Bvas: 'Artsen in opleiding zijn geen studentjes'

De overheden moeten adviescommissies niet voor schut zetten. Wanneer de federale of regionale overheid een advies wil, moet ze de agenda en de discussienota's tijdig opsturen. De leden moeten de vergadering ernstig kunnen voorbereiden. De Planningscommissie van 12 november jl was een prototype van hoe het niet moet.Geen advies pro forma "Het uitgebrachte advies moet bovendien ernstig worden genomen. De laatste minister van Volkgezondheid heeft onze adviezen meermaals genegeerd. Je hoort niets meer over de beslissing, of ze legt het voorstel koudweg naast zich neer. Ik verwacht dat ze daarbij dan meer uitleg zou geven.""De minister is in sommige gevallen bij wet verplicht om, voordat ze een besluit neemt, het advies te vragen. Maar als het advies alleen maar dient om zich wettelijk in te dekken, is dat maar triest.""De overheid moet openstaan voor wat de artsen vragen Deze laatsten staan in de dagelijkse praktijk, zien hoe de maatschappij verandert en hoe de patiënten veranderen."Erkenningscommissies "De contingentering wordt niet nageleefd, men heeft geen idee van het aantal artsen dat binnen een discipline effectief aan het werk is. Het is ons enkele dagen geleden opnieuw beloofd dat een kadaster er komt."Over de toekomst van de erkenningscomissies heerst grote onzekerheid. Voor de Bvas moeten ze absoluut onder de bevoegdheid vallen van de gemeenschapsminister voor Volksgezondheid. "Maar in de wandelgangen vangen we op dat deze commissies de bevoegdheid zullen worden van Onderwijs. De universiteiten zouden daarvoor lobbyen."Beroepsopleiding: 'geen studentjes' "Artsen die aan een beroepsopleiding beginnen hebben zeven jaar opleiding achter de rug - vanaf 2018 wordt het zes jaar. Deze mensen hebben een universitair diploma: het zijn geen studentjes meer. Wat dan nog volgt valt onder Volksgezondheid en moet door de daarvoor bevoegde minister opgevolgd worden. Dat is wat alle artsen willen.""Na zes jaar universitaire opleiding kan iemand met wetenschappelijk literatuur omgaan en ook zelf een wetenschappelijke tekst produceren. Een proefschrift in de beroepsopleiding mag toch niet de hoofdbekommernis zijn. Zo krijg je mensen die zich gespecialiseerd noemen in in-vitrofertilisatie, maar nog nooit een bevalling hebben gedaan."Het 'sui generis'-statuut voor artsen in opleiding is voor dr. Moens geen goede oplossing. "Het rammelt langs alle kanten. De jaren in de beroepsopleiding tellen niet mee voor de pensioenopbouw. Je kunt jaren afkopen, maar alleen voor het bedrag van het pensioen. Om tijdens je pensioen nog onbeperkt te kunnen bijverdienen, moet je 42 jaar hebben gewerkt. De jaren van de beroepsopleiding tellen hier niet mee. Bvas is, voor artsen in beroepsopleiding, voorstander van een bediendencontract."Gemengde financiering vs autonomie Steeds meer hoort men pleidooien voor een gemengde financiering. "We hebben al een gemengde financiering. Als klinisch bioloog werk ik sinds 1988 voor 80% voor forfaitaire vergoedingen. Maar ik ben er geen voorstander van om dat percentage naar andere specialismen over te brengen.""Ook de huisartsen hebben al tot op zeker hoogte een gemengde financiering. Dat werkt goed - ik heb daar geen problemen mee. Maar onze huisartsen zijn geen vragende partij om dat uit te breiden. En met een geheel forfaitaire financiering zullen we nooit akkoord gaan.""Dat systeem naar de dertig andere specialismen exporteren, is zeker niet vanzelfsprekend. In de ziekenhuiswereld vrezen we dat door uitbreiding van het forfaitair systeem het management meer invloed krijgt op de praktijk van de arts . Dat brengt de - wettelijk voorgeschreven - autonomie van de artsen in het gedrang."Ambulante specialistenpraktijk "Een gehele forfaitarisering van het artseninkomen zou de arts de mogelijkheid ontnemen om tevens buiten het ziekenhuis zijn specialisme te bedrijven. Minstens sommige systemen maken het onmogelijk daarnaast nog een zelfstandige praktijk te hebben.""Het Riziv zegt dat verstrekkingen die ambulant kunnen gebeuren, ook ambulant moeten gebeuren. Men mag de patiënt daarvoor niet opnemen, want dat induceert veel meer uitgaven. Specialisten kunnen die ambulante ingrepen net zo goed buiten het ziekenhuis verrichten. Dat heeft ook voordelen voor de patiënt: de drempel ligt minder hoog en de patiënt weet zeker wie hij voor zich zal krijgen. Kleine ingrepen kunnen net zo goed buiten het ziekenhuis gebeuren."Herijking De inkomensongelijkheid tussen specialisten blijft wel groot? "In de laatste, pakweg vier of vijf, akkoorden is er toch aan de herijking van de honoraria gesleuteld. Zo werd bijvoorbeeld de index gedifferentieerd toegepast. De psychiaters, kinderpsychiaters, dermatologen en neurologen kregen daardoor extra zuurstof. De herijking zet langzaam door."Door een soortgelijke herijking hebben de huisartsen in de voorbije periode hun inkomen uiteindelijk fiks zien stijgen, stelt dr. Moens.Accreditering afstoffen De accreditering is nu twintig jaar oud, het systeem mag misschien wat afgestofd worden. Er zou kunnen gedacht worden aan meer vormen van accreditering, en ook meer navormingseenheden. Maar dan moet daar wel financieel iets tegenover staan.Naast de navorming en de LOK's zou misschien ook het volgen van de literatuur een onderdeel van de accreditering kunnen zijn. Maar dat houdt eigenlijk in dat men gaat toetsen of men de literatuur wel degelijk bijhoudt. Met dergelijke toetsen evolueert men al gauw in de richting van recertificatie, waarbij de arts om een aantal jaren moet bewijzen dat hij zijn vak nog beheerst. En dat is voor de Bvas uitgesloten. In landen waar men recertificatie heeft, blijkt dat erg duur te zijn. En het kan gebruikt worden als een drukkingsmiddel op de arts.