. Deze vrije tribune beschouw ik als een humanitaire noodkreet, waarvoor ik - op juridisch vlak - de volle verantwoordelijkheid opeis. Op de website van Knack las ik dat de heer Marc Bossuyt, gewezen commissaris-generaal voor de vluchtelingen en voormalig voorzitter van het Grondwettelijk Hof, verklaard heeft dat "een tweet waarin de voorzitters van PS en Ecolo verklaren te begrijpen dat de staatssecretaris niet kan toegeven aan hongerstakers, levens zou redden". Met alle respect voor deze voormalige hoogwaardigheidsbekleder, ontegensprekelijk bekwamer in juridische aangelegenheden dan ondergetekende gynaecoloog, wil ik erop wijzen dat men evengoed, met een identiek waarheidsgehalte, zou kunnen stellen dat een dergelijke tweet de betrokkenen - medemensen die gezwoegd en geleden hebben, misprezen en uitgebuit werden, en aan wie een burgerlijke identiteit wordt geweigerd - tot wanhoopsdaden kan drijven.Gedurende een kwarteeuw, toen ik de dienst leidde in het Academisch Ziekenhuis van de VUB, hing in de gang van de polikliniek, tegenover het kantoor van mevrouw Bea Pion, een met glas afgesloten kast. Berichtgeving met betrekking tot de dienst werd daarin uitgehangen. Één bristol-karton werd nooit verwijderd. Daarop stond te lezen een gezegde uit een moslimland: "Tout homme en danger de mort est ton frère." Iedere man die in doodsgevaar verkeert, is je broeder. Voor mij is iedere van de hongerstakers dat geworden. Stuk voor stuk. Alle 430. En ik wil hen helpen. Artsenkrant maakte gewag van een bericht verspreid door Dokters van de Wereld. Deze bewonderenswaardige vereniging, die eer aandoet aan ons beroep, stelt dat "het [...] onze fundamentele plicht [is] elk mensenleven te beschermen, ook in omstandigheden waarin mensen hun lichaam in gevaar brengen om gehoord te worden."De bescherming waarvan sprake moet zich vertalen in een onophoudelijke druk door individuele artsen en hun beroeps- en wetenschappelijke verenigingen, uitgeoefend op de regering om van deze laatste te bekomen dat in de kortst mogelijke termijnen bekend gemaakt wordt dat de burgerlijke status van alle honger- en dorststakers collectief wordt geregulariseerd. Wij leven in een rechtstaat, niet in het Iran van de ayatollahs. Wij beroepen ons, op juridisch vlak, op grondbeginselen gelegd tijdens de Verlichting en, meer bepaald, op de bijdragen van grondleggers van ons recht, zoals Montesquieu (1689-1755) en Malesherbes (1721-1794). Eerstgenoemde zocht naar "een wetssysteem en een grondwettelijk model dat eenieder zou behoeden voor elk instrumenteel gebruik van macht en wet. Hij was één van de eersten die expliciet een politieke gemeenschap concipieerde waarin de wet niet gezien werd als stuurknuppel van een gecentraliseerd instituut" (De Hert, 2016). De rechtstaat ('État de droit') is gebaseerd op dat concept. Het is een "staat die het recht als hoogste gezag handhaaft". In een rechtsstaat geniet de burger vrijheid, rechtszekerheid en rechtsgelijkheid, alsook bescherming van zijn rechten en vrijheden, tegen medeburgers én tegen machtsmisbruik van de overheid. Het tegenovergestelde van de rechtsstaat is de politiestaat of de totalitaire staat. De rechten waarvan sprake omvatten deze op gezondheid en leven, materies die het medisch korps in het bijzonder aanbelangen.El sueño de la razon produce monstruos (titel van ets nr. 43 in de reeks Los Caprichos door Francisco de Goya y Lucientes [1746-1828]: 'De slaap van de reden brengt monsters voort') In haar monumentaal werk, 'The march of folly - From Troy to Vietnam', verdedigt Barbara Tuchmann (1912-1989) de stelling dat met een dilemma geconfronteerde bewindvoerders meestal opteren voor de slechtste keuze, met rampzalige en vaak zeer langdurige gevolgen. De weigering vanwege vier van de zeven regeringspartijen om een gefundeerd verzoek in te willigen is de allerslechtste optie en doet vermoeden dat zij gedicteerd is door extreemrechts. De ongelukkige mensen in de Brusselse Begijnhofkerk, op de VUB en de ULB maakten een kritische fase door waarbij op ieder ogenblik overlijdens zich konden voordoen. De onbetamelijke afwezigheid van gepaste humane reactie vanwege de overheid deed 115 academici en bekende internationale figuren zoals Ken Loach, Noam Chomsky Christiane Taubira en Angela Davis een open brief publiceren waarin zij protesteren tegen de onmenselijke manier waarop de hongerstakers door de Belgische overheid worden behandeld. Ikzelf richtte op 16 juli l.l. twee mails aan staatssecretaris Sammy Mahdi, bevoegd voor Asiel en Migratie. Op 17 juli verzond ik een brief aan eerste minister Alexander De Croo; dit schrijven is ondertussen, op mijn verzoek, verschenen op de algemene blog van Het Humanistisch Verbond (https://humanistischverbond.be/blog/664/brief-aan-eerste-minister-alexander-de-croo/).Ik pleit er uiteraard voor dat het gezonde verstand het haalt. De gemoederen binnen de bewindsploeg mogen niet verhitten. De juiste, de enige humane beslissing is een collegiale regularisatie.Kom tussen. Betrek je erbij. In deze zaak, en andere. Tegen rassenhaat, de klimaatopwarming, het gebruik van pesticiden, maar in de eerste plaats voor je medemensen. Voor meer sociale gerechtigheid, vrouwenrechten, de vrijlating van Ahmadreza Djalali. Zonder oponthoud. Hardnekkig. Draag bij tot het steunfonds opgericht door het Rode Kruis van België (rekeningnummer BE70 0000 0000 2525) voor de slachtoffers van de recente overstromingen. Dat alles zal je een schoon geweten bezorgen. De opsluiting bij de volgende pandemie zal minder zwaar uitvallen.