...

In november vorig jaar nog verscheen van de hand van Louis Ide (N-VA) een resolutie die de onafhankelijkheid van de adviserend geneesheer moest bevorderen. In hun moelijke positie worden ze vaak als de paria's van het artsenkorps bekeken.Ide wou de adviserend geneesheren losweken van de ziekenfondsen door hen onder te brengen bij het Riziv.Zo ver gaat het accrediteringssysteem niet, maar het valt wel op dat de accreditering wordt toegekend door de Dienst Geneeskundige Evaluatie en Controle (DGEC) van Bernard Hepp. Bij die dienst zit nu een Hoge raad van geneesheren-directeurs. Ziekenfondsmensen, Hepp zelf en de geneesheren-inspecteurs-generaal van de DGEC maken er deel van uit. De ziekenfondsen houden dus een vinger in de pap. Niet vertegenwoordigd zijn evenwel de syndicaten zelf. En dat is niet helemaal naar de zin van Marc Moens.Indirecte drukMoens kan zich volledig vinden in de pogingen om de adviserend geneesheren op te waarderen. Alleen hoopt hij dat dit accrediteringssysteem geen indirecte druk mogelijk maakt van de DGEC. "We gaan er vanuit dat het systeem niet afglijdt naar een soort premiesysteem voor artsen-adviseurs die veel dossiers aanleveren aan de DGEC", lost Moens een schot voor de boeg. Hij zal daarop nauwlettend toezien met zijn syndicaat.Tweede opmerking van Marc Moens slaat op het gemiddelde accrediteringsbedag dat de adviserend artsen kunnen opstrijken. Bij de start van de accrediteringin 1994 kregen praktijkvoerende artsen door hun accreditering gemiddeld 60.000 toenmalige franken (accrediteringssupplement per verstrekking plus forfait). De spanbreedte was toen van 25.000 frank voor de neurochirurg tot 90.000 frank voor de dermatologen.Immuun voor de crisisVandaag is 2.800 euro voorzien voor de praktijkvoerende arts.Zonder al te technisch te worden probeert Moens een vergelijkingsbasis te vinden door te terug te gaan naar de beginperiode van het al bestaande accrediteringssysteem. Hij houdt daarbij rekening met de inflatie. Teruggerekend (indexbasis 1988)komt 2.800 euro neer op bijna80.000 oude franken. Als vergelijking met vandaag (indexbasis 2004) kom je uit op 88.000 frank. Dit bedrag moet dus dienen om de huidige accreditering vast te leggen,meent hij.Hij vindt het overigens opmerkelijk dat een regering van lopende zaken in deze crisistijden dergelijke spaarpotjes kan aanspreken.Wordt ongetwijfeld vervolgd.