Een wijze, sympathieke collega inspireerde mij voor deze column. Tijdens een zoveelste examennamiddag had ik mezelf op een kleine troostsnack getrakteerd. Ergens in de namiddag zou ik mij deze Balisto gunnen. Ik moest lachen met mijn eigen gretigheid: al van de eerste minuut stak hij mijn ogen uit. Ondanks een onverstoorbare concentratie op mijn studenten, richtte mijn blik zich vaker dan af en toe kortstondig op het verleidelijke vieruurtje. De Balisto haalde vier uur - uiteraard - niet.
