In juli 2015 heeft Douglas Waters, die toen 86 jaar oud was, ineens een ernstige xx ontwikkeld. Leeftijdsgebonden maculadegeneratie is een van de frequentste oorzaken van verlies van het centrale zicht en komt vaak voor na de leeftijd van 50 jaar. De natte vorm wordt veroorzaakt door een abnormale ontwikkeling van bloedvaatjes, waaruit vocht lekt in de macula in het midden van het netvlies. Dat vocht beschadigt de lichtgevoelige cellen van het pigmentepitheel van het netvlies;

Zelfs van kortbij kon Douglas Waters almaar minder goed zien. Enkele maanden later heeft hij zich aangemeld voor een klinische studie in het kader van het "London Project to Cure Blindness".

De vorsers hebben een pleister ontwikkeld bestaande uit een laag retinale pigmentepitheelcellen verkregen uit embryonale stamcellen. De pigmentepitheelcellen hebben zich kunnen ontwikkelen op een plastic substraat.

De netvliespleister werd dan bij de patiënt ingeplant met een microchirurgisch instrument dat speciaal daarvoor was ontwikkeld. De operatie, die heeft plaatsgevonden in het Moorfields Eye Hospital in Londen, heeft minder dan twee uur geduurd. Na de operatie is het gezichtsvermogen van Douglas Waters dermate verbeterd dat hij weer de krant kan lezen en zijn vrouw kan helpen bij het tuinieren.

Een vrouw van in de zestig jaar met een ernstige natte leeftijdsgebonden maculadegeneratie bij wie het gezichtsvermogen ineens sterk was gedaald, heeft zich ook opgegeven voor die behandeling.

Beide patiënten werden gedurende twaalf maanden gevolgd. Hun gezichtsvermogen is sterk verbeterd, spectaculair zelfs. "Voordien konden ze zelfs met een bril niet meer lezen en nu kunnen we weer 60 tot 80 woorden per minuut lezen met een gewone leesbril", zei het Moorfields Eye Hospital in een persmededeling. De fase 1-studie die de techniek beschrijft, werd enkel uitgevoerd bij die twee patiënten. Maar de eerste resultaten zijn zeer bemoedigend. "We hopen dat ons onderzoek zal uitmonden in een financieel haalbare behandeling, die hopelijk binnen vijf jaar ter beschikking zal worden gesteld van de patiënten", zei prof. Peter Coffey, coauteur van de studie.

(referentie: Nature Biotechnology, 19 maart 2018, doi: 10.1038/nbt.4114)

In juli 2015 heeft Douglas Waters, die toen 86 jaar oud was, ineens een ernstige xx ontwikkeld. Leeftijdsgebonden maculadegeneratie is een van de frequentste oorzaken van verlies van het centrale zicht en komt vaak voor na de leeftijd van 50 jaar. De natte vorm wordt veroorzaakt door een abnormale ontwikkeling van bloedvaatjes, waaruit vocht lekt in de macula in het midden van het netvlies. Dat vocht beschadigt de lichtgevoelige cellen van het pigmentepitheel van het netvlies;Zelfs van kortbij kon Douglas Waters almaar minder goed zien. Enkele maanden later heeft hij zich aangemeld voor een klinische studie in het kader van het "London Project to Cure Blindness".De vorsers hebben een pleister ontwikkeld bestaande uit een laag retinale pigmentepitheelcellen verkregen uit embryonale stamcellen. De pigmentepitheelcellen hebben zich kunnen ontwikkelen op een plastic substraat.De netvliespleister werd dan bij de patiënt ingeplant met een microchirurgisch instrument dat speciaal daarvoor was ontwikkeld. De operatie, die heeft plaatsgevonden in het Moorfields Eye Hospital in Londen, heeft minder dan twee uur geduurd. Na de operatie is het gezichtsvermogen van Douglas Waters dermate verbeterd dat hij weer de krant kan lezen en zijn vrouw kan helpen bij het tuinieren.Een vrouw van in de zestig jaar met een ernstige natte leeftijdsgebonden maculadegeneratie bij wie het gezichtsvermogen ineens sterk was gedaald, heeft zich ook opgegeven voor die behandeling.Beide patiënten werden gedurende twaalf maanden gevolgd. Hun gezichtsvermogen is sterk verbeterd, spectaculair zelfs. "Voordien konden ze zelfs met een bril niet meer lezen en nu kunnen we weer 60 tot 80 woorden per minuut lezen met een gewone leesbril", zei het Moorfields Eye Hospital in een persmededeling. De fase 1-studie die de techniek beschrijft, werd enkel uitgevoerd bij die twee patiënten. Maar de eerste resultaten zijn zeer bemoedigend. "We hopen dat ons onderzoek zal uitmonden in een financieel haalbare behandeling, die hopelijk binnen vijf jaar ter beschikking zal worden gesteld van de patiënten", zei prof. Peter Coffey, coauteur van de studie. (referentie: Nature Biotechnology, 19 maart 2018, doi: 10.1038/nbt.4114)