Een allegorie van onze gezondheidszorg.

Vrijdag 27 januari, 8u20, ik vertrek met de auto naar mijn werk. Ik merk al snel dat optrekken niet mogelijk is. Een verklikkerlicht van de motor bevestigt dat er een probleem is. Ik woon in een landelijk gebied en ben gewend aan deze mechanische problemen in de winter. Het is vast weer een marter die zich in de motor is komen voeden. Ik stop, open de motorkap en begin de verschillende kabels te inspecteren. Ik geef toe dat ik er niet veel van begrijp, en ik vind geen spoor van schade. Die ochtend ben ik in Brussel, ver van mijn thuisbasis in Luxemburg. Ik bel verschillende garages die minstens enkele dagen niet bereikbaar zijn. Ik bel mijn gebruikelijke garage, in de veronderstelling dat ik er kan geraken door later op de middag met lage snelheid te rijden... Antwoord: "We sluiten om 15u en we kunnen toch niets doen. Bel een pechhulpdienst. Die kunnen u misschien helpen."

De huisarts is als een pechverhelper. Met eenvoudige middelen kan hij adequate zorg bieden en een beredeneerd beroep doen op de tweede lijn

Deze grote garage met zijn leger aan medewerkers, arbeiders en geavanceerd gereedschap is niet bereid om een simpel knaagschadegeval, hoe invaliderend ook, te repareren. Dus bel ik de helpdesk, die binnen onverwacht korte tijd een takelwagen stuurt. Ze bieden onmiddellijk aan om de auto op kosten van de verzekering van Brussel naar Marche-en-Famenne te brengen, 100 km, om hem af te zetten bij de garage, die om 15u dicht is gegaan en pas volgende week beschikbaar zal zijn. Ik sta er vriendelijk op dat ze hem ter plekke proberen te repareren en vraag de monteur om de turbopijp te controleren waarvan ik vermoed dat die door een marter is opgegeten. Hij bekijkt de motor en vindt met gemak het kapotte deel. De reparatie duurt minder dan tien seconden!

Het doel van dit verhaal is niet om verbrandingsmotoren te promoten, noch om ons bewust te maken van de kleine eigenaardigheden van dieren, maar om ons te laten nadenken over wat dit verhaal ons vertelt over onze gezondheidszorg.

De bestuurder is de patiënt, die een expert is op het gebied van zijn gezondheid en die, ondanks enkele begripsproblemen, goed aanvoelt wat de oorzaak is van zijn ongeluk. Vertrouwen op zijn deskundigheid zou deel moeten uitmaken van de vaardigheden van elke arts.

De garage, met zijn procedures en zijn onvermogen om uit te maken wat eenvoudig, ingewikkeld, complex en dringend is, is een beeld van onze ziekenhuisdiensten die worden overgenomen door verkeerd doorverwezen patiënten, die de diensten overrompelen en zorg consumeren die soms nutteloos en vaak duur is, met een aanzienlijke impact op het milieu.

De pechverhelper is (zij het onvolmaakt en reductief) zowat de huisarts. Met eenvoudige middelen kan hij adequate zorg bieden en een beredeneerd beroep doen op de tweede lijn.

Onze gezondheidszorg zou zoveel efficiënter, minder duur en minder vervuilend kunnen zijn als we de moeite namen om ze beter te organiseren!

Een allegorie van onze gezondheidszorg.Vrijdag 27 januari, 8u20, ik vertrek met de auto naar mijn werk. Ik merk al snel dat optrekken niet mogelijk is. Een verklikkerlicht van de motor bevestigt dat er een probleem is. Ik woon in een landelijk gebied en ben gewend aan deze mechanische problemen in de winter. Het is vast weer een marter die zich in de motor is komen voeden. Ik stop, open de motorkap en begin de verschillende kabels te inspecteren. Ik geef toe dat ik er niet veel van begrijp, en ik vind geen spoor van schade. Die ochtend ben ik in Brussel, ver van mijn thuisbasis in Luxemburg. Ik bel verschillende garages die minstens enkele dagen niet bereikbaar zijn. Ik bel mijn gebruikelijke garage, in de veronderstelling dat ik er kan geraken door later op de middag met lage snelheid te rijden... Antwoord: "We sluiten om 15u en we kunnen toch niets doen. Bel een pechhulpdienst. Die kunnen u misschien helpen."Deze grote garage met zijn leger aan medewerkers, arbeiders en geavanceerd gereedschap is niet bereid om een simpel knaagschadegeval, hoe invaliderend ook, te repareren. Dus bel ik de helpdesk, die binnen onverwacht korte tijd een takelwagen stuurt. Ze bieden onmiddellijk aan om de auto op kosten van de verzekering van Brussel naar Marche-en-Famenne te brengen, 100 km, om hem af te zetten bij de garage, die om 15u dicht is gegaan en pas volgende week beschikbaar zal zijn. Ik sta er vriendelijk op dat ze hem ter plekke proberen te repareren en vraag de monteur om de turbopijp te controleren waarvan ik vermoed dat die door een marter is opgegeten. Hij bekijkt de motor en vindt met gemak het kapotte deel. De reparatie duurt minder dan tien seconden!Het doel van dit verhaal is niet om verbrandingsmotoren te promoten, noch om ons bewust te maken van de kleine eigenaardigheden van dieren, maar om ons te laten nadenken over wat dit verhaal ons vertelt over onze gezondheidszorg.De bestuurder is de patiënt, die een expert is op het gebied van zijn gezondheid en die, ondanks enkele begripsproblemen, goed aanvoelt wat de oorzaak is van zijn ongeluk. Vertrouwen op zijn deskundigheid zou deel moeten uitmaken van de vaardigheden van elke arts.De garage, met zijn procedures en zijn onvermogen om uit te maken wat eenvoudig, ingewikkeld, complex en dringend is, is een beeld van onze ziekenhuisdiensten die worden overgenomen door verkeerd doorverwezen patiënten, die de diensten overrompelen en zorg consumeren die soms nutteloos en vaak duur is, met een aanzienlijke impact op het milieu.De pechverhelper is (zij het onvolmaakt en reductief) zowat de huisarts. Met eenvoudige middelen kan hij adequate zorg bieden en een beredeneerd beroep doen op de tweede lijn.Onze gezondheidszorg zou zoveel efficiënter, minder duur en minder vervuilend kunnen zijn als we de moeite namen om ze beter te organiseren!