Een van de filmpjes trok mijn aandacht. In een korte opname van een minuut zie je een clown naar enkele bejaarden stappen. Zonder woorden geven beiden elkaar een hand en een zoen, zie je de clown met een sierlijke beweging het haar van de man met de hand plat strijken en verdwijnen ze samen met een koffer in de hand in een lange gang.

Eerlijk, ik mag er niet aan denken dat ik op die manier zou worden bejegend. Doe die gekke schoenen uit, zet die rode neus af, neem een stoel, plaats je naast me en voer een gewoon gesprek met mij. Het gesprek mag gerust over koetjes en kalfjes gaan, zelfs over het weer -- een onderwerp dat ik doorgaans probeer te mijden. Doe gewoon een poging om mij uit een isolement te halen.

Ik sprak er met enkele mensen over die actief zijn in de sector van ouderenzorg. "Het geeft best wel goeie resultaten, een beetje vergelijkbaar met de inzet van een robotkat..." zei men. Een robotkat, ik dacht dat het met de clown niet gekker zou worden.

Het deed me denken aan een lang vervlogen tijd toen ik als student stage liep in wat toen nog gewoon een rusthuis was. Op de "dementenafdeling" zoals het toen weinig verhullend werd genoemd, zat aan het hoofd van de tafel, steeds op dezelfde plaats, een wat norse man. Stil, iedereen schijnbaar te observeren.

Doe die gekke schoenen uit, zet die rode neus af, neem een stoel, plaats je naast me en voer een gewoon gesprek met mij

Toen het echter te luidruchtig werd, speelde zich steeds hetzelfde tafereel af: de man klopte een drietal keer op de tafel en riep "STILTE!". De man was een groot deel van zijn loopbaan rechter geweest, tot de dementie zijn denken en handelen overnam. Zet die man geen zorgclown of een robotkat voor z'n neus, dacht ik. Laat hem in z'n waarde en probeer aanknopingspunten te vinden om een gesprek te voeren.

Innovatie zal broodnodig zijn willen we het niveau van zorg hoog houden, maar innovatie zal ook differentiatie vragen. Steeds een menselijke afweging welke tool we voor welke patiënt en in welke situatie het beste kunnen inzetten. Geen zorgrobot zal die persoonlijke afweging ooit kunnen maken, alle algoritmes ten spijt.

Het verkeerd gebruik van innovatie kwam onlangs pijnlijk in het nieuws. Via teleconsult in een ziekenhuis, waarbij niet de arts maar een robot met beeldbellen letterlijk tussen patiënt en arts stond. De man kreeg op die manier te horen dat hij stervende was. Geen mogelijkheid voor een kleine aanraking, niet om even op het bed te gaan zitten en even wat extra tijd uit te trekken, niet om even een hand vast te houden, niet om de tranen in de ogen van patiënt en familie zien,... . koude innovatie was het!

Dan zou ik het wellicht nog meer appreciëren moest een clown mij dit nieuws brengen.

Een van de filmpjes trok mijn aandacht. In een korte opname van een minuut zie je een clown naar enkele bejaarden stappen. Zonder woorden geven beiden elkaar een hand en een zoen, zie je de clown met een sierlijke beweging het haar van de man met de hand plat strijken en verdwijnen ze samen met een koffer in de hand in een lange gang.Eerlijk, ik mag er niet aan denken dat ik op die manier zou worden bejegend. Doe die gekke schoenen uit, zet die rode neus af, neem een stoel, plaats je naast me en voer een gewoon gesprek met mij. Het gesprek mag gerust over koetjes en kalfjes gaan, zelfs over het weer -- een onderwerp dat ik doorgaans probeer te mijden. Doe gewoon een poging om mij uit een isolement te halen.Ik sprak er met enkele mensen over die actief zijn in de sector van ouderenzorg. "Het geeft best wel goeie resultaten, een beetje vergelijkbaar met de inzet van een robotkat..." zei men. Een robotkat, ik dacht dat het met de clown niet gekker zou worden.Het deed me denken aan een lang vervlogen tijd toen ik als student stage liep in wat toen nog gewoon een rusthuis was. Op de "dementenafdeling" zoals het toen weinig verhullend werd genoemd, zat aan het hoofd van de tafel, steeds op dezelfde plaats, een wat norse man. Stil, iedereen schijnbaar te observeren. Toen het echter te luidruchtig werd, speelde zich steeds hetzelfde tafereel af: de man klopte een drietal keer op de tafel en riep "STILTE!". De man was een groot deel van zijn loopbaan rechter geweest, tot de dementie zijn denken en handelen overnam. Zet die man geen zorgclown of een robotkat voor z'n neus, dacht ik. Laat hem in z'n waarde en probeer aanknopingspunten te vinden om een gesprek te voeren.Innovatie zal broodnodig zijn willen we het niveau van zorg hoog houden, maar innovatie zal ook differentiatie vragen. Steeds een menselijke afweging welke tool we voor welke patiënt en in welke situatie het beste kunnen inzetten. Geen zorgrobot zal die persoonlijke afweging ooit kunnen maken, alle algoritmes ten spijt.Het verkeerd gebruik van innovatie kwam onlangs pijnlijk in het nieuws. Via teleconsult in een ziekenhuis, waarbij niet de arts maar een robot met beeldbellen letterlijk tussen patiënt en arts stond. De man kreeg op die manier te horen dat hij stervende was. Geen mogelijkheid voor een kleine aanraking, niet om even op het bed te gaan zitten en even wat extra tijd uit te trekken, niet om even een hand vast te houden, niet om de tranen in de ogen van patiënt en familie zien,... . koude innovatie was het!Dan zou ik het wellicht nog meer appreciëren moest een clown mij dit nieuws brengen.